DE BIJBEL IN DE KLAS

Het is een bevestiging van wat we al wisten. Toch? Waarom blijven scholen zich christelijk noemen als Christus er niet verkondigd en geëerd wordt? Het lijkt me een goede en eerlijke zaak als alle scholen waar het woord christelijk op de muur prijkt, zich toetsen aan deze ene vraag: geloven wij dat Jezus Christus de Zoon van God is, de enige Weg tot behoud van zondaren?

Wanneer dat niet het geval is, dan is het predicaat ‘christelijk’ inhoudsloos. Lucht en leegte, om het met Prediker te zeggen.

IDENTITEIT

Wat is de plaats van de Bijbel als het antwoord op bovenstaande vraag volmondig ‘ja’ is? Wat ervaren we in de ontmoeting met God en in de omgang met het Woord in de groep? Hoe functioneert Gods Woord in de héle geloofsgemeenschap rond de school? Want het mag duidelijk zijn dat ook de ouders en de kerkelijke gemeente(n) eenzelfde taak en verantwoordelijkheid hebben. Belijden is immers niet alleen zeggen, maar vooral ook doen!

En dan blijft er nog één spannende vraag over: wat werkt onze inspanning met de Bijbel uit? Het zou mooi zijn als deze vragen op christelijke scholen geregeld diepgaand aan de orde komen. Opdat de identiteit een levende is en blijft. Zo alleen gaat het vanzelfsprekende eraf.

GELOOFSGEMEENSCHAP

Wat ik hier schrijf, is dan ook voor onze school en voor mijzelf van belang. Het onderlinge gesprek over de persoonlijke beleving van Gods Woord en het bewust invulling geven aan geloofsbegrippen zie ik als twee belangrijke ingrediënten om de identiteit op smaak te houden of te krijgen. Zo ervaar ik het van onschatbare waarde dat we als team aan het begin van het jaar starten met een bijbelgedeelte van waaruit we de lijnen trekken naar ons persoonlijke leven en onze opdracht op school. Daarnaast spreken we regelmatig openhartig over identiteitsthema’s, zoals de waarde van de psalmen en de plaats van het bijbelse lied. Voor mij zijn de openingen van onze studiedagen, ouderavonden, de bestuursvergaderingen en de weekopeningen- en sluitingen momenten waarop ik de geloofsgemeenschap ervaar. Zijn en denken we dan allemaal hetzelfde? Nee, maar het Woord spreekt en bepaalt ons bij de kern: dat de Heere Jezus gekomen is om zondaren te redden van het verderf. Dat is de boodschap die resoneert in de groepen.

Ik vermoed dat vele ouders niet half beseffen wat een wonder het is dat op school het Evangelie verkondigd wordt

‘NU AL KLAAR?’

Een juf vertelt: ‘Voor mij is het begin van de schooldag het gouden moment. De bijbelverhalen zijn de lessen voor het leven. Heerlijk is het om de dag te beginnen met stilte, je mee te laten voeren door het verhaal uit Gods Woord. Soms gebeurt dat letterlijk, bijvoorbeeld die ene keer dat kinderen tijdens het vertellen achterom keken op het moment dat de soldaten van Farao eraan kwamen, toen het volk Israël voor de Rode Zee stond. Ik zie de kinderen voor me die als het ware aan je lippen hangen om het bijbelverhaal uit te horen en aan het einde ervan zuchten: ‘Nu al klaar?’ Kortgeleden begon ik de bijbelles met de vraag: ‘Wat is geloven nu precies?’ Ik vertelde over Abram, die zijn land en familie moest verlaten om een voor hem nog onbekende God te volgen. Een God Die beloofde met Hem mee te gaan. Een leerling gaf spontaan antwoord op mijn vraag vooraf en zei: ‘Juf, geloven is naar God luisteren zonder dat je Hem ziet!’, waarop een ander verwonderd reageerde: ‘Hé, dat zei de Heere Jezus ook tegen Thomas: ‘Gelukkig ben je als je niet ziet en toch gelooft!’ Dan gaat voor mij het venster van de hemel even open. We sluiten de bijbelles altijd af met een bijpassende psalm of lied. Het is samenbindend om te zingen en in het lied God groot te maken. Dan kan het zomaar gebeuren dat het halfuurtje bijbelles uitloopt.’

OPERATIE

Deze ervaring is aan te vullen met vele andere. Er gebeurt iets tijdens de bijbelles. Zeker waar door kinderen ervaren wordt dat geloof in de onzichtbare God door de leerkracht beleefd en doorleefd wordt. Kinderen in de bovenbouw vragen ook gerust wat de Heere Jezus voor hem of haar betekent. Zo’n vraag geeft een mooie opening om te getuigen. Van een christelijke leerkracht mag je verwachten dat hij met of zonder schroom iets over de relatie met de Heere en het heerlijke toekomstperspectief kan zeggen. Kinderen kunnen je anders beschaamd doen staan, wanneer ze onbevangen vertellen dat zij weten dat de Heere Jezus als de Goede Herder altijd bij hen is en dat dat hen van binnen en buiten blij maakt.

Zo was een van onze leerlingen, een jongetje van zeven, erg bang voor een ingrijpende operatie in het ziekenhuis. Hij zag enorm op tegen het zetten van het infuus.

Dit was meerdere keren een moeilijk en pijnlijk gebeuren geweest. Op de vraag van de chirurg wat er moest gebeuren om hem rustig te krijgen, antwoordde hij dat mama hardop moest bidden. De chirurg reageerde invoelend dat hij dan ook wel wat hulp van Boven kon gebruiken. De moeder bad een kinderlijk gebed voor beiden en God verhoorde. Het infuus werd probleemloos ingebracht, de spannende operatie verliep zonder complicaties en de jongen getuigde naderhand dat de Heere goed is. Er trilt dan iets van kinderlijk vertrouwen, en al kan dat duizend en één keer bestreden worden en zelfs verdwijnen in het latere leven, de aanwezigheid van God licht op. Hij is erbij!

BENOEMINGSBELEID

Er kan alleen daadwerkelijk onderwijs vanuit christelijk perspectief gegeven worden als alle collega’s van harte achter de grondslag van de school staan en de bijbelse boodschap van zonde en genade verkondigen. Het borgen van de christelijke leer en levenswijze begint bij het benoemingsbeleid en het werkt door in de steeds terugkerende (functionerings-)gesprekken. Dit luistert nauw en vergt alle aandacht en zorgvuldigheid.

Ten slotte, wat is het een zegen van God dat Hij ons alle ruimte en vrijheid geeft om kinderen op school het Evangelie te verkondigen. Ik vermoed dat vele ouders niet half beseffen wat een voorrecht en wonder dat is. Zo ben ik benieuwd hoe vaak er thuis en in kerken gebeden wordt voor leerkrachten om hun prachtige, maar ook verantwoordelijke taak tot Gods eer gestalte te geven. Want ook de bijbelles heeft iets van een eredienst en de leerkracht is een priester, en niet alleen dat eerste halfuur van de schooldag.

R.D.L. Remmers is directeur van de christelijke basisschool Rehoboth in Moerkapelle.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen