DE Bijbelse Geschiedenis. 310

Achabs dood

Vragen 341 t.m. 350

341. Hoewel Achab enig uitstel van het oordeel verkregen had, kon hij toch zijn vonnis niet ontgaan. De aanleiding tot zijn dood was een veldtocht tegen de Syriërs die hij vrijwillig ondernam. Drie jaren waren er voorbijgegaan sinds de slag bij Afek en nog steeds had Benhadad aan de vredesvoorwaarden niet voldaan. De steden die hij had moeten teruggeven waren nog in zijn bezit. Benhadad was één van die vorsten, die zich niet langer door een verdrag gebonden achten dan hun belang het meebrengt.

Achab was indertijd zo dwaas geweest hem vrij te laten heengaan, maar nu weet hij bij ondervinding dat zijn vijand nooit te vertrouwen is. Hij is ontevreden over zichzelf dat hij geen poging doet om de Syriërs af te straffen. Weet gy, zegt hij tot zijn knechten, dat Ramoth in Gilead onze is ? En wy zijn stil, zonder dat te nemen En toen Josafat, de godvrezende koning van Juda, hem een bezoek bracht, gelukte het hem deze te bewegen met hem te trekken om deze stad te heroveren. In 2 Kron. 18 kunnen we lezen dat Achab alles deed om zijn gast zoveel mogelijk te vereren: Hij slachtte schapen en runderen in menigte voor hem en voor het volk dat met hem was. Josafat liet zich meetronen en beloofde: Zo zal ik zijn gelijk gy zt/t, zo myn volk als uw volk, zo mijne paarden als uwe paarden. Hij was echter niet zo zeker van de goede uitslag als Achab, want hij wilde niet uittrekken voordat de wü des Heeren gevraagd was. Achab is hem hierin terwille. Er zijn profeten genoeg in zijn omgeving. Hij laat er omtrent 400 oproepen en allen verklaren: Trek op, want de Heere zal de Syriërs in de hand des konings geven. Josafat. is echter nog niet gerust. Hij vraagt of er ook nog niet een profeet des Heeren is om hem te vragen. Misschien had hij wel het oog op Elia; in ieder geval zou hij graag een raadgeving horen, uit de mond van een geroepen knecht des Heeren. Van dezulken kende Achab er niet veel, maar hij weet er toch één, een zekere Micha, de zoon van Jimla. Hij zal de zin van Josafat doen en hem laten halen, hoewel hij bij voorbaat verklaart dat hij de man haat, omdat hij nooit iets goeds over hem heeft geprofeteerd. De bode, die Micha uit de gevangenis moest halen, vertelde hem alvast wat de andere profeten gezegd hadden. Micha nam zich echter voor alleen datgene te spreken, dat overeenkomstig de wil des Heeren is. Toen de koning hem zijn mening over de veldtocht vroeg, antwoordde hij: Trek op en gy zult voorspoedig zijn, want de Heere zal ze in de hand des konings geven. De koning bezwoer hem echter dat hij de waarheid duidelijk kenbaar zou maken. Toen zei Micha: Ik zag het ganse Israël verstrooid op de bergen gelijk schapen, die geen herder hebben. Daarop sprak de koning tot Josafat: Heb ik het u niet gezegd dat hij over mij niets goeds, maar kwaad zal profeteren ! Micha liet het nogmaals uitkomen dat hij Gods woord gebracht had. Hij vertelde in een visioen te hebben gezien dat de Heere raad gehouden had met de hemelse troongeesten om een middel te vinden om Achab naar Ramoth in Gilead te doen optrekken. Want daar wacht hem - volgens het goddelijk raadsbesluit - de dodelijke pijl. De één nu zeide aldus en de ander zeide alzo. Maar toen tenslotte een geest naar voren trad met het voorstel om een leugengeest te zijn in de mond van Achabs profeten, sprak de Heere: ga uit en doe alzo Nu dan zie, zo besloot Micha zijn boodschap, de Heere heeft een leugengeest in de mond van deze uwe profeten gegeven; en de Heere heeft kwaad over u gesproken. Inplaats dat Achab het gevaar nu inzag en zijn profeten ging wantrouwen, werd hij boos op Micha. De man Gods moest naar de gevangenis worden teruggebracht en met water en brood worden gevoed, totdat ik - zei Achab - met vrede wederkom. Micha verzekerde hem nogmaals dat dit nooit gebeuren zal. Maar Achab luisterde niet: samen met Josafat ondernam hij de tocht naar Ramoth. Vooraf sprak hij met de koning van Juda af dat hij (Achab) zich zal vermommen, zodat hij niet als koning herkenbaar zou zijn. Maar gij, stelde hij voor, trek uwe klederen aan. Alzo verstelde zich de koning van Israël en kwam in de strijd (vers 30). Maar God kan de vermomde Achab toch wel vinden. Daar schiet een man in zijn eenvoudigheid een pijl van zijn boog en deze komt - door Gods voorzienigheid bestuurd - juist terecht op de plaats waar de onderste en bovenste wapenrusting aan elkaar gegespt zijn, dus waarschijnlijk in de •buik. De koning is zwaar gewond, doch hij houdt zich staande zo lang hij kan. De strijd wordt heviger, de koning wordt zwakker. Tenslotte sterft hij, uitgeput door bloedverlies. Met het laatste zonUcht brak het licht in zijn ogen; de nacht die daalde, was voor Achab de lange nacht des doods. Zijn strijdwagen zag rood van bloed. Er ging een uitroeping door het heirleger, als de zon onderging, zeggende: een ieder kere naar zijn stad, en een ieder naar zijn land! Het stoffelijk overschot van de koning werd naar Samaria vervoerd en aldaar begraven. Bij het schoonspoelen van de wagen lekten de honden zijn bloed op, zoals de profeet Elia voorzegd had. Het treurig einde was gekomen van de man, die het woord Gods veracht had en de zonde had ingedronken als water. Op een leven zonder God volgde een sterven zonder God. Zonder hoop moest hij de koning der verschrikking in de handen vallen. Wat al roepstemmen had hij in zijn leven gehad. Moedwillig had hij ze in de wind geslagen. Op dit laatste willen we bij de behandeling van de vragen nog bijzonder onze aandacht vestigen.

341. In welk opzicht was het gedrag van Josafat tot waarschuwing voor Achab ?

342. Hoe heette de valse profeet die met alle macht de uitwerking van alle vermaningen trachtte tegen te staan ?

343. Stond de bode, die Micha uit de gevangenis moest halen, aan de kant van de goede of van de verkeerde raadgevers van de koning }

344. y^as de raad die Micha gaf wel duidelyk te begrijpen ?

345. Wat moeten we verstaan door een „leugengeest", die (volgens 1 Kon. 22:22) uitging van het aangezicht des Heeren ?

346. Hoe werd Micha behandeld nadat hy was uitgesproken ? ,

347. Wat bedoelde hij met zijn uitroep: Hoort gij volken al te gaar ?

348. Waren Micha's waarschuwende woorden even goed voor Josafat als voor Achab bestemd ?

349. Kwam Josafat op het slagveld in een even groot gevaar als Achab ?

350. Welk middel greep Josafat aan om uit de nood te raken ?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen