DE BIJBELSE GESCHIEDENIS 149.

Antwoorden 821 t/m 830.

821. De Apostel Paulus zegt tot de Joden te Antiochië dat de Heere aan Israël richteren gegeven heeft voor de tijd van vierhonderd en vijftig jaar (Hand. 13 : 20).

822. Neen, Samuel toonde zich in het mmste niet gegriefd omdat het volk beschuldigingen tegen zijn zonen inbracht. Hij gedroeg zich kahn en waardig en was zeker bereid geweest de klachten over zijn kinderen te onderzoeken en te berechten.

We lezen er niets van dat hij de fouten van zijn zonen poogde te vergoeilijken, zoals ouders dat meestal doen. Ook maakte hij geen verontschuldigingen, nog mindter was hij genegen de boosheid van zijn zonen goed te keuren of hen daarin te stijven. Het smartte hem echter dat zij deze klachten als een reden aangrepen om een geheel „nieuwe staatsinrichting" te vragen n.1. een koning, zoals al de andere volken er één hadden. Hij gevoelde dat de ware oorzaak van hun verzoek voortkwam uit wantrouwen jegens God en het vertrouwen op een vleseUjke arm. Daarom legde hij deze zaak in het gebed neer voor 's Heeren Aangezicht.

823. De nadelen van het koningschap bracht Samuel het volk ondter het oog met het doel hen nog van mening te doen veranderen. Hij wilde a.h.w. zeggen: „Doet het toch niet, neemt geen koning! Het zal u schade en schande berokkenen en ge zult het betreuren als het te laat zal zijn.”

824. Neen, behalve Israël is er nooit een volk geweest dat een Theocratie of een Godsregering gehad heeft. Wel was er een onmiddellijke Godsregering in het Paradijs, vóór de zondeval en zo zal ook in de voleinding der dagen het koninkrijk der hemelen weer een Theocratie zijn. Hier op aarde zijn echter, na de zondeval, de Overheden van Godswege ingesteld als instrumenten in Zijn hand om de ongerechtigheid te beteugelen. De staat Israel was een uitzondering in de volkerenwereld van het Oude Testament. De Heere was aan dat volk verschenen, had het af-

gezonderd en het onder Zijn onmiddellijke regering en bescherming gesteld. Hij had het Zijn wetten en instellingen gegeven enz. Dit alles had een typische, schaduwachtige heenwijzing naar de Messias en Zijn geestelijke koninkrijk. Zoals het Heiligdom in Israël was gemaakt naar het voorbeeld der hemelse dingen (Hebr. 8:5) zo was ook Israels koningschap naar Goddelijk voorschrift geordend en ingesteld, opdat de koningen onder hen zouden optreden als typen en schaduwen van Christus, die de Eeuwige Koning is over Zijn uitverkoren volk. Alleen en uitsluitend dus voor het oude Israël gold het dat Staat en Kerk beide oiuniddeUijk geregeerd door God, één geheel uitmaakten. De geboren IsraëUet was dan ook tegelijk burger van de Theocratische staat en lid van de kerk. Hij was gebonden aan de burgerlijke wetten, die tevens een godsdienstig karakter droegen en die bij overtreding bij het Heiligdom werden berecht en verzoend.

825. De verklaring Ugt hierin, dat de begeerte naar een koning op zichzelf genomen, niet zondig was, als de begeerte maar uitgegaan was naar een dienaar Gods, die hen zou leiden in de wegen van Gods wetten en instelhngen. Zulk een koningschap zou 's Heeren gunst kunnen wegdragen, maar zoals zij nu een koning verlangden bedreven zij een zonde, want zij gaven te kennen, dat zij een koning wilden hebben, gelijk al de volken hadden. Daarmee vielen zij als Theocratisch volk van God af, want het wezen van Israels regering was juist, dat de Heere hen regeerde, hetzij door richters hetzij door koningen, maar in geen geval op de wijze als bij de andere volken. Hadden zij slechts tien of twaalf jaar kunnen wachten, zij zouden een koning in Gods gunst gekregen hebben in David. Het koningschap van David stond de Theocratie van Israël niet in de weg, dat van Saul wel. Met Davids verheffing had de Heere de vervulling van dè aan Abraham gegeven belofte op het oog:

Koningen zullen uit u voortkomen" (Gen. 17 : 6).

Zo had ds Heere ook aan Jakob, toen deze op zijn sterfbed lag, al geopenbaard dat de scepter uit Juda zou voortkomen. Wat meer is, Mozes had in Deut. 17 : 14 - 20 reeds het recht van de koning ais in een constitutie vastgelegd. En aan David heeft de Heere toegezegd dat Hij zijn heerschappij over Israël volmaken zou in zijn Zaad, ja dat het huis van David de ganse wereld voor God in het stof zou doen buigen (zie 2 Sam. 23 : 3). Het koninkrijk van David diende dus als type Christus' volmaakte koningschap en zo is het begrijpelijk dat David in Gods gunst over Israël regeerde en dat in de profetie van Zacharia zijn naam met die van Christus vereenzelvigd wordt, als de strijd en overwinning van de Engel des Heeren over alle machten der duisternis wordt voorzegd (Zach. 12:8).

Dan zal, na zoveel gunstbewijzen, 't Gezegend heidendom 't Geluk van dezen Koning prijzen, Die Davids troon beklom. Geloofd zij God, dat eeuwig Wezen, Bekleed met mogendheen; De Heer in Israël geprezen, Doet wond'ren. Hij alleen.

(Ps. 72 : 10)

P.S.

De overige antwoorden D.V. in het volgend no.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen