DE VROUW JEZABEL

De Generale Synode Van de Ned. Herv. Kerk heeft weer gewichtige besprekingen gevoerd. Vele adviseurs en rapporteurs, zowel hoogleraren als predikanten en ouderlingen hebben daarbij het woord gevoerd. Misschien denkt ge nu lezer, dat eindelijk de leertucht zal worden ingevoerd en dat men sprak over de schorsing van de vrijzinnige Christusloochenaars en van die predikanten, die de meest zielsverderfelijke beginselen uitkramen. Niets van dit alles. Daar maakt mc: i zich helaas zo druk niet over.

Het ging er om, om ook de vrouw tot de preekstoel toegelaten te krijgen. En nu zaten velen met de moeilijkheid om de duidelijke uitspraken van Gods Woord dienaangaande zo te verdraaien, dat de weg opengesteld werd. Er staat toch zo duidelijk in 1 Cor. 14 : 34: Dat uwe vrouwen in de gemeenten zwijgen; want het is haar niet toegelaten te spreken, maar bevolen onderworpen te zijn, gelijk ook de Wet zegt; en even verder: want het staat lelijk voor de vrouwen, dat zij in de gemeente spreken. En aan Timotheus schreef Paulus, dat hij wilde, dat de vrouw in stilheid zij (1 Tim. 2:12). Ook Christus Zelf had dit tegen de gemeente van Thyatire, dat zij de vrouw Jezabel, die zichzelve zei een profetes te zijn, liet leren. (Openb. 2:20). Deze vrouw werd ook door de gemeente zelf blijkbaar voor een profetes gehouden, omdat men haar het ambt van lerares toestond. Ze wordt door Christus echter genoemd met de naam van Izebel, de vrouw van Achab, de dochter van een heidense afgodspriester. Ook de vrucht van haar prediking wordt aangewezen, n.1. dat zij verleidde tot hoererij en gemeenschap aan de afgoden. Waarmee maar niet een bepaald geval alleen wordt aangewezen, *maar het gehele verschijnsel, dat meer en meer naar voren komt in deze droeve dagen. Velen waren van oordeel, dat men rustig aan moet doen. Eerst de gemeenten wat bewerken en er rijp voor maken. De tegenstanders moesten verdraagzaamheid betrachten, hoewel men zelf hun woorden nauwelijks verdragen kon. Anderen meenden, dat men door moest zetten, dan verdween de tegenstand na verloop van tijd zelf wel.

Weer anderen brachten het Schriftgezag geheel om hals door te stellen, dat hetgeen Pauius zei enz. slechts voor een bepaalde tijd gold en nu natuurlijk niet meer. Maar dan kan ieder uit de Schrift halen, wat hem aanstaat, en de rest als niet meer geldende beschouwen. Ook lijkt het erop, dat velen uitgingen van de stelling: de vrouw moet op de preekstoel, om vervolgens alles, te pas en te onpas, uit de bijbel bij elkaar te schrapen, om nog enige schijn van onderworpenheid aan de Schrift te kunnen veinzen.

Paulus zei echter: Indien iemand meent een profeet te zijn, of geestelijk, die erkenne, dat, hetgeen ik U schrijf, des Heeren geboden zijn. 1 Cor. 14 : 37. Zij die dus in deze Gods geboden verachten, geven daarmee in de openbaarheid, dat ze door God niet geroepen zijn, ja zelfs niet geestelijk zijn. En in de brief aan de gemeenten van Thyatire zegt de Heere vreselijke oordelen over hen te zullen brengen, alsook over degenen, die hen navolgen. Opdat de gemeenten zullen weten, dat God het is, die nieren en harten onderzoekt.

Maar is dit alles dan niet kwetsend voor de vrouwen? Is dit niet vernederend voor hen om hen zo achter te stellen? Gaan we daarmee niet terug naar de donkere middeleeuwen? O neen, dit is maar ijdele praat. Misschien is het hatelijk in de ogen van de dochters van Izebel, maar niet voor degenen, die God vrezen. Die zullen gaarne in alles wat goed en recht is onderdanig zijn, met de heihge vrouwen, die op God hoopten, gelijk Sara aan Abraham gehoorzaam is geweest, hem noemende heer, welker dochters zij genoemd kunnen worden.

B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen