Deorde in de uitwendige roeping 63

In gelijke geest laat hij zich uit in zijn Historisch verhaal nopens der Labadisten scheuring, enz. uitg. 1770, p. 254, als hij daar zegt: Het is bekend en buiten dispuut, dat de Heere de zielen der uitverkorenen ordinair allengskens bewerkt, verlichtende, overtuigende, en verootmoedigende, om hen tot Christus te brengen, en dat het eens leraars phcht is, te prediken tot verlichting omtrent de ellendige staat en overtuiging, verbreking en verootmoediging wegens dezelve. Maar dit is ook des leraars phcht, en 't zou betracht Vv^orden van elke verstandige Evangelie-prediker, de overtuigde, verslagen en verootmoedigde zondaar niet op te houden met enig werk van bekering, en verloochening, doding en ten onderbrenging der verdorvenheid, maar hem terstond aan te wijzen Christus de Vorst, Die verhoogd is, om bekering en vergeving der zonden te geven. Hand. 5, 31, en hem te drijven naar de Medicijnmeester, naar de Borg en Heiland. Alzo er niets voor de zondaar, die zich in zichzelf verloren en machteloos bevindt, te doen valt, voor dat hij in Christus is. Hem aanneemt tot rechtvaardigheid, wijsheid en heiligmaking, 1 Cor. 1, 31.

Ook hier blijkt weer zo duidelijk als de dag, dat de Wet voorop gaat in de uiterlijke roeping en de prediking geschiedt onder voorwaarde van geloof en bekering. Die voorwaarde stelt niets in het wezen der zaak, zegt dus niet, dat de uiterlijke roeping pas tot de hoorder komt, als hij het geloof heeft, doch is een eis der V/et, die dient om hem. aan zijn gemis te ontdekken tot overtuiging aan zijn ellendestaat. Ze dient ook om hem uit te drijven naar Christus onder zaligmakende bediening met al zijn zielsgemis, om het van Hem te mogen ontvangen. Die alle eis en voorwaarde voor de Zijnen heeft vervuld, of ook strekt ze tot te meer schuldigbaarsteüing voor degene, die er onder in zijn ongerechtigheid sterft.

Hoort hem verder ook eens over het prediken in . zijn Neerlands phcht, en voorbeeld, der Reformatie der Kerke, voorgesteld in 2 predikatiën over Ezra 7 : 23, A'dam 1744. Op pag. 26 luidt zijn oordeel: De prediking van Gods Woord geschiedt meest flauwelijk, geesteloos en zonder behoorlijke onderscheiding, 't Woord wordt meest niet recht gesneden, noch elk zijn bescheiden deel gegeven. Men stelt de prediking niet behoorlijk aan, opdat de zondaars aan zichzelf bekendgemaakt, en uit hun ijdele waan en zorgeloze slaapzucht wakker geschud mochten worden. De genade wordt zo algemeen, zonder voorzichtige en Schriftuurlijke bepaling, onderscheiding en waarschuwing gepreekt, de vertroostingen zo algemeen, en zo breed toegepast, en Christus als aller toehoorderen Heiland en Zaligmaker beschreven, en toegeëigend, en het tijdgeloof van 't ware geloof, de schijngenade van de ware genade, de burgerlijke zedigheid en uiterlijke godsdienstigheid van de ware kracht der godzaligheid, de droefheid naar de wereld, die wettisch is, van de Evangelische droefheid naar God, zo weinig en zo zelden onderscheiden, ia zo geconfundeert, dat de handen der onbekeerde mensen gesterkt en hunne harten gerustgesteld en getroost worden, terwijl zij zonder en.iije waie genade zijn, en nabij de hel. (Cursivering van mij, St.). Ook worden vele zonden niet openlijk en rechtuit bestraft, dewelke openlijk genoeg gedaan worden, en die de Heere in het bijzonder bovenal wil bestraft hebben, namelijk de stoute zonden van de overheden, en van de kerkelijke personen. In gelijke geest spreekt hij in zijn: De pointen van Nodige Reformatie, 1678, als hij op p. 107 als zijn oordeel uitspreekt: 271. Veel leraren particularizeren de zonden niet, opdat men weten zou, wat zij bijzonder menen. Zij characterizeren de fouten niet, maar blijven in algemene uitdrakkingen van wereldsheid, hoogmoed enz. Ook particularizeren zij de plichten niet, door ze niet te brengen tot ieders conscientie, en naar elks beroep.

272. Veel leraren maken geen behoorlijk onderscheid tussen de belijders en ledematen der Kerk. ziende het hele gros aan voor Gods kinderen, en spreken hen gewoonlijk zo aan, misschien uit vrees van door zo'n goed onderscheid te stellen, zichzelf wakker te houden. Ja, sommigen willen zulk een onderscheid niet gemaakt hebben tussen lidmaten en hdmaten, wedergeborenen en onwedergeborenen, vleselijken en geestelijken. Zij willen zeggen met Karach: al des Heeren volk is heilig, 't Andere dient maar tot scheuring en verdeeldheden ...

273. Vele leraars weten 't Woord niet recht te snijden. Zij prediken de vrije, ruime genade, zonder waarschuwing en bepaling. Zij passen Christus aan allen toe, zonder particulier en onderscheidenlijk te tonen, wie Hij alleen toekomt. Zij preken de vertroostingen zo algemeen, dat ze inderdaad de paarlen voor de varkens smijten, en kinderbrood aan de honden geven, sterkende zo de handen der goddelozen, en hen.aanmoedigende tot zonde. Zij onderscheiden niét wel geloof en verzekerdheid, en zo willen zij dat een ieder zich zal verzekeren, omdat een ieder in Christus moet geloven, 't welk een grote dwahng is. Ook onderscheiden zij niet recht, hoe de zonde is in herborenen en in onherborenen, zodat de mensen zich niet kunnen onderkennen. Zij bepalen ook hun stellingen en leringen niet behoorlijk, zodat ze tot veel aanstoot zijn. Zij stellen tekenen voor kinderkens, die voor mannen zijn, en voor alle gelovigen, die maar voor sommige sterkere zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen