WANT ZIE, HIJ BIDT.

En de Heere z-eide tot hem: sta op en ga in de straat, genaamd de Rechte, en vraag in hiet huis van Jui=» das naar eenen, met name Saulus van Tarsen, want zie, hij bidt.

Handelingen 9:11.

Wat Jacob over de stam van Benjamin profeteerde is in Siaulus van Tarsen ver*' vuld. Hij was uit de stam van Benjamin geboren, in de welbekende stad larsein, gelegen in Sicilië. Oinderwezien is hij in de wetenschap en wijsheid der Grieken en Romeinen .en daarna is hij gekomen onder de uitnemende leiding van Gama, * liël te Jeruzalem en behoorde tot de nauw^s gezetste secte der vaderen. Hij was een Farizeër, een volbloed farizeër in hart en nieren. Wat hij is, is hij met geheel zijn ziel en kracht. Zo ziet ge Saulus vóór en na zijn bekering. Nu nog een geduchte tegenstander. Dat zou door Gods genade veranderen. Reeds hebben we gezegd, hoe hij de gemeente Gods te Jeruzalem ven* woest had. Dat was hem niet geno'e; g. Nog meer zou hij doen. Hij gaat naar de hogepriester en begeerde brieven van hem naar Damascus aan de syina, gogen, opdat zo hij enigen, die van die weg waren, vond, hij dezelve, beiden mannen en vroui* wen, zou gebonden brengen naar Jeruzal* lem. Grote macht kon Saulus uitoejfenen, want hij speelde onder één hoedje met de Romeinen. Niet te voet, maar op een rijt* dier gezeten, vertrok hij met zijn hand^ langers naar Damascus. Zijn weg reisde hij over Sichar, waar eens de Heere Jezus de Samaritaanse vrouw tot bekering bracht. Zo ging hij over de Jordaan naar Syrië, waar Damascus lag. Daar bevond zich de secte der Nazarenen. Met welk een blindheid is Saulus geslagen. Hij meenide naar zijn geweten een goed werk te doen. Het geweten is niet altijd een veilig komi; » pas om daarnaar te wandelen en te hande* len. Ons geweten is bedorven en dwalend. Anders was Saulus op zulk een heilloos pad niet gekomen. Ook de goede opvoCfS ding kan een mens op zichzelf n, iet vrij waren voor de zonden. Ziet het bij Saui# lus. Hij was een man van kennis en h^* schaving, maar het kon hem' de rechte koers niet geven.

Hij had geen oog voor de Man van smaiis ten. O, zolang de Heilige Geest ons niet overtuigd en ontdekt, dan zijn we het ware spoor bijster. Hoevele keren heeft hij de verzenen tegen de prikkels geslai? gen. Misschien is hij wel getuige gewieest van Christus' kruisiging. Misschien hieeft hij wel 'de zeven kruiswoordien hoi-en uil^ spreken, maar het had de minste vat niet op hem. Misschien heeft hij de driésurigie duisternis wel mieegemaakt, maar dat al* les liet hem koud en onverscfhillig. Wa; t is een mens, mijn lezier, dat we tegen al de vermaningen en roepstemmen ingaan. Hoeveel roepstemm'en, mijn lezier, heeft God al aan uw adres gezonden. Zijt ge er al door bekeend gewonden. Zekler is het dat Saulus getuige geweest is van de dood van Stéfanus. Gehoord heeft hij 't, hoe Stéifanus bad voor zijn belagers: Heew re, reken hun de zonden niet toe. Ook dat heeft geen indruk op hem gemaakt. Integendeel, hij had mede een welbehagein in de dood van Stéfanus. De klederen van Stéfanus werden gelegd aan de voeten van Saulus. Zo ging Saulus door, in zijn eigen weg, die hem recht scheen. Zo gaan wij van nature door in onze wegen, tenzij dat God tussenbeide komt. Och, dat we toch niet langer de verzenen tegen de prikkels slaan, maar dat er nog een invallen mocht komen voor God.

Wat een strijden voor de ere Gods bij Saulus, - "zo hij meende. Hoe kan het ani# ders. Immers alle m'ensen hebben de ges' vallen Adam tot een vader. Daarom iigli» gen we dood in zonden en misdaden. De meest prijzenswaardige menssheeft een keel, die een geopend graf moet genoemd woi1# den, en voeten die snel zijn om blo'ed te vergieten. Bij de een komt dat meer aan de dag 'dan bij de andere, maar het wooint in een ieder mens. Inzonderheid laat Siau, ; lus ons zien wat er in ieder menselijk hart sluimert of woelt, kookt en briest. Misschien was hij van inborst goedhartig, en in het dagelijks leven meegaande. Maar als er i schapen van de kudde van Christus in het gezicht kwamen, (dan ontwaakte de zucht om ze te verscheuren. De mens, die niet geleerd heeft te buigen voor Koi^ ning Jezus, is een blind werktuig in de handen van Satan. Het eigen^ik zat bij de vurige Saulus op de troon en dat is bij iegelijk mens, zolang hij niet door Gods genade onttroond wordt.

Merkwaardig is het, dat Saulus niet stad en land omreist om onder de heidenen proselieten te maken, maar wel het zwaard der overheid leent om Christus' kerk te verdelgen op aarde. Het eigeni#ik wil en kan niet anders dan zich tegen Christus en Zijn gemeente te stellen. Wie vermag een hoogmoedige te bekeren? Och, daart* toe is niet één mens in staat, maar alleen God.

De gemeente van Damascus kon niet an^ ders dan tot Gdd bidden dat het drei^ gend gevaar mocht afgewend worden. Dat de gemeente in grote arigst verkeerde is te verstaan. Immers, de gevreesde Saulus was in aantocht, die al zoveel onheil get* sticht had in Jeruzalems gemeente. In hun gedachten zagen ze 'de woesteling al bin^; nenstormen. Ach, welk een taferelen speeli= den zich in hun gedachten al af. Hiier, werd een vader gebonden, daar een moeder, losgescheurd van hun kinderen. Die angst heeft dagen geduurd. De Heere Jezusi scheen zich om hen niet te bekommeren. Ach, zo is het zo menigmaal in het leven van Gods kinderen. Ze vragen zich wel eens af: Zou er wetenschap zijn bij de Allerhoogste.

A.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen