NIEUWE KERK VOOR ROTTERDAM-W.

Het was 10 mei een gedenkwaardige avond voor de gemeente Rotterdam-West. Aan de Rauwenhoffstraat - dicht bij de plek, , waaraan dierbare herinneringen verbonden zijn - mocht zij weer een eigen kerkgebouw in gebruik nemen. Dat geschiedde door een gewone kerkdienst, waarin de consulent der gemeente Ds. F. Mallan voorging. Ruim vierhonderd mensen waren aanwezig.

De gemeente zong Psam 118:11 (De steen die door de tempelbouwers), toen predikant, kerkeraad en afgevaardigden van andere gemeenten binnentraden. Nadat gelezen was Kolossenzen 1 : 1—20 en Ds. Mallan was voorgegaan in gebed, werd gezongen Psahn 89 : 9 en 12.

In zijn voorafspraak liet Ds. Mallan zien uit .Romeinen 11, dat de oorsprong van de zalig-- heid niet in de mens, maar in God is te vinden. Dat de kerk zalig wordt, is naar Gods eeuwig welbehagen. De apostel zag de wijsheid Gods in de volvoering van Zijn werken. O diepte des rijkdoms beide der wijsheid en der kennis Gods! Van eeuwigheid heeft Hij in onnaspeurUjke wijsheid besloten, dat er een kerk zou zijn, die zalig moet worden. Hij heeft het doel gesteld, maar daartoe ook de wegen bepaald.

We mogen mensen wel erkennen, voor wat ze voor de gemeente hebben gedaan, maar bovenal mocht het ons gegeven worden met de gaven in de Gever te eindigen. Want, zo eindigt de apostel dit hoofdstuk: ie heeft Hem eerst gegeven en het zal hem wedervergolden worden? Mensen krumen veel doen voor de kerk, maar voor de instandhouding van de kerk kunnen zij niets doen. Alleen omdat het Hoofd er is, blijft de kerk in stand. Want uit Hem en door Hem en tot Hem zijn alle dingen, Hem zij de heerlijkheid in der eeuwigheid. Amen. Dat bezag Ds. Mallan vervolgens nader aan dè hand van Kolossenzen 1 : 18: n Hij is het Hoofd des lichaams, namelijk der gemeente. Hij die het Begin is, de Eerstgeborene uit de doden, opdat Hij in allen de Eerste zou zijn.

„De levende Christus als het Hoofd van Zijn gemeente:

1. De gemeente heeft gemeenschap aan Hem;

2. De gemeente ontvangt leven uit Hem;

3. De gemeente wordt gebouwd op Hem.”

1. Met het lichaam wordt de levende kerk bedoeld, gelijk die beschreven is in zondag 21 en in artikel 27 van de belijdenis. Dat is één kerk, zoals het ook één üchaam is. Eén enige is Mijn duive en het zal worden één kudde. Velen leven wel onder de openbaring van die kerk, maar behoren niet tot haar wezen. Eversdijk noemt deze uitwendige leden „bijlopers". Zij missen de gemeenschap met Christus als hun Hoofd.

Het Hoofd is nauw verenigd met het lichaam en is het voornaamste deel van het lichaam, Een lichaam met twee hoofden is een wangedrocht. Zo is Christus de enige Middelaar, buiten Wie geen zaligheid te vinden is.

Maar van nature hebben ook zij geen gemeenschap aan Christus, maar aan Adam en zijn zonden. Zij zijn verdoemeüjk voor God. Zij gaan niet verloren, maar Uggen verloren en dageUjks verzwaren zij him oordeel. Hun band met Adam wordt dus dagelijks hechter.

Maar de band met Christus, als die gelegd is, is werkelijk onverbrekelijk. Of zij nu gekrookte rietjes, rokende vlaswieken, dan wel eikebomen der gerechtigheid zijn, alle leden van het lichaam zijn aan Christus verbonden. Dat missen nu de uitwendige leden.

Christus is het Hoofd van Zijn kerk, anders zat u hier niet. De andere kerk is voor ü op slot gegaan. Daarin is bewaarheid, wat van Christus, maar in Hem ook van Zijn kerk gezegd is, wat wij gezongen hebben over de steen, die door de tempelbouwers verachtelijk is een plaats is ontzegd. Maar Christus regeert.

Als de kerk maar een vereniging van mensen was, door bepaalde personen bijeenvergaderd, zou zij verdwijnen, maar zij is de vergadering Gods, waarvan Christus het Hoofd is, Die haar regeert, bewaart, beschermt en eeuwig bij haar blijft.

2. Christus is het Begjn, de Eerstgeborene. Oudtijds moesten de eerstgeborenen geheiligd worden. De eerstelingen van de oogst, de eerstgeborenen van het vee werden geofferd, de eerstgeborenen der mensen verlost. Dat betekende, dat eigenlijk aUe volgende kinderen in de eerste den Heere geheiligd waren. Zo is Christus als de Eerstgeborene geheiligd met al de zijnen.

Alleen, Christus kon niet gelost worden. Hij werd geofferd. Zo is de kerk duur gekocht met Zijn bloed.

Maar Hij moest verrijzen uit de dood. En waar het Hoofd nu leeiÉt, kan het niet anders, of het lichaam moet ook leven. Zo is de kerk de vervulling desgenen, die alles in allen vervult. Zonder de kerk is Christus onvolmaakt. Maar de kerk ontvangt haar leven slechts uit Hem. Buiten Hem is geen leven te vinden.

Als het bij ons moest beginnen, was er geen zaligheid. Maar Hij is het Begin. Alle dwalingen en ketterijen komen hierin overeen, dat de mens bij zichzelf begmt. Maar dat Christus het Begin is, snijdt alle begin uit de mens af. Het is nodig, dat wij op al ons werk de dood leren schrijven. Kan ook een Moorman zijn huid veranderen of een luipaard zijn vlekken? Daar komt de door God levendgemaaakte zondaar achter. Hij moet aan het eind komen en dan vindt hij het begin.

Christus heeft als Borg voor Zijn kerk de schuld betaalt, het recht voldaan en dan valt alle mensenwerk schoon weg.

3. Hij is in alles de Eerste. Eer de Vader ds kerk zag, zag Hij de Middelaar, anders was aUes verloren. Eerst Christus, dan de zondaar. Zo kan Hij hem vrijspreken van schuld en straf en een recht geven op het eeuwige leven. De Heere heeft van de gemeente in Rotterdam-West nog een overblijfseltje gelaten. In de tijd der Richteren scheen van de kerk soms niets te zijn overgebleven. Maar door alles heeu houdt Hij Zijn kerk in stand. Want zij is op het fundament gebouwd.

Maar dan zuUen wij ook persoonhjk op Christus gebouwd moeten worden. De onderwijze', zegt: Christus is een volkomen Zaligmaker ot geen zaligmaker. Hij is in alles de Eerste.

Wij hadden in het hart, om dit kerkgebouw i» gebruik te nemen door de Koning te verheerlijken. Als we op een avond als deze alleen

maar elkaar vriendelijk bedanken, is de dood in de pot. Maar als de Koning verheerlijkt mag worden, springt er wat in het hart van dat volk. Als Hij ons Hoofd is, moet ons'hoofd eraf.

Wij moeten de dood in, maar Hij is de Eerstgeborene uit de doden en Zijn opstanding is onafscheidelijk aan die van de zijnen verbonden.

Nadat gezongen was Psalm 72 : 10, herhaalde Ds. Mallan eerst enkele herinneringen uit het verleden op. De Heere heeft menigmaal de blijken van Zijn gunst aan de gemeente gegeven en vsdj hopen, dat Hij dat ook bij de voortduur zal doen, dat Hij onder u wonen wil en dat het Hem behagen mocht, de prediking te gebruiken tot waarachtige bekering, opdat nog toegebracht worden tot de gemeente, die zalig worden.

Verschillende personen en instellingen werd dank gebracht voor het werk, dat betoond is, de bereidvsdUigheid en de vrijgevigheid. Het is een gezelhg gebouwtje, maar dat is het voornaamste niet. Het is onze hoop, dat gebroken harten en verslagen geesten er de sieraden mogen zijn.

Onbekeerden, wij hebben u bijlopers genoemd, maar dat ontslaat u niet van uw verantwoordelijkheid. Dood en leven, zegen en vloek worden u nog verkondigd. Ge zult het weten, dat ge deze kerk in gebruik genomen hebt. God maakt Zich van u vrij. De weg wordt u nog verkondigd. G© zijt nog in het heden der genade. God mocht Zijn Woord' nog dienstbaar stellen tot uw zaligheid.

Hij is het Begin. Onderzoekt uzelf, of het begin uit Hem of uit u is. Want als dat laatste het geval is, dan is Christus u nog nooit dierbaar geworden.

Na het dankgebed en het laatste vers van Ps. 132 betuigde Ds. MaJlan nogmaals dank, maar in alles Hem de eer en dö heerlijkheid tot in alle eeuwigheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen