EEN GEBED OF MEDITATIE DES MORGENS OP DEN SABBATHDAG,

door Theodorus a Brakel.

Here Jesu Christi! Ik zoek U vroeg met Maria Magdalena, niet in het graf, maar in de Hemel. WUt U, U ook aan mij openbaren, gelijk gij U aan haar geopenbaard hebt, want zonder U kan ik mij niet tevreden stellen.

O, mijn troost, o mijne hope, mijn vreugd, kom openbaar U aan mij, dat ik U zie, U voel, U smake. Uw tegenwoordigjieid geniete, want zonder U kan ik het niet maken. Doe mij vast geloven en gevoelen dat Gij voor mij zijt opgewekt, tot mijn rechtvaardigmaking, heiligmaking en tot mijn zalige opstanding. En zeg door Uw Geest in mijn hart, gelijk Gij zeidet tot Maria Magdalena, dat Gij mijn Broeder zijt, dat Uw Vader mijn Vader is, en Uw God mijn God. En al houdt Gij U dikwijls vreemd van mij, geUjk Gij deedt aan Maria Magdalena, als zij U in het graf zocht, en weendte, daar Gij achter haar stond en zij U niet kende, maar meende dat Gij de Hovenier waart, en sprak haar nog een hard woord toe, verre van vertroosting: Vrouwe, waarom weent gij, Wien zoekt gij, alsof Gij de oorzaak harer droefheid niet wist, daar zij U zocht, om U schreide als haar enige vreugde en troost der ziel, zondter Wien zij zich niet kon tevreden houden.

O, Heere Jesu! mijn enige troost, wil U dan ook nochtans aan mij openbaren, ik zal U met Maria zo lang zoeken, met tranen, met begeerten der liefde, gelijk zij de aarde met haar tranen nat maakte, en U zocht, totdat ik u vind, en met U worstelen gelijk Jacob, tegen wien Gij U vreemd aansteldtet als hij U zocht tot zijn troost, en Ge U hieldt alsof Gij zonder zegen wederom van hem wildet vertrekken, alzo houd ik U vast met de tranen der liefde en des geloofs; ja ik ween en schrei aan Uw hals in mijn vasthouden, als hij deed, en ik wU U niet laten gaan. Gij zegent mij dan, en dat ik voel dat daar een! zegen van den Hemel nederdale op mijn ziel.

O, Heere, laat U overwinnen van mij, Uwe zwakke knecht, dat ik Uw aangezicht zie, en mijn ziel mag genezen wordten.

Heere, al schijnt gij van mij weggegaan te zijn, als Gij deedt van Uw Bruid, als zij niet ras genoeg opstond om U in te laten, als Gij tot haar kwaamt, en zeidet tot haar: doe Mij open Mijne zuster, Mijne vriendin. Mijne düive. Mijn volmaakte, want Mijn hoofd is vervuld met dauw. Mijn haarlokken met nachtdruppen, ik

zoek U nochtans met haar, en zal niet aflaten totdat ik U vind, Die mijn ziel lieflieeft, en U vast houden en niet laten gaan, totdat ik U breng in mijns moeders huis, en in de binnenste kamer van degene, die mij gebaard heeft. O Heere Jesu, ik bid U, en smeek U, en houd U als vast, gelijk de twee discipelen U deden, daar mede Gij naar Emmaus gingt. Ga toch met mij, en blijf bij mij, en openbaar U aan mij, als Gij met hen deedt, en houdt Uw avondmaal met mij, en laat ik het met Ü hou-, den, hier in genade en hiernamaals in heerlijkheid, en zeg tot mijn ziel: „Vrede zij U", gelijk Gij tot Uw discipelen zeidet, als Gij in het midden van hen stondt.

Opdat ik met vreugde U love en prijze, en mij met blijdschap in U, en in Uw Woord vermaken mag, gelijk de discipelen zich verblijdden als zij U zagen, totdat ik U eindelijk in de Hemel eeuwig zal genieten. Amen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen