TOELICHTING OP DE DORDTSE KERKENORDENING

Aangifte hij de kerkenraad.

Art. 74 Zo iemand van een heimelijke zonde van twee of drie personen in liefde vermaand zijnde, geen gehoor geeft, of anderszins een openbare zonde bedreven heeft, zulks zal den kerkeraad aangegeven worden.

Ging het in het vorige artikel van de kerkorde over de vermaningen en het opzicht van het algemeen christelijk ambt der gelovigen over elkander, en de persoonlijke vermaningen, ook van kerkeraadsleden, opzieners en leraars, met dit artikel wordt voortgeschreden naar de kerkelijk-ambtelijke vermaning en tuchtoefening. Deze is verbonden aan de plaatselijke gemeente, en rust op de grondslag van de zelfstandigheid der plaaselijke gemeente, schoon ze bij afleiding ook door de meerdere vergadering in bepiaalde gevallen kan geschie^ den. Er kunnen toch ook gevallen voorkomen, dat de kerk disciplinair op moet treden in de naam van de Koning der kerk.

De kerkeraad heeft de leidende kerkelijke macht en regering in de kerk, welke macht nader onderscheiden wordt in die van de regering en besturing in Christus Naam in het algeaneen, en in de uitoefening van de tucht in het bijzonder.

Art. 74 komt al voor in de artikelen van de Synode van Embden, art. 28, als daar gesteld wordt: Indien iemand heimelijk gezondigd hebbende, de vermaning van twee of drie personen niet hoort, of die een openbare zonde begaan heeft, die zal men voor de consistorie brengen.

Twee gevallen worden in art. 74 naar voren gebracht.

1. Heimelijke (nog niet openbaar geworden) zonden moeten, als er geen oplossing gevonden wordt, en de gegeven ergernis niet weggenomen kan worden door de vermaning in liefde van de voornoemde personen, omdat in de mond van twee of drie getuigen alle woord bestaan zal, Matth. 18:16, voor de kerkeraad gebracht worden.

Opmerkelijk is dat de vermaningen en de verdere gang van zaken in liefde moeten geschieden. Dat wil dus zeggen dat ze uit de rechte gezindheid van het hart moeten voortkomen, en vervolgens strekken moeten tot eer en verheerlij

king Gods en naar de Heilige Wet des Heeren, en uit liefde tot het welzijn van de schuldige naaste, waar ze vallen onder de goede werken of de christelijke levenshouding jegens de betrokken persoon.

Opdat het kwaad niet blijve hangen, of niet verder voort woekere, moet dan vervolgens de hulp van de kerkeraad ingeroepen worden, opdat deze in de naam van Christus als de Koning Zijner duurgekochte kerk daarin verder handele, ter terechtbrenging, wegneming van de ergernis, en wering van de verharding in het kwaad.

2. Het andere geval is, dat iemand der gemeente een openbare zonde heeft bedreven, welke zonde aangewezen kan. worden als tegen een of meer geboden van de heilige Wet des Heeren bedreven te zijn, waardoor het verbond Gods ontheiligd en Zijn toorn over de ganse gemeente verwekt wordt, als daar niet tegen opgetreden wordt. De kerkeraad heeft ook hier te handelen naar het gebod van de Heere Jezus in Matth. 18:16 Zeg het der gemeente, waarbij de kerkeraad dan als vertegenwoordiging van de gemeente moet aan gemerkt worden, zoals ook het bevestigings-f ormulier van de ouderlingen dat uitdrukkelijk verklaart met deze woorden: etwelk geenszins verstaan kan worden van alle lidmaten der gemeente ieder in jheltl bijzonder maar zeer bekwamelijk van degenen, die de gemeente, waarvan zij verkoren zijn, regeren.

Zal de kerkeraad nu kunnen oordelen en beslissen over de verkeerde handelingen in leer en leven, dan is het aanbrengen van de feiten en het onderzoek nodig. Vanzelfsprekend zal dit onderzoek en alle verdere handeling hierbij gaan in de vreze Gods, en in alle oprechtheid en onder biddend opzien tot God, opdat het onderzoek geheel onpartijdig tot verheerlijking Gods en tot heil der gemeente geschieden moge. Hoor en wederhoor is een van de grondslagen van het onderzoek.

Het grijpt plaats op de vergadering van de kerkeraad. Het kan echter zijn, dat de betrokken persoon daar niet komen kan, of ook niet wil, maar dan kan een deputatie gezonden worden, of kan de kerkeraad zich schriftelijk tot hem wenden. Ook kan iemand een voorspraak nemen, ora zijn zaak in de kerkeraad te verdedigen. De kerkenaad komt aan de kennis van de feiten door AANGIFTE. Zo in het eerstgenoemde geval in het artikel, dat de broederlijke vermaning geen baat heeft, als in het tweede, geval, dat het dus een openbare zonde is.

Vervolgens ook door het bekennen van de bedrijver zelf, of dat het feit van zichzelf uit bij ieder' in het algemeen al bekend is, bijv. openbare dronkenschap, openbare godslastering. Het feit kan tenslotte ook aangebracht worden hetzij van leden der gemeente of van anderen buiten de gemeente. Nodig is dan dat de aanklager de aard, de tijd, en de plaats van de zonde nauwkeurig aanwijst, met name als het iemand, is die buiten de gemeente staaï, die ook weer betrouwbaar moet zijn. Losse praatjes en anonieme brieven moeten gewantrouwd en geweerd worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen