Schuur of vuur

Wanneer we de prediking lezen van Christus' voorloper, ook wel de heraut, of de wegbereider Johannes de Doper, dan zien we hoe hij farizeeën en Sadduceeën aanspreekt, en ah het ware midden in hun schijnvroomheid steekt: Gij adderengebroedsels, zo laat hij zich immers horen, wie heeft u aangewezen te vlieden de toekomende toom ? Vrome huichelaars, in eigen oog zo zeer rechtvaardig, brengt dan eens vruchten voort der bekering waardig. Jullie willen wel tot mijn doop komen, maar zonder schuld, zonder dat jullie harten met waar berouw zijn vervuld. Datje verbondskinderen bent, kan dat tot heil strekken? God kan zelfs uit stenen Abraham kinderen verwekken. Verbondskinderen? Verbondsbrékers, heel je leven lang! A brahams zaad ? A dderengebroedsels, het zaad der slang ! En ook is airede, zo wordt door hem in alle ernst gezegd, ook is airede de bijl aan de wortel der bomen gelegd; alle boom die geen goede vrucht voortbrengt (onbekeerd), wordt uitgehouwen, in het vuur geworpen (dat verteert). En ah hij over Christus spreekt, hoe eindigt hij dan ? Dan stelt hij Hem voor als landsman, in Zijn hand een wan. Johannes zegt: de scheidslijn loopt dwars door de kerk: Zijn dorsvloer doorzuiveren, datj.s Christus' werk; en dan zal Hij Zijn tarwe samenbrengen in Zijn schuur, maar het kaf zal Hij verbranden met onuitblusselijk vuur; Hij zal het onderscheid leren tussen waarheid en schijn, wie wijze en dwaze bouwers, wijze en dwaze maagden zijn. Niet nodig, zeggen velen, dat er zo wordt gesepareerd; daar is immers nog nooit een mens door tot God bekeerd. Men houdt niet van preken die allet van de mens afsnijden, die de zaligmakende en de gemene genade onderscheiden. Maar we kunnen in Matthéüs drie heel duidelijk lezen, wat Johannes zegt, hoe Christus' prediking zal wezen. En het betaamt ook ons te volgen dezelfde gedragslijn, zo zegt in dit verband de grote reformator Calvijn. Christus komt met genade en zaligheid, óf met oordeel, tot verzwaring van de straf, óf tot eeuwig voordeel. Twee keer vuur: Hij doopt met vuur allen die de Zijne zijn, maar Hij verbrandt met vuur alle anderen in eeuwige pijn. O, wat een ernstige zaak, mocht God het nog opbinden, want we zullen het allen zekerlijk eens ondervinden, dat het de volle waarheid is, wat Johannes hier zegt, namelijk dat Christus een onfeilbare toetssteen aanlegt. Kaf en koren kunnen soms lang samengaan hier op aarde, maar uiteindelijk wordt kaf weggedaan, als zonder waarde. Kaf kan ook voor koren worden aangezien, soms lange tijd. maar eenmaal komt de dag van het onfeilbare onderscheid. In de prediking gebruikt Christus al de wan, maar bovenal als de grote doorzuivering van de dorsvloer komen zal, op de grote oordeelsdag, daar zijn tarwe en kaf beide, maar zullen dan voor eeuwig door Hem worden gescheiden. De kostbare tarwe gaat dan voor eeuwig in Zijn schuur, en het waardeloze, ledige kaf voor eeuwig in het vuur. Er zal geen enkele graankorrel in de hemel worden gemist, omdat Hij Die de wan in Zijn hand heeft. Zich niet vergist. Het zal voor al het koren toch zo 'n eeuwig wonder zijn, toch geen kaf te wezen, bewaard voor zelfbedrog en schijn. Maar voor het kaf, hier misschien voor koren doorgegaan, zal de werkelijkheid tegenvallen: voor eeuwig weggedaan. Schuur of vuur, wat een eeuwig onderscheid; koren of kaf, in of buiten Christus, genadeloon of welverdiende straf. Mochten we hier dan nog doorzuiverd worden, bevindelijk, van kaf koren worden, uit vrije genade, gelovig. Kinderlijk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen