Ds. Hans Egede u

Zij vonden meer gehoor. De wijze waarop de zendelingen en in het bijzonder ds. Egede en zijn vrouw tijdens de epidemie zieken en stervenden hadden bijgestaan, had de Eskimo's diep getroffen. Mede daardoor begrepen zij toch wel dat het Christendom iets anders bracht dan het materialistische heidendom. De naastenliefde die in het Christen-zijn een grote rol behoort te spelen hadden ds. Egede en zijn vrouw en helpers betracht. Ook dat was een boodschap geweest.

In de loop der jaren.... in de loop van vele jaren, was op Groenland geen zendeling meer nodig. Na anderhalve eeuw was de gehele bevolking overgegaan tot de Christelijke godsdienst.

Nu we de geschiedenis van ds. Hans Egede hebben verteld, rees onmiddelHjk de vraag of anders uitgedrukt, het verlangen in ons om meer te wiUen weten van het onbekende Groenland. Van de bewoners, hun gewoonten en hun gebruiken. Heeft de arbeid van ds. Egede een blijvende zegen achtergelaten of is die arbeid weer totaal verloren gegaan in deze boze godverlaten tijd ?

We hebben moeite gedaan om gepaste literatuur te vinden en willen nu de lezers als sluitstuk daarvan iets vertellen. Daarbij mag beslist niet uit het oog worden verloren dat dit slechts een sluitstukje is; een uitvoerig verslag zou niet in „De Wachter Sions" passen maar meer in een gezinsblad.

Eerst willen we vertellen dat „Eskimo" geen Eskimo-woord is. En geen Eskimo^ zal zich dan ook zo noemen. Die naam werd gegeven door zijn vijanden in het Zuiden; de Indianen van de noordelijke wouden rond de Hudson Baai. Groenland ligt namelijk geografisch gezien slechts enkele dagreizen van Amerika. Eskimo is dus een Indianen-woord dat „rauw-vleeseter" betekent. De blanken hebben dit woord overgenomen sinds het in 1612 voor het eerst verscheen in het rapport van een Franse Jezuït die als missionaris onder de Indianen werkte. Om zichzelf aan te dliiden of als een Eskimo over zichzelf spreekt, dan zegt hij Inoek, dat is Eskimo-taal en betekent man of mens. De meervoudsvorm daarvan is Inoe-iet wat ook zijn benaming is voor aUe Eskimo's tezamen in de zin van de mensen, het volk.

De eenheid van cultuur is een opvallende trek van het Eskimoleven. Ondanks de in aUe groepen voorkomende interessante afwijkingen en variaties bestaat er over het gehele Eskimoland een zeer grote gelijkenis in materiële CU1-N tuur, overlevering, levenswijze en gedachtenwereld.

Eskimo's leven van de Aziatische kust van de Bering Straat oostwaarts; op Groenland langs de onmetelijke kusten van dit woeste land en in Canada op de toendra diep het binnenland in.

Het leefgebied der Eskimo's wordt echter minder bepaald- door de breedtegraad dan door het klimaat. Het enorme Groenland is slechts bewoonbaar langs zijn bergachtige en fjordenrijke kusten, ^ie tezamen langer zijn dan de omtrek van de aarde. Praktisch het gehele binnenland van Groenland ligt bedekt met een ijskap die in het midden drie km. dik is. Een beschrijving van het „klassieke" winterse Eskimo-landschap met zijn sneeuwvelden, met zijn bevroren kustwateren waar het opkruiende ijs het sledereizen uitermate bemoeilijkt, en met zijn sneeuwstormen die zelfs de geharde Eskimo's dwingen om zich dagen aaneen binnenshuis te houden, is zeer spannend. Maar dat vereist wel een uiteenzetting waar feitelijk een Eskimo-familie in betrokken zou moeten worden. Waar de lezers kunnen meeleven met het wel en wee van de Eskimo's. Het land wordt het beste beschreven als we het bericht overnemen van de Deense etnoloog Birket- Smits, die het ganse Eskimo-gebied heeft doorkruist.

„U moet weten dat achter de horizon het land zich verder en verder uitstrekt met grote rivieren en onbekende meren. De harmonische rust van zijn lijnen, de eenzaamheid en de stilte, dit alles heeft de indruk van een onaflatende grootsheid, maar het biedt geen punten die in het oog vallen en ons üi staat stellen de samenstellende delen van het landschap te groeperen. Men is altijd even dichtbij als veraf. Hier zijn het alleen de seizoenen die verscheidenheid brengen, wanneer het beeld zich wijzigt van het eindeloze winterse sneeuwveld tot dat van het voorjaar als alles wordt gedrenkt in water en tiert van leven, en van zomer met zijn zwaar en geurig mostapijt onder een blauwe zonovergoten hemel."

Wordt vervolgd,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen