VRAGEN OVER DOGMATIEK

57. Maar wat dan te zeggen van de uitdrukking, dat Christus genoegzaam gestorven is voor allen, doch krachtdadig voor de uitverkorenen?

Deze uitspraak is minder juist en daarom te mijden. Immers, als Christus genoegzaam voor iemand gestorven is, dan is Hij ook voor hem gestorven.. Maar voor niemand is Christus, bloot genoegzaam, of alleen in die zin, gestorven, zonder tegelijk krachtdadig, of de zaligheid werkelijk toebrengend, voor hem gestorven te zijn. De verwerving der zaligheid strekt zich dan dus tot meerderen uit dan de toepassing. Ook is de wü Gods geweest, dat Christus alleen en uitsluitend zou sterven voor de uitverkorenen, terwijl de Borgstelling van Christus in orde volgde op de uitverkiezing. Ook daardoor was van eeuwigheid al vastgesteld, dat Hij niet genoegzaam voor verworpenen zou lijden, ja in het geheel niet.

58. Wat betekent de uitdrukking in de Dordtse Leerregels H, 3, dat n.1. de dood des Zoons Gods overvloedig genoegzaam is tot verzoening van de zonde der ganse wereld?

Dit zegt dat de dood van Christus op zichzelf wel genoegzaam is, wegens Zijn goddelijke Persoon en natuur, zelfs voor duizend werelden, doch niet dat Christus werkelijk genoeg gedaan heeft, noch ook dat Hij genoegzaam gestorven is voor ieder zondaar, of voor alle mensen.

De voorafgaande verkiezing en verwerping bepaalde al voor wie Christus zou voldoen en voor wie niet. De genoegzaamheid kan dus niet de zin hebben van algemene uitgestrektheid tot alle mensen, hetzij voorwerpelijk doch niet onderwerpelijk, of voor allen wat maar niet alles. De genoegzaamheid toch ziet op de waardigheid van Christus, verheerlijkt Zijn Persoon en de waardigheid en grootheid in die zin Zijner verdiensten, de uitgestrektheid echter ziet op de grootte en de omvang van de kring voor wie de offerande is geschied, en die is bepaald door de eeuwige wil van Gods besluit.

59. Wat is dan de troost voor de kerk hier­

uit? Dat Christus niet maar een mogelijke zaligheid doch de zaligheid zelve voor de Zijnen heeft verworven en haar ook gewis toebrengt. God is niet een God van ja en neen, maar van ja en amen, 2 Cor. 1:19, 20.

De namen van de Middelaar.

1. Waartoe dienen de namen van de Middelaar?

Om Hem te openbaren als de enige Middelaar.

2. Heeft Hij vele namen?

Als God aangemerkt draagt Hij al de namen, die aan het drieënige Wezen Gods worden toegekend, en als Middelaar heeft Hij vele namen. Jes. 9:5 noemt er wel 5. 3. Waar zien al die namen op?

Jezus, de eigennaam op Hem naar Zijn Persoon als Middelaar, Christus op Hem naar Zijn ambt. En voorts zien er andere op de vereniging der naturen, op elk der beide naturen afzonderlijk, op Zijn ambten, werk en staten.

4. Welke zien op de vereniging der beide naturen?

Jes. 9:14; 9:5.

5. Welke drukken de naturen afzonderlijk uit?

Hij wordt genoemd :

De Zone Gods, Rom. 1:5.

Waarachtig God, 1 Joh. 5:20. Het Woord, Joh. 1:1. Het uitgedrukte beeld van Gods zelfstandigheid, Hebr. 1:3. Het zaad der vrouw, Gen. 3:15. De Zoon des mensen, Matth. 16:13. 6. Welke zien op Zijn ambten? Hij wordt genoemd : Profeet, Deut. 18:15. Priester, Hebr. 5:6. Koning, Ps. 89:19. In betrekking tot Zijn ambt ook genoemd: De Herder, de Leraar en Meester; De Voorspraak, de Overste Leidsman, De Heerser.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen