BIJBELS FUNDAMENT

Een deel van deze mensen zoekt heil in een andere religie. Wij hadden ook zo’n vriend. Niet zo lang nadat we ons in Pretoria hadden gevestigd, stond hij aan onze deur met een brede lach op zijn gezicht. Hij was opgegroeid in een gereformeerd gezin en vond het leuk om bij ons op de koffie te komen en om ook buiten de eigen gemeente contact te hebben met Nederlanders.

Het is echter verdrietig dat onze vriend zich in boeddhistisch vaarwater heeft begeven. Jezus is voor hem een wijze leraar, maar van verzoening door Zijn bloed wil hij niet weten.

OPKLIMMEN

Er is een groeiende belangstelling voor vormen van religie die een weg van zelfverlossing wijzen. Je kunt cursussen of trainingen volgen om door middel van meditatietechnieken harmonie te vinden in je leven. Het gaat dan echter niet om de meditatie van Gods Woord.

Op catechisatie leg ik uit wat het unieke is van de ware christelijke godsdienst. Alle andere godsdiensten wijzen een weg waarlangs je van beneden naar boven moet opklimmen tot God of het goddelijke. In de Bijbel lezen we dat God in Zijn Zoon naar beneden is gekomen om mensen terug te brengen tot God.

Onze ladders zijn te kort. Daarmee komen we de hemel niet binnen.

BINNEN DE KERK

Niet alleen buiten, maar ook binnen de kerk zijn mensen die niet geloven dat Christus God en mens is. In de Nederlandse Hervormde Kerk waren theologen die dit ontkennen en die zijn er nu ook in de Protestantse Kerk. Mogelijk komen we niemand in onze eigen gemeente tegen die ontkent dat Christus God en mens is. Maar wanneer we als ambtsdrager afgevaardigd worden naar de classis of naar de synode, is de kans groot dat we hen daar wel ontmoeten. In de werkgemeenschap kunnen predikanten collega’s ontmoeten die niet geloven in de twee naturen van Christus. Ons past geen hoogmoed hierin. We vergissen ons wanneer we denken beter te zijn, omdat wij vasthouden aan de bijbels-gereformeerde leer. De gelovige overtuiging van de waarheid over Christus is een gave van God. Hij werkt door Zijn Geest dat geloof in mensenharten. In onszelf zijn we niet anders of beter dan degenen die deze waarheid niet geloven.

Wat ons wel past, is ootmoed. In de kerk waarvan wij deel uitmaken, is geen eensgezindheid wanneer het gaat over de persoon van Christus. Dat mag ons wel heel nederig maken. Het veroorzaakt verlegenheid en verdriet. Is dat zo? Drukt deze last op ons? Of staan we er niet bij stil? Raakt het ons niet? Zijn we eraan gewend geraakt?

GEBED

Gebed voor de kerk is broodnodig. Wij geloven in de kracht van het gebed. Al beseffen we tegelijkertijd dat God soeverein is. Hij beantwoordt het gebed op Zijn tijd en op Zijn wijze. In ons gebed voor de kerk belijden we onze schuld. Er is een collectieve schuld, waarin ik deel als lid van de kerk. We erkennen door het gebed dat de kerk niet van ons is, maar dat God Zijn kerk in stand houdt. Daar ligt een geweldige troost in.

Deze gebedshouding is belangrijk in het omgaan met degenen die anders denken. We bidden voor hen. Dat doen we echter niet vanuit een superieure houding. Zelf kunnen we ook alleen door gebed staande blijven. We bidden dat God de ogen van anderen zal openen om de heerlijkheid van Christus te zien en te kennen. Zo zullen we ook iets van Christus uitstralen. Het opent deuren om met anderen te delen wat voor onszelf van het grootste belang is.

Het vraagt geloof en volharding om trouw te zijn in het bidden voor de kerk. Hoe trouw ben ik daarin? De gedachte kan zomaar binnensluipen dat er toch geen wending ten goede zal komen. De situatie in de samenleving en de kerk kan ons een gevoel van verlamming geven. Maar juist het zicht op de waarheid dat Christus God en mens is, doet ons met verwachting aanhouden in het gebed voor Zijn kerk.

GELOOFSBELIJDENIS

In de kerkelijke vergaderingen moeten we het gesprek over de persoon en de naturen van Christus niet uit de weg gaan. De bijbelse openbaring is ons fundament, maar we staan ook op de schouders van ons voorgeslacht. In de Nederlandse Geloofsbelijdenis gaan drie artikelen in op de twee naturen van Christus. Artikel 10 belijdt de godheid van Christus, artikel 18 verwoordt Zijn menswording en in artikel 19 gaat het over de twee naturen in één persoon.

Jezus Christus is van alle eeuwigheid Gods Zoon. Artikel 10 stelt dat glashelder en verwijst daarbij naar vijf plaatsen in de Bijbel ter onderbouwing. De eerste drie verzen van het Johannesevangelie zijn een machtig getuigenis dat Hij God is. Door Zijn Zoon heeft God de wereld gemaakt, lezen we in Hebreeën 1:2 en ook in Efeze 3:9. Christus was er dus al voor de schepping. Micha 5:1 en Hebreeën 7:3 laten zien dat Hij van eeuwigheid is.

Maar Christus heeft ook werkelijk een menselijke natuur aangenomen. Filippenzen 2:7 wordt aangehaald in artikel 18. Christus heeft de gestalte van een dienstknecht, een slaaf, aangenomen en is aan de mensen gelijk geworden. De twee naturen zijn verenigd in één persoon. Artikel 19 probeert dat onbegrijpelijke te verwoorden. Christus is echt God om door Zijn kracht de dood te overwinnen en echt mens zodat Hij voor ons kon sterven.

GESPREK EN GETUIGENIS

Hoe voeren we het gesprek over deze geloofswaarheid? Het is belangrijk dat we voor onszelf de bijbelse fundering helder hebben. De belijdenisgeschriften helpen ons daarbij. Zeker zo belangrijk is het dat we de kracht van dit heilsfeit kennen in ons eigen leven. Het gaat erom dat we weet hebben van het wonder dat de Zoon van God mens werd en zo plaatsvervangend kon sterven voor mij. De troost dat Hij God bleef en daardoor de dood overwon in Zijn opstanding uit het graf is een centrale notie.

Het lijkt me goed om de ander te bevragen. Door eerst te luisteren kan er een opening komen om zelf ook gehoord te worden. Wat is het geestelijke fundament in het leven van die ander? Welke kracht of troost wordt daarin gevonden? Hoe functioneert de bijbelse openbaring daarin? Voor velen is het niet makkelijk om echt te luisteren, belangstelling te hebben en door te vragen. Vaak moeten we daarvoor ook een aantal vooroordelen opzij zetten. Vervolgens moeten we niet verzuimen om uit te spreken op welk fundament wij staan. Wanneer we dagelijks leven uit het volbrachte werk van Christus, zullen we woorden ontvangen om iets over Zijn heerlijkheid te zeggen. Laat het authentiek zijn en in afhankelijkheid van de Heilige Geest gebeuren.

In zulke situaties mag er de verwachting zijn dat God dat gesprek en getuigenis gebruikt. Zo wil Hij mensen overtuigen en leiden tot het inzicht van de waarde van de persoon en het werk van Christus. Dat is ons gebed en dat is onze hoop. Het is een wonder wanneer wij zelf deze overtuiging en kennis hebben. Omdat God een God van wonderen is, hebben we hoop voor anderen, hoop voor de kerk.

Ds. J.A. van den Berg is predikant van de Providence Reformed Church te Grand Rapids (VS).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen