DE BIJBELSE GESCHIEDENIS 235.

Antwoorden 116 t/m 120

116. De Heere had het oordeel over Israël lange tijd uitgesteld, wel dertig jaar. Hij bepaalt zel£ altijd de tijd. En dat is de juiste tijd. Somt laat Hij een zaak schijnbaar ongemoeid. Het uitstel van straf geeft echter nomt een reden om op' afstel te rekenen. Het zijn alleen maar bhjken van Zijn lankmoedigheid en verdraagzaamheid welke tot bekering zouden moeten leiden. Éénmaal komt daar echter een eind aan; er komt een uur van vergelding, waarin de Heere gaat afrekenen. Zie 2 Petr, 3 : 15.

117. De doodvonnissen werden voltrokken te Gibea Sauls, omdat Saiü daar gewoond had. De veroordeelden werden als het ware opgehangen voor de deur van het huis huns vaders. Zo waren zij tot een afschrikwekkend voorbeeld voor ieder, die ooit weer de Gibeonieten zou willen uitroeien. Ook bleven zij daar hangen als bijzondere toonbeelden van het ongenoegen Gods, want de gehangene was Gode een vloek (Deutr. 21 : 23).

118. Neen, anders werden de gehangenen altijd dezelfde dag vóór zonsondergang afgeno^ men en begraven, maar in dit bijzondere' geval werd er gewacht op het teken dat God verzoend was. Dat teken was de vruchtbaarheid, met name het einde van de droogte, waarmee het land bezocht was.

Als we aannemen dat de vroege regen op de gewone tijd gekomen is, dan heeft het ongeveer vijf maanden geduurd, eer de lichamen afgenomen en begraven zijn geworden. Gedurende al die tijd heeft Rizpa haar moederliefde getoond aan haar kinderen. We lezen dat zij een zak spande (dat is, dat zij een grof Ideed als een soort tent gebruikte) op een rotssteen, van het begin van de oogst totdat er water op hen drupte van de hemel; en zij het het gevogelte des hemels op hen niet rusten des daags, noch het gedierte des veld des nachts.

119. Sauls beenderen waren mderdtijd begraven te Jabes in Gilead. Dit was de stad die Saul in het begin van zijn koningschap gered had uit de hand van de Amoonieten, toen deze alle mannen van Jabes het rechteroog wilden uisteken.

120. Toen David bemerkte dat de Heere den lande verbeden was, ruan hij de beenderen van Saul en de beenderen van Jonathan - zo lezen we in 2 Sam. 21 : 12 - en de been~ deren der gehangenen en liet deze begraven in het land van) Benjamin te Zela in het graf van hun vader Kis.. Door de grote zorgvuldigheid, waarmede hij de laatste eer aan de overledene bewees, toonde hij duidelijk niet uit wraakzucht gehandeld te hebben. Tegenover de Heere verootmoedigde David zich in het bijzonder. Toen hij zag dat God de & traf weggenomen had en regen en vruchtbaarheid in het land had doen wederkeren begon hij de Heere te danken en te erkennen. Gij bezoekt het land (Psalm 65) en hebbende het begerig gemaakt, verrijkt Gij het grotelijks. Gij kroont het jaar uwer goedheid; en Uwe voetstappen druipen van vettigheid. Gij geeft dat d' uitgang van den morgen en van den avond juicht. En dat men U voor al Uw zorgen ootmoedig dank betuigt.

Het land bezoekt Gij met Uw zegen, En, door U droog gemaakt. Verrijkt Gij 't grootlijks weer met regen. Die tot den wortel raakt.

Psahn 65 : 6.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen