DE EREDIENST EN HAAR GEBRUIKEN

Daarvan waren zij zich echter bewust. Hoe dieper zij in het grote geheim van het leven doordrongen, des te hopelozer werd hun toestand.

Want God de Almachtige laat zich niet verklaren.

De beste Bijbeluitleggers hebben niet verklaard wie God is en zijn zal. Nee de HEERE Zelf heeft zich verklaard. Dat Hij daarvoor Zijn knechten wil gebruiken is zeker, maar Hij moet Zelf hun ogen en verstand openen en dan kan Paulus schrijven over de diepe verborgenheden en de geestelijke zegeningen.

Die schaar Egyptenaren rondom Farao, al waren zij nog zo geleerd, ach wat wisten zij van de ware God, de Eeuwige God, af? Farao, had dromen gedroomd!

Dat was een rechtstreeks Godsopenbaring. Daar zullen zij het over eens zijn geweest. Maar... er was niemand, die ze Farao uitlegde! Is het de lezers wel eens opgevallen dat Farao tot Jozef niet als tot een slaaf spreekt!

De vorst sprak de jongeman openhartig en met ontzag aan!

Hij zag in Jozef, een jongeman van een ander ras dan de Egyptenaren, een loot uit het geslacht van de Hebreëers. Een van de woestijnvolken, waar Farao's voorouders ook uit afstamden, zij het uit een ander geslacht dan dat van vader Abraham. Op zichzelf niets bijzpnders! Er leefden honderden vreemdelingen in Egypte, waarvan echt niet gezegd kon worden dat er een "Geest der Goden" in hen was. Van deze jongeman had zijn schenker dit echter wel verteld.

Wáárom Jozef in de gevangenis werd gesloten, onderzocht de heerser op dat moment niet. Hij ging ook niet vragen waar Jozef vandaan kwam, welke opleiding hij had genoten, of hij een bepaalde titel vóór- of achter zijn naam mocht zetten, waardoor er bij onbevangen hoorders een bepaald ontzag gewekt zou kunnen worden. Of hij soms tot de priesterklasse van zijn stam behoorde.

Er gebeurde heel iets anders!

Farao gaat zijn hart voor Jozef openleggen!

Hij begint dus niet bij Jozef, maar bij zichzelf. Dat ligt niet in de aard van een mens om dat te doen. Bij een Vorst zeker niet! Want staat er in vers 15: "En Farao sprak tot Jozef: Ik heb een droom gedroomd".

Daar had hij het voorlopig bij kunnen laten om te kunnen nagaan hoe Jozef zou reageren. Maar neen, meteen voegde de Vorst er de openhartige mededeling bij: "En er is niemand die hem uitlegge".

Wat er door Jozef op deze openhartige bekentenis is heengegaan, kunnen wij niet peilen. Hij kreeg ook niet lang gelegenheid om daar over na te denken, want meteen voegde Farao aan zijn bekentenis toe: "Maar ik heb van u horen zeggen, als gij een droom hoort, dat gij hem uitlegt!"

Nu was het woord aan Jozef!

Zou de hoogmoed zijn hart bespringen ? dat hij voorgeven zou iemand te zijn, wie hij niet was ? Dat ligt in de aard en verdorven natuur van een mens. Voornamelijk als het op geestelijke zaken aankomt. Lees Numeri 24 de verzen 3 en 4 maar eens.

De man die daar het woord voerde, verheerlijkte zoveel hem mogelijk was, zichzelf. Jozef deed dat niet!

Wordt vervolgd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen