Globaal bekeken

In Christelijk Weekblad schrijft Koos van Noppen over ‘Noorderlicht Rotterdam: Prinsekerk en Oranjekerk’ en in verband daarmee over Jurek Woller, aangesteld als missionair werker.

• Zeven jaar geleden startte Niels de Jong, missionair predikant van de IZB, vanuit de protestantse wijkgemeente ‘De Samaritaan’ het missionaire pionierswerk van ‘Noorderlicht Rotterdam’. Naast de kleine geloofsgemeenschap in de kolossale Prinsekerk, vlakbij het Centraal Station, begon hij met een kleine groep vrijwilligers een nieuw initiatief, gericht op een andere doelgroep. In vijf jaar tijd groeide Noorderlicht uit tot een nieuwe, zelfstandige wijkgemeente. Zoveel zegen, in zo’n korte tijd, schept ook verantwoordelijkheid, vond Niels. Hij kreeg een ‘droom van de lege kruiken’, naar aanleiding van het bijbelverhaal over Elisa bij de weduwe (2 Kon. 4).

De vrouw moest zoveel mogelijk lege kruiken bijeenbrengen, die op wonderlijke wijze werden gevuld. ‘Zo hoop ik dat de lege kerken in de diverse stadsdelen van Rotterdam door Gods hand opnieuw zullen gevuld worden met zoekers.’

Vorig jaar is Noorderlicht met enkele tientallen leden vanuit de Prinsekerk pionierswerk begonnen in de Oranjekerk, een paar kilometer verderop. Inmiddels komen er wekelijks zo’n 75 kerkgangers; niet alleen jongeren, ook 40- en 50-plussers uit de wijk. Er zijn plannen om ook op andere plaatsen in de Maasstad in een kerkgebouw een nieuw initiatief te beginnen.

• Jurek Woller (33) is met ingang van 1 februari benoemd als missionair werker bij Noorderlicht-Rotterdam; hij zal zich vooral bezighouden met het opbouwwerk rond de pioniersplek Oranjekerk. Daarbij trekt hij samen op met ds. Niels de Jong, die een belangrijke rol voor hem speelde in de periode dat Jurek tot geloof kwam.

We ontmoeten elkaar in de Stationshuiskamer van Rotterdam Centraal. Vier jaar geleden spraken we elkaar op dezelfde plek. Jurek was dat najaar gedoopt en hij vertelde voor het IZB-tijdschrift Echo over de turbulente zoektocht die daaraan vooraf was gegaan. Een aangrijpend verhaal over New Age, reïncarnatie, Rozenkruisers, innerlijke stemmen en spirituele gidsen. Tot hij aan het eind van zijn latijn geraakte.

Een citaat: ‘Ik zag geen uitweg meer. Het is moeilijk om uit te leggen hoe totaal verloren ik me voelde. Het was alsof ik nog maar één lichtpuntje zag, één hand die naar me werd uitgestoken... De enige uitweg die ik zag was Jezus Christus – die me altijd zo had tegengestaan. Knarsetandend nam ik m’n verlies. Met de moed der wanhoop heb ik me tot Hem gekeerd. Op Google stelde ik de vraag: Christen worden, hoe doe je dat? Ik vond een gebed en dat heb ik gebeden. En gelijk merkte ik verandering.’

•••

In PThUnie, orgaan van de Protestantse Theologische Universiteit (PThU) schrijft prof. dr. Frits de Lange over ‘Waardig oud worden’:

Ook al is de bevolkingsopbouw er (nu) nog anders, numeriek leeft het merendeel van de ouderen wereldwijd straks in Azië en Afrika.

Waardig oud worden in eigen land? ‘Nou,’ antwoorden ze, ‘dat gaat allicht beter dan hier, in dit individualistische Nederland waar ouderen massaal worden gedumpt in tehuizen. In onze gemeenschapscultuur staan ouderen tenminste nog in hoog aanzien!’ Die eerste gedachte kan ik snel met cijfers corrigeren: het merendeel van de drie miljoen Nederlandse 65-plussers woont zelfstandig, slechts zo’n honderdduizend ervan verblijven in een verzorgings- of verpleeghuis. Maar de hoge status van ouderen in niet-westerse culturen dan? Dat blijkt bij wat doorvragen ook nogal tegen te vallen. Hoezeer ze ook van hun oma houden, ze kennen ook de verwaarlozing en mishandeling van kwetsbare ouderen uit eigen omgeving. (...) En dat ouderen met dementie vaak als heksen worden gemeden en geminacht, duidt niet echt op een waardige bejegening.

Maar tegelijkertijd raak ik onder de indruk van hun krachtige gevoel voor gemeenschap. (...) Waardig oud worden is geen individuele prestatie of iets voor geluksvogels, maar een sociale constructie die alleen in sterke gemeenschappen overeind kan worden gehouden.

Ubuntu, zegt de Afrikaan. ‘Ik ben omdat wij zijn.’

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen