ELIA GEZONDEN TOT DE BODEN VAN KONING AHAZIA.

En Ahazia viel door een tralie in zijn opperzaal, die te Samaria was, en werd krank; en hij zond hoden, en zeide tot hen: Gaat heen, vraagt Baal-Zehuh, den God vanEkron, of ik van deze krankheid genezen zal. Maar de Engel des Heeren sprak tot Elia, den Tishiet: Maak u op, ga op, den hoden van den koning van Samaria tegemoet, en spreek tot hen: Is het omdat er geen God in Israël is, dat gijlieden heengaat om Baal-Zehuh, den god van Ekron te vragen? Daarom nu zegt de Heere alzo: Gij zult niet afkomen van dat bed waarop gij geklommen zijt, maar gij zult den dood sterven. En Elia ging weg. 2 Koningen 1:2-4.

De levensvraag van Ahazia is: Of ik van deze krankheid zal genezen? Ahazia kende zijn krankheid. Geachte lezer of lezeres, kent gij ook uw krankheid? Die gezond zijn hebben de Medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn. Het is wel diep ongelukkig een ernstige kwaal te hebben en er zelf niets van te beseffen. Zo menigmaal wordt ons in de prediking voorgehouden hoe ongelukkig de mens door zijn val in Adam geworden is. Met het uiterlijk oor hebben we dat aangehoord, doch we missen van natiire het rechte geloof. We bemerken onze kwaal niet, tenzij de Heere onze oren opent en ons het gezicht komt schenken. Als dat gebeuren mag gaat onze gewaande gezondheid er aan. Dan worden we zielskranke mensen. En voor dezulken is er bij de wereld geen medicijn, ook niet bij de god van Ekron. Toch zijn het gelukkige ongelukkige mensen. Zij zijn wel eens bang dat hun kwaal overgaat zonder genezen te zijn. Ze vrezen de wereld weer in te zullen gaan. Zij blijven toch liever hun kwaal gevoelen als dat ze hun leven in de ijdelheid zouden moeten doorbrengen. God, de Heere, heeft een innerlijke droefheid in de ziel verwekt vanwege hun schuld en zonden. Zij begeven zich toch vanaf die tijd met een heilbegerige ziel onder de middelen der genade, om toch maar genezing te mogen verkrijgen. Zal ik van deze krankheid genezen. dat is hun levensvraag geworden. En als de Heere dan Zijn woord eens wil openen en aan hun zielen wil toepassen, wat worden ze dan bemoedigd. Ze zeggen wel eens met de dichter:

Hoe zoet zijn mij Uw redenen geweest, geen honing kan het .gehemelte beter (smaken.

Ja, bij Hem is raad voor waarlijk verlegen zielen. O, gij ongelukkige en kranke zielen, wendt u toch tot Hem met al uw bekommernissen. Geen krankheid is voor Hem te ernstig om niet genezen te kunnen worden. Geliikkig als de nood zo hoog mag klimmen dat u het in u zelf niet meer uit kunt houden. De kwaal kan soms nog zo lang dragelijk zijn.

En dan kunnen wij het zo buiten die Grote Medicijnmeester stellen. En zonder Hem zullen we teleiorgesteld worden en zullen we geen genezing ervaren.

Dan blijft de schuld openstaan. Aan het Goddelijke recht moet voldaan worden. Daarom is Christus onmisbaar. Hij alleen heeft de eeuwige gerechtigheid aangebracht. Hij is de dood voor dodelijke kranken willen ingaan. Hij heeft het leven verworven voor hen die hier in de tijd hun leven in eigen hand niet meer hebben kunnen houden. Voor die hun eigen doodvonnis hebben leren aanvaarden, heeft Christus niet alleen de zaligheid verworven, maar zal het ook op Zijn tijd aan de zielen toepassen. Bij Hem is onderwijzing te verkrijgen. Door het zaligmakend geloof in Hem zal de ziel alleen gerechtvaardigd worden. Bij Hem is ook heiligmaking en volkomen verlossing Bij Hem is alles te vinden wat we voor tijd en eeuwigheid van node hebben.

Gelukkig volk, die tot Hem de toevlucht hebben leren nemen. Ze weten geen andere weg meer, en ze wülen door geen andere weg van hun schuld en zondekwaal verlost worden.

Hij toch is van de Vader aangesteld als die Grote Heelmeester. Het is des Vaders welbehagen om een volk van hun krankheid volkomen te genezen door Zijn eigen lieve Zoon.

Wat een arbeid heeft de Heere toch aan een mens om hem zijn krankheid bekend te maken en aan de andere kant om hem van zijn krankheid te genezen. Daar zijn soms pijnlijke wegen voor nodig. Daar worden soms bittere medicijnen voorgeschreven. We moeten soms bittere piUen slikken. De Heere vraagt echter niet aan de mens op welke wijze hij genezen wenst te worden, maar Hij doet het op Zijn wijze, waarin Hij het meest verheerlijkt wordt. De Heere spaart geen vlees en bloed om de Zijnen te genezen. Hij is geen Medicijnmeester die stinkende wonden maakt. Integendeel, Hij komt de stinkende etterbuilen wel uit te drukken. Zijn hand kan soms zwaar drukken.

Maar aan de andere zijde is er ook geen liefderijker Geneesmeester dan Christus. Hij maakt eerst de wond wel open en zeer diep, doch daarna giet Hij ook de balsem der genade in de wond. Hij heelt alle smart. Het is nog niet zo weinig, te mogen ervaren dat Wij onder Zijn behandeling zijn genomen. Hoe dicht bij is Hij in sommige omstandigheden. Zij mogen niet alleen hun eigen schuld en ongerechtigheid zien, maar zij mogen ook wel eens Zijn vriendelijk aangezicht aanschouwen. Ze worden ook wel eens bemoedigd dat hun kwaal niet eeuwig zal duren.

T.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen