DE WANDELENDE JOOD.

Zag Hij eUendigen, kreupelen, blinden, zieken die tot Hem om genezing riepen. Hij zond hen niet teleurgesteld van zich. Hij zeide niet: „daar is voor uw kwaal geen middel". Maar Hij toonde dat Hij de grote Geneesmeester was en met innerlijke ontferming bewogen zijnde, genas Hij allen, staat er in Gods Woord. Zouder enig middel, aUeen door het spreken van slechts één woord!”

Dit alles lag Salomon te overdenken. In het bijzonder werd hij echter bepaald bij* die wonderbare genezing die de HEERE verrichtte aan die ellendige mens die acht en dertig jaren in Bethséda gelegen had. We weten het niet, maar mogelijk was dat Bethséda ook een soort gasthuis, in de zin zoals onze gasthuizen in de 19e eeuw waren.

Bij het overdenken van die gebeurtenis raakte hij zo diep in verwondtering over de liefde van de Heere Jezus, dat zijn hart ia hem alstware versmolt. Hetgeen hem daarin zo bijzonder voorkwam en gevoeüg trof, bestond eigenlijk hierin dat déze zieke niet riep tot Jezus (gelijk anderen deden: „O Zone Davids, ontfermt U mijner. Och! dat ik genezen mocht worden") neen! Want staat er zo duidelijk: hij kende Hem niet! Daaruit volgt dat die zieke er zelfs niet aan dacht om dé Heere Jezus aan te roepen. Hij verwachtte, om het zo eens uit te drukken, niets van Hem. Of deze man door zijn langdurige ziekte het tenslotte van niemand meer verwachtte, kunnen we moeilijk bepalen. Het lijkt er wel veel op, als we zijn woorden in aanmerking nemen dat hij niemand had om hem in dé roering van het water te brengen. In ieder geval verwachtte hij niets van dé Heere Jezus. Maar. ... de medelijdende Heere, ziende hem liggen en wetende dat hij nu lange tijd gelegen had, zeide tot hem, „Wüt gij gezond worden? " Moet dit voorval ons aUen niet diep en ernstig, in het harte dringen? Die man wist dat hij van zichzelf uit nooit beter worden kon!

Zijn idealen waren met het verglijden van de tijd volkomen verschrompeld. Waarschijnlijk had hij ook alle hoop verloren om dat gasthuis ooit nog eens te kunnen verlaten. Acht en dertig jaren ziek te hggen, is geen kleinigheid.

Hoewel de vergelijking niet in alle delen opgaat, is het toch zeker dat het in het geestelijke leven ook zo gaat. We bedoelen dit! ... dat de zondaar die ontdekt wordt aan zijn verloren staat, de hoop geheel verliezen moet, (want er is geen verwachting meer) om van zijn dodelijke krankheid genezen te worden. Nu behoeft niet iedereen acht en dertig jaren in een schier hopeloze toestand te liggen. De wegen zijn in die gangen nogal verschillend.

Maar ontdekt aan hun hopeloze toestand worden ze allen die waarlijk van God opgezocht zijn.

Daar hebben we het juiste woord. Van God opgezocht! In hun dodeUjke krankheid! Die zieke daar in Bethesda wist tot in het diepst van zijn hart dat hij ziek was. En toen, op Gods tijd, wandelde de Heere Jezus daar dbor dat gasthuis, waar volgens de beschrijving van de Evangelist, het vol was met bezoekers en meuwsgierigen en houdt Hij stil bij het bed van die zieke man, waar geen mens naar omzag. Hij zag die man daar liggen in al zijn ellende, in al zijn doemwaardi^eid, ia zijn desolate toestand, en wetende dat hij nu lange tijd gelegen had zeide Hij tot hem: „Wüt gij gezond worden? ”

De Heere Jezus werd, om het mensehjk uit te drukken, met medelijcfen vervuld. Met barmhartigheid aangedaan! Dat is het Godswonder! Of is het soms geen Godswonder als de HEE­ RE naar dbemwaardige zondaars komt om te zien? We kunnen ons zo voorstellen dat die zieke man met verwondering naar zijn vreemde bezoeker moet hebben opgezien. Misschien ook nog wel met ergernis. „Wilt gij gezond worden? " Is dat nu een vraag aan een treurig. troosteloos, mismoedig en wanhopig mens! Wüt gij gezond worden? Ja! natuurlijk. i» had die man wel uit kunnen schreeuwen. En dan komt zijn hulpeloosheid aan het licht. Er werd hem - misschien wel op kosten van de gemeenschap - een plaatsje vergund in dat grote gasthuis in één van de vijf zalen, maar verder moest hij de Heere Jezus antwoorden: „Ik heb geen, mens om mij te werpen in het badwater waneer het water beroerd wordt". Met andere woorden hij had geen vrienden of bekenden welke zich om hem bekommerden. Daarom moet dé vraag van De Heere Jezus hem dés te wonderlijker voorgekomen zijn.

Niemand bekommerde zich om hem. . . en nu komt daar op een sabbatdag een vreemdeling, welke belangstelling voor hem betoonde en vriendelijk vroeg of hij gezond wil worden, Het vervolg van deze geschiedenis zullen we verder laten rusten. Het onvallende moet echter niet uit het oog verloren worden namelijk dat de Heere Jezus tot die man kwam. Een duidelijk voorbeeld van Gods opzoekende zondaarsüefde.

Dat trof ook Salomon terwijl hij daar in die bedstede lag te peinzen bijzonder. Met zoveel kracht kwamen dé woorden „Wilt gij gezond worden? " hem voor, dat het voor hem leek of deze vraag persoonlijk aan hem gedaan werd! Niet zozeer tot betrekking van zijn lichamelijke ongesteldheid om daarvan hersteld te worden, maar voomameüjk aangaande dé moedeloosheid en duisternis van zijn ziel.

(Wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen