Een discipelin.

Toen Jona ging vluchten van het aangezicht des Heeren, omdat hij niet naar Ninevé wilde gaan om te profeteren, toen is hy in ]afo, een zeehaven, in een schip gegaan; zo tekent Gods Woord het ons immers heel duidelijk aan. Een andere naam voor Jafo, wellicht is het ons bekend, is Joppe, waarvan wij lezen in het Nieuwe Testament. In die plaats Joppe woonde een discipelin des Heeren, bij wie we een ogenblik in gedachten willen verkeren. Ik neem aan dat we allen haar naam al wel zullen weten: Ze was Tabitha, of overgezet zijnde, Dorcas geheten. Na de doorluchtige uitstorting van de Heilige Geest is deze Tabitha, deze Dorcas, de eerste vrouw geweest, de eerste gelovige vrouw, die de Schrift met name noemt; want bij Saffira leek het echt, maar zij werd verdoemd. Volgens de Bybel was deze Dorcas vol van goede werken; daarover moeten we echter eerst wel even wat opmerken: Als er over goede werken wordt gesproken in Gods Woord, is dat vanzelf niet wat daar volgens Rome toe behoort. Goede werken, hoe zegt de Catechismus het ook al weer ? Alleen uit waar geloof, naar de wet Gods, Hem ter eer. De goede werken, daar moeten we dus wél acht op geven, waren bij Dorcas geen grond, maar vrucht van het leven. De boom was goed gemaakt, nu waren ook de vruchten goed; vandaar alleen dat deze Dorcas veel goede werken doet. Nee, niet als iets verdienstelijks voor de zaligheid; maar alleen in Christus, in het stuk der dankbaarheid. Deze vrouw, die door haar leven veel achting verwierf, van deze Dorcas lezen wij dat zy krank werd en stierf. Onmiddellyk werd een boodschap naar Petrus gezonden, die op dat moment in het naburige Lydda werd gevonden, biddende dat hy niet zou vertoeven tot hen te komen; waarop Petrus direkt zijn weg derwaarts heeft genomen. Aangekomen zijnde, werd hij tot in de opperzaal geleid, waar al de weduwen by hem stonden in grote droefheid, door het sterven van hun weldoenster Dorcas veroorzaakt, en tonende de rokken en klederen, die zij had gemaakt. Voor deze arme weduwen verrichtte Dorcas haar arbeid, voorwaar een voortreffelijk werk van barmhartigheid; waarmee zij gehoor gaf aan hetgeen waartoe God opwekt, bij Jesaja: Als gij een naakte ziet, dat gij hem dekt. Nadat de weduwen, voor wie Dorcas zo veel betekend had, door Petrus waren uitgedreven, knielde hij neder en bad; in zichzelf onbekwaam 'zocht - hy het aangezicht des Heeren, om. van Hem in deze zaak licht en wijsheid te begeren. Daarna heeft hij het „Tabitha, sta op" uitgesproken; en dan weten we het: Opnieuw was het leven aangebroken. Jezus sprak bij Jdirus alleen maar dochterken (talitha), maar Petrus noemt Dorcas bij haar eigen naam: Tabitha. Dit grote wonder Gods werd door geheel Joppe verbreid; velen geloofden in die plaats in den Heere in die tijd. Als we zo de geschiedenis van Dorcas hebben doorgenomen, dan zal het er voor ieder onzer maar op aan komen of ook wij het „Sta op" zielsbevindelijk hebben geleerd; , of ook wy zaligmakend tot God in Christus zijn bekeerd; of wij weten dat onze ziels-duisternis moest zwichten, en dat de Zon der gerechtigheid over ons mocht lichten. We moeten persoonlijk voor de God van Dorcas leren buigen, anders zal alle onderwijs nog eeuwig tegen ons getuigen. Mochten we zo'n Dorcas zyn, van wie we in de Bybel lezen; wij zouden er voor tijd en eeuwigheid goed mee wezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen