De bijbelse geschiedenis 268

Antwoorden 201 t.m. 207.

201. Sichem was vanouds één der belangrijkste steden van het land Kanaan. Het lag inhet hart van het West-Jordaanse aan een knooppunt van wegen. Aan de voet van de berg Ebal lag het zeer gunstig en als het ware overal vlak bij. Vroeger had Abraham daar zijn tenten opgeslagen (Gen. 12 : 6, Jakob ging er heen toen hij teruggekeerd was uit Mesopotamië, Jozua hield er een vergadering met het volk (Joz. 24). Ook de goddeloze Abimelech heeft er gewoond. De ontevreden stammen wachtten te Sichem op het antwoord van Rehabeam. Het was haast vanzelfsprekend dat Jerobeam deze plaats als zijn residentie inrichtte. Omdat hij ook in het Over-Jordaanse een vesting wilde hebben, versterkte hij Pnuel (of Pniël). Deze plaats herinnert aan de geschiedenis van de aartsvader Jakob.

202. Beth-El betekent Huis Gods (zie Gen. 28), het werd later Beth-Aven, dat is huis van ijdelheid (zie Hos. 10 : 5). Het lag in het zuiden van het rijk der tien stammen, dicht bij de grens van Juda. Het was dezelfde streek waarin Abraham verkeerde temidden van de afgodische volken en waar hij een altaar oprichtte voor de ware God. Jerobeam stichtte daar de afval.

Vanaf een hoogte-had men er een vrij uitzicht op Jeruzalem. Door die omstandigheid was Jerobeams zonde des te meer ten hemel schreiend, daar al het volk dat kwam om op zijn altaar te roken, in de verte het Huis zag, waar (zoals zij wisten) Gods heerlijkheid woonde. De plaats Dan heeft bekendheid gekregen door de afgoderij van Micha (Richt. 18). Het lag in het noorden. Beide plaatsen Beth-El en Dan stonden in een reuk van heiligheid en daar maakte Jerobeam gebruik van. Hij stelde er zijn afgodsbeelden als twee hoeders - één in het zuiden en één in het noorden - om zijn rijk te beschermen.

203. Jerobeams eredienst was in vele opzichten namaak van de ware godsdienst:

— hij maakte een huis der hoogten ter vervanging van de tempel des Heeren;

— twee stierenbeelden moesten de plaats van de Ark des Verbonds innemen;

— priesters uit de geringsten des volks deden offerdiensten in plaats van de Levieten;

— hij maakte een feest dat enige overeenkomst had met het loofhuttenfeest;

— de tijd van het echte feest vervalste hij door het te stellen op de 15e der 8e maand, inplaats van op de 15e der 7e maand;

— hij offerde offeranden van vlees, evenals bij de inwijding van de tempel geschied was.

204. De kalverdienst had Jerobeam zeker in Egypte gezien toen hij daar enige tijd in ballingschap verkeerd had. In Egypte werd de stier vereerd als symbool van de natuurkracht. De invoering van de kalverdienst was in geestelijke zin een weder-inbrengen van het volk in Egypte, waaruit God het met een sterke arm had uitgeleid. Het was ook een goedkeuren van de zonde der voorvaderen bij Horeb, hoewel het bekend was dat God zich daar toen grotelijks over vertoornd had.

205. De Levieten leenden zich er niet voor om priesterdienst bij de gouden kalveren van Jerobeam te verrichten, maar zij weken uit naar Juda. Jerobeam maakte daarom priesters van de geringsten des volks, dat is uit het gehele volk, zonder onderscheid van stam. Wie wilde, diens hand vulde hij en bekleedde hij met de waardigheid van het ambt. Het recht dat God alleen toekomt, matigde hij zichzelf aan. De Heere heeft te allen tijde de ambten in Zijn kerk hoog gehouden en degenen die menen dat ieder recht heeft deze te bedienen, vertonen veel overeenkomst met Jerobeam.

206. Het kenmerkende onderscheid tussen Jerobeams afwijking en de afgodendienst van het heidendom lag hierin dat de eerste beeldendienst en het andere afgodendienst was. De beeldendienst was niet zo grof als de Baalsen Astorethsdienst. Jerobeam wilde geen heidense afgoden vereren doch de ware God wilde hij voorstellen onder het symbool van kalveren. We kunnen dat duidelijk opmaken uit hetgeen we lezen in 1 Kon. 12 : 28. Hij zeide daar tot het volk: et is ulieden teveel om op te gaan naar Jeruzalem; zie uwe goden, o Israël, die u uit Egypteland opgebracht hebben.

207. De valse godsdienst, die Jerobeam invoerde, was zeer gevaarlijk. De diepe kloof tussen waarheid en leugen was schijnbaar gedempt. De gruwzame en zedeloze dienst van Baal en andere heidense afgoden was gemakkelijk te onderscheiden van de verheven dienst van Israels God. Maar Jerobeams afwijking was verfijnd. Hij zocht slechts in een enigszins afwijkende vorm de ware godsdienst in stand te houden. Het volk kon zich zodoende gemakkelijk inbeelden dat die dienst in de grond toch de verering van Jehova inhield. Jerobeams zonde was zo verderfelijk, dat terugkeer haast niet meer mogelijk was. We lezen dan ook niet dat het volk er „in viel", maar dat het er „in wandelde". Het was de godsdienst van de brede weg, waar er alles bij door kan wat aangenaam en profijtelijk schijnt voor het vlees. Salomo waarschuwt in Spr. 14 : 12 voor zulk een weg, die iemand recht schijnt, maar het laatste van dien zyn wegen des doods.

Gy, die geducht zyt in vermogen. Verdraagt de goddeloosheid niet; Gy zult, o God, die 't al doorziet, Den boze voor Uw heilig' ogen,

Geenzins gedogen.

Ps. 5 : 4.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen