Letten op Gods Waarheid. 6.

De opkomst van, wat wij dan doorgaans de drie-verbonden-leer noemen, heeft een grote veroppervlakkiging in prediking en praktijk met zich meegebracht. Het kenmerkende van deze leer is, dat zij Gods beloften ter zaligheid vóór de Wet stelt. God belooft de mensen schuldvergevende en genezende genade. Daarmee heeft de eis van Gods Gerechtigheid, in elk geval ten dele, afgedaan. Wel geldt nu de Wet op een nieuwe wijze op grond van Gods beloften. Mogelijk zal men nu echter opmerken: zo wordt het wel geleerd, maar dan toch niet zonder enige beperking. Dat is waar; en hoe de beperkingen worden gesteld, hangt dikwijls af van de betreffende leraar. Er zijn er, die zeggen: het geldt alleen voor degenen, die lid zijn van onze kerk. Anderen achten dit te enghartig en te kerkistisch en zeggen: nodig is om geboren te zijn uit verbondsouders. Nog weer anderen zien het zeer ruim en stellen als voorwaarde, dat men gedoopt moet zijn. Gods beloften van vergeving en genezing omvatten dan niet alleen de protestantse kerken, maar ook de roomse kerk en verschillende sekten. Want allen, die toch tot een christelijke gemeenschap behoren, zijn meestal wel gedoopt. In de praktijk echter van prediking en persoonlijk gesprek, vallen alle mensen eronder, aan wie deze leer wordt voorgedragen. Ook de toevallige luisteraar en degene, die eens wordt aangesproken. De grondstelling van deze leer is dus: God belooft vergeving en genezing; met andere woorden: de zaligheid aan alle mensen, die het Woord horen.

Dat houdt echter niet in, dat nu ook geleerd wordt, dat alle mensen zalig worden. Tegenover de belofte van God zal de mens van zijn zijde gehoorzaamheid en geloof moeten stellen. En graag beroept men er zich dan op, dat toch in alle verbonden twee delen begrepen zijn. Daarom is na de zondeval de Wet opnieuw tot de mensen, tot wie de belofte gesproken wordt, gekomen. Ook dat is een blijk van genade. Die Wet is niet om de mens door de kracht des Geestes aan zijn verloren staat te ontdekken, maar om de geschonken genade in de belofte te meer te waarderen. De Wet in haar oorspronkelijke betekenis is dus, in elk geval ten dele volgens deze leer, ontbonden en een nieuwe Wet is van kracht geworden. Maar binnen het verbond en de grond van de eis tot gehoorzaamheid is de belofte. God was dus Eigenaar door schepping, maar is nu als het ware opnieuw Eigenaar geworden door de belofte. Daarom treft degenen, die binnen dit verbond ongehoorzaam zijn, een dubbele wraak. De wraak van het oude verbond en de wraak van dit andere verbond.

Nu is er bij degenen, die deze leer voorstaan, nog teveel van de oude leer van Gods Woord overgebleven, dan dat zij zouden loochenen, dat de grond van Gods eis ligt in Hem als Schepper en in Zijn Goddelijke Majesteit en Souvereiniteit. Maar dit is toch volgens hen nog maar ten dele de grond en feitelijk is Gods Wet bedekt met een nieuwe Wet binnen hun verbond. De oude Wet is , , zwak" (in de Bijbel staat: rachteloos, Rom. 8:3) door het vlees. Hun nieuwe Wet is omkleed met de beloften en gegrond op vergevende en genezende genade. De oude Wet geeft niets, maar deze nieuwe Wet is in geheel andere omstandigheden van kracht. Zij eist van de bondelingen gehoorzaamheid en geloof op straf de genade te verliezen. In de praktijk echter vervlakt de eis van gehoorzaamheid spoedig zodanig, dat de scheiding tussen wereld en kerk vrijwel geheel vervaagt. Maar men blijft elkaar gelovigen achten, totdat ook in die gemeenschappen de Kuiterts en Wiersinga's zullen opstaan. Binnen één gene­ ratie vervallen sommige gemeenten onder deze drie-verbonden-leer tot grote oppervlakkigheid. De leer van dit verbond is ook niet de leer van het Verbond der Genade, maar van een soort van werkverbond, waarin de mens op het doen van geringe voorwaarden rijkelijk wordt beloond.

De rechte prediking van Wet en Evangelie is door deze leer bedekt. Vandaar dat ds. Kersten en dr. Steenblok er zozeer tegen hebben gewaarschuwd. Of we nu ter rechter of ter linkerhand afwijken, altijd zoekt de mens rust voor zijn ziel met bedekking van Gods recht en buiten de enig ware Rustaanbrenger.

We gaan dus nog wat voort om voor Gods eeuwigdurende eis tot gehoorzaamheid de hechte gronden na te gaan. De volgende grond, waarop volgens Comrie, Gods eis en Wet berusten, is Gods onafhankelijkheid. De onafhankelijkheid behoort tot Gods onmededeelbare eigenschappen. Zelfs een schaduw is daarvan bij de mens niet te vinden. En is Hij de Onafhankelijke, zo vloeit daaruit voort, dat alles van Hem afhankelijk is. Hier moeten we goed op letten. Want zou maar iets van God onafhankelijk zijn, zo zou Hij niet meer de Onafhankelijke zijn en dus geen God meer wezen. Daarom is dit ook een onwankelbare grondslag voor Gods eeuwigdurend recht op gehoorzaamheid.

Het schepsel is van God geheel afhankelijk. In zijn bestaan en wezen, wat betreft zijn oorsprong en instandhouding. Want gelijk Openb. 4:11 zegt: Door Uw wil zijn ze, en zijn ze geschapen. Alle dingen zijn er, omdat God het wil en zo Hij het niet zou willen, zo zou alles weer tot het niets terugkeren. Want in Hem leven wij, en bewegen wij ons, en zijn wij." Hand. 17 : 28.

Dat geldt ook wel inzonderheid de redelijke schepselen. Hij heeft de mens geschapen naar Zijn Beeld, om de regel der gerechtigheid, die uit God als de Oorsprong vloeit, in alles volmaakt te volgen. Zo is de mens ook

in zedelijk opzicht geheel afhankelijk van de Goddelijke wil en nooit zal hij één ogenblik daarvan ontslagen kunnen zijn. Want was hij ook maar het kleinst denkbare ogenblik daarvan ontslagen, zo zou hij onafhankelijk van God zijn. Dan zou God geen God meer moeten wezen, wat eeuwig onmogelijk is.

Hierin zien we, hoe de list des satans ons van nature de zinnen heeft verblind. Want in onze hoogmoed hebben we hem gehoor gegeven en gegrepen naar de verboden vrucht, om van God onafhankelijk te zijn. Want zo spiegelt de satan het voor: gij zult als God wezen, kennende het goed en het kwaad, om nu zelf uit te maken wat we doen en laten zullen. Hier openbaart zich de diepte van onze val, dat we ons van God hebben losgescheurd. Nu is het eeuwig onmogelijk om ooit weer met God verzoend te worden door het onderhouden van de verbroken Wet. De Wet is krachteloos door het vlees en wij zijn krachteloos om haar te gehoorzamen. Maar haar grondslag en eis is nog dezelfde en zal dat eeuwig en onveranderlijk blijven. Hoe dwaas dan ook om op grond van des mensen doodstaat de geldigheid van de eis te ontkennen.

Gods Wet heeft dus een hechter grondslag, dan de vrees voor straf of het vooruitzicht van beloning. De Heere Jezus behoefde niet te lijden en te sterven om de Wet een nieuwe grondslag te geven. Daarom is het Verbond der Genade ook een geheel ander verbond, dan dat van hen, die op grond van verbondsgehoorzaamheid en geloven de zaligheid prediken. In het Verbond der Genade schenkt de Heere allesverbeurdhebbende zondaren, geheel eenzijdig, alles wat tot de zaligheid nodig is, uit de vrije Fontein des Heils in het bloed van Christus. Want waarlijk, de belofte in Jeremia 31:33 is niet vastgemaakt in de onzekere zaak van 's mensen doen en laten, maar in Zijn souverein Welbehagen in Christus. Daarom zegt Hij: , Maar dit is het Verbond, dat Ik na die dagen met het huis van Israël maken zal, spreekt de Heere: k zal Mijn Wet in hun binnenste geven, en zal die in hun hart schrijven; en Ik zal hun tot een God zijn, en zij zullen Mij tot een volk zijn. Doch de volgende keer, zo de Heere het ons vergunt, verder.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen