VADERLANDSE GESCHIEDENIS.

Hoofdstuk 44.

Beleg van Alkmaar. (18 sept - 8 okt 1573) Met verheven en trotse harten trok het Spaanse krijgsvolk op tegen de Noord-HoUandse stad Alkmaar, waarin slechts een klein garnizoen van 800 man lag. Toledo, de Spaanse bevelhebber, trok met een leger van 16.000 man en veel stukken geschut tegen deze stad op. Hij meendte, dat het met Alkmaar niet veel beter zou gaan dan met Haarlem.

Vader, ik hoop van harte, dat Alkmaar bewaard mag blijven voor zo'n droevig lot als Haarlem getroffen heeft.

De Heere weet juist, kinderen, hoeveel druk en ellende Zijn volk kan dragen. Hij geeft kruis naar kracht. Alkmaar zal julhe een duidelijk bewijs geven, dat God op Zijn tijd, die altijd de beste is, tot de vijanden Zijns volks zegt: „Tot hiertoe en niet verdter.”

Hoe ging het dan met Alkmaar, vader, zijn de Spanjaarden weggejaagd? is die stad behouden gebleven?

Ik zal juUie dte belegering en dte uitkomst vertellen. De inwoners van Alkmaar hadden geleerd, wie dte Spanjaardten waren. Naarden had hun een bewijs van him ontrouw gegeven en in Haarlem was het niet beter toegegaan. De burgers besloten dus, tot het laatste toe vol te houden. AI beloofden de Spanjaarden nu nog zoveel, men kon hen niet meer geloven; want wie kan iemand geloof geven, die zich niet schaamt beloften, ja zelfs edfen te breken?

De bezetting toonde leeuwenmoed; alles hielp; vrouwen en kinderen brachten pekkransen, kokend water en andtere brandbare stoffen naar de wallen, om de vermetele vijand van de stad te krijgen. Tenslotte moesen dé Spanjaarden het beleg opbreken; want de Spaanse bevelhebber had een brief van de Prins in handen weten te krijgen, waarin zijn Hoogheid aanraadde, de dammen en dijken door te steken en de vijand door middel van het zeewater te verwijderen. Met verlies van 1.000 man trok de boze Spanjaard van AUcmaars poorten, terwijl er aan onze kant een verlies van 13 burgers en 24 soldaten te betreuren was.

Deze bevrijding gaf zoveel moed en blijdschap, dat men al zingend, uitgalmde: „van Alkmaar begint de victorie!”

Deze vreugde werd nog verhoogd, toen drie dagen later (11 okt. 1573) de Spaanse vloot door de Hollanders verslagen werd, ondter bevel van de dappere held KomeUs Dirkszoon. De Spaanse vlootvoogd Van Bossu, die op zijn macht zo gesnoefd en onze kleiae kracht zo bespot had, werd zelfs te Hoorn als krijgsgevangene binnengebracht en de vlag van zijn schip ter gedachtenis in de grote kerk te Hoorn opgehangen met het volgende versje er bij:

Door louter geweld Van menig held Der vrije West-Friese natie. Werd Bossu geveld Dit hier gesteld Tot lafteken van Gods gratie.

Wat ben ik blij, vader, dat de arme Nederlanders nu toch ook eens stof tot blijdschap ontvangen. De Spanjaarden mogen nu wel beven; want als de Heere ons helpt, dan mogen de vijanden wel vrezen, dat hun lot verschrikkelijk zal zijn.

Ja, het was een ademtocht in deze drukkende

tijd. Onze voorouders erkenden het ook, want zij zonderden een dag af, om des Heeren weldaden te prijzen. Zo'n dag heet dankdag.

Wat is een dankdag, vader?

Een dankdag behoort gehouden te worden op één van de zes werkdagen. De leraars preken dan opzettelijk over de geschonken zegeningen, de winkels zijn dan allen gesloten, iedereen staakt zijn werk en gaat naar hei; huis Gods, om Hem voor Zijn grote weldaden te erkennen. Helaas kinderen, schijnen de meeste mensen, de Heere niet meer nodig te hebben. Want zo'n afgezonderde dag hebben jullie, voor zover ik weet, nooit beleefd. Maar onze voorouders hadden zulke bede-en dankdagen dikmaals en de Heere zegende ze ook niet zelden. Lees van zulke dagen in je bijbeltje bij de profeet Joel hoofdstuk 2 : 15 en 16.

(Wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen