DE KOMST VAN DE ZALIGMAKER

En men zal te dien dage zeggen: Ziet, Deze is onze God, wij hebben Hem verwacht, en Hij zal ons zalig maken. Deze is de Heere, wij hebben Hem verwacht, wij zullen ons verheugen en verblijden in Zijn zaligheid.

De gelovige toeëigening waarvan de tekst spreekt, wijst ons dan ook op nog wat meer. De Middelaar kwam in de wereld om Zijn werk te doen. Hij moest de dood verslinden tot overwinning. Hij moest de zaligheid in een weg van diepe vernedering verdienen. Ook moest Hij uit de dood opstaan en opvaren naar de hemel, opdat Hij de kerk weer bij de Vader thuis zou brengen, want zahgmaken is verlossen van het hoogste kwaad en brengen lot het hoogste goed. Daar wijst deze tekst ons op, hoe die Middelaar zou komen om Zijn werk te doen. Maria had in haar ZaUgmaker mogen roemen, maar een zwaard zou er nog door haar ziel heengaan.

De kerk zal het toch goed moeten weten, met welk 'n dure prijs ze gekocht en verlost is. Daarom zal het zaligworden aan 's mensenkant steeds onmogeüjker moeten worden. Hoe dieper ontdekt aan zijn ellende, hoe groter het wonder der verlossing wordt. Dat ügt in dit getuigenis opgesloten, als we hier lezen: en Hij zal ons zalig maken. Dat is een roem die uit de diepte der ellende opkomt, van een mens die zich onder erf-en dadehjke schuld begraven heeft zien hggen. Maar die heeft ook als vrucht van de kermis die men reeds van die Persoon verkregen heeft, naar Zijn komst tot verlossing in waarheid uitgezien. Wij hebben Hem verwacht, zo zal men zeggen. Tot twee keer toe wordt dat hier in de tekst gezegd. Die verwachting Is dus wei een verwachting geweest in ware zielsbekonunering om die Persoon als een volkomen Verlosser en Zahgmaker voor zijn ziel te leren kennen. Och hoe lang kan de ziel Hem zo al niet verwacht hebben! De beloften aangaande Zijn komst hebben haar verwachtende gemaakt. Met hoeveel kracht kan de Heere het weleens tot de ziel gesproken hebben: Zo Hij vertoeft, verbeid Hem, want Hij zal gewisselijk komen. Hij zal niet achterblijven. Dat heeft toch een levende hoop in de ziel verwekt. Maar het is toch Zijn komst alleen, die haar heil volmaken kan. Hoe kan de ziel daar toch weleens verlangend naar uitzien, dat ze met de bruid zal mogen zeggen: Dat is de stem mijns Liefsten; ziet Hem, Hij komt, springende op de bergen, huppelende op de heuvelen. En Hij zal ons zalig maken. Deze is de Heere, wij hebben Hem verwacht.

Maar dan zal Hij ook als een volkomen Zaligmaker Zijn werk kuimen doen. Dat hgt er immers in opgesloten, als de ziel zegt: en Hij zal ons zalig maken. Dan ziet de ziel volkomen af van alles buiten Hem. Dat is de plaats waar ze zal moeten komen. Dan helpen er geen zaligmakers meer buiten die enige Zaligmaker. Maar dan komt de ziel ook tot een volkomen geloofsomhelzing van een geschonken Zaligmaker. Dan worden de tranen afgewist, zoals m het vorige vers daarover gesproken is. Een wenende Maria mag dan zeggen: Rabbouni! Thomas mag dan zeggen: Mijn Heere en mijn ^od! Dan wordt dat bewindsel des aangezichts verslonden, want God, Die gezegd neeft, dat het licht uit de duisternis zal schijnen, is Degene Die in onze harten geschenen oeeft, om te geven verlichting der kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus.

Het heilgeheim wordt aan Zijn vrinden, Naar Zijn vreêverbond getoond.

O dat heilgeheim van het zaligworden! Om zalig te worden, moet het deksel van het hart gehcht worden. Dan zullen we weten hoe eenvoudig dat het is, want het is een zaligworden uit genade van een dood-en doemschuldige zondaar. Maar toch maakt dat het wonder uit. Daarom is het ook zo'n grote verborgenheid. Het moet louter op de verheerlijking Gods aan met de ziel. Wij zullen ons verheugen en verblijden in Zijn zaligheid. Dat heeft Simeon mogen doen, als hij heeft uitgeroepen: Want mijne ogen hebben Uwe zaligheid gezien! Een zahgheid die alleen uit God vloeit en alleen in God te vinden is. Een zahgheid die door de Middelaar zo duur verworven is en waarvoor God Drieënig eeuwig de eer zal ontvangen. De ziel moet in de Oorsprong zich verliezen. Dan wordt Gods eer haar zahgheid. Waar de mens er met het zijne buiten valt, daar komt God aan Zijn eer en vindt de ziel de zaligheid.

Maar daarom zal het ook een nauwelijks zaligworden aan 's mensenzijde blijven. De kerk kan het hier niet verder brengen dan in hope zalig te zijn, zuchtende onder de overgebleven smet en de kracht de; inwonende verdorvenheid. Dan Hgt de ademtocht der ziel alleen maar in het vrije werk Gods. Zo vindt men de zaligheid buiten zichzelf. Wij zuUen ons verheugen en verblijden in Zijn zahgheid. Dan wil men er dus zelf niets meer aan toedoen. Men verblijdt er zich dan in, dat het een eenzijdig Godswerk is. Niet ons, o Heere! niet ons, maar Uwe Naam geeft eer, om Uwer goedertierenheid en om Uwer waarheid wil. Maar wat vindt de ziel daar dan ook juist een vastigheid in! En Hij zal ons zalig maken. Dan krijgen we er weer eens licht over, dat een andere weg (een weg die we naar het vlees wel begeren) ons nooit tot de zahgheid kan brengen. Daar komt God niet in aan Zijn eer. Dan wordt de Middelaar ontkroond. Maar wij zullen ons verheugen en verblijden in Zijn zaligheid. Dat is de zahgheid, door Hem geheel en alleen verdiend en verworven. Daar is van ons niets bij. Uit genade zijt gij zalig geworden, door het geloof, en dat niet uit u, het is Gods gave. Ef. 2:8.

Zo komt de kerk ook zekerlijk tot de eeuwige zaligheid. Die Middelaar is ons van God geworden tot wijsheid, rechtvaardigheid, heihgmaking en verlossing. Niemand zal de kerk uit Zijn hand kunnen rukken, noch uit de hand Zijns Vaders. Hij is ten goede voor Zijn kerk werkzaam aan de rechterhand des Vaders. Hij is haar grote Voorbidder. Ook is Hij heengegaan om plaats voor de Zijnen te bereiden. En het is Zijn belofte, dat Hij ze allen tot Hem trekken zal. Hij leidt ze door de heiligmaking tot de heerlijkmaking. Gedurig reinigt Hij ze door Zijn bloed en geeft Hij ze door Hem weer de vrije toegang tot God. Hij is de overste Leidsman en Voleinder des geloofs.

Deze Zahgmaker is nu in de wereld gekomen. Dat hopen we weer te gaan herdenken. Heeft Zijn komst zo reeds betekenis voor ons gekregen? Hebben wij zo reeds iets van de betekenis van Kerstfeest leren verstaan? Aan blijde Kerstfeestvierders zal het in de komende dagen niet ontbreken. Als ge echter met hen zoudt gaan spreken over de weg waardoor men zich leert verblijden in Zijn zaligheid, zal het wel blijken dat men niet weet wat Kerstfeest vieren is. Op het Kerstfeest vieren van zulke men, sen behoeft men dan ook niet jaloers te zijn. Men heeft meer reden om op de herders en op Simeon en Anna jaloers te zijn. Mocht het zo eens Kerstfeest voor ons worden, als we zo nog nimmer Kerstfeest hebben gehouden.

Dan is er een verwachting aan Zijn komst voorafgegaan. Dan is de weg voor Hem bereid in ons hart, op een wijze waardoor wij het niet hebben kunnen bekijken, dat er zo plaats voor Hem bij ons moest komen. VreseHjk zal het zijn, als Zijn komst ons tot een oordeel zal moeten zijn. Als Hij niet gekomen ware, dan zouden wij nog een voorwendsel hebben voor de zonde, maar nu hebben wij geen voorwend­

sel meer voor de zonde. Als de Zahgmaker is Hij in de wereld gekomen. Hij mocht het Zijn verwachtend volk op de komende Kerstdagen eens doen ervaren. Dan zal men zich verheugen en verblijden in Zijn zahgheid. En dan is het hier altijd nog maar een ten dele profeteren, dus een ten dele zich verblijden. Straks zal de kerk zich volmaakt in Zijn zaligheid mogen verblijden, tot in alle eeuwigheid. — Amen.

V.

M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen