Maria weende

Waarom is Maria Magdalena bedroefd van hart, en maakt de Paasmorgen geen eind aan de smart ? Is er wel reden voor droefheid en geschrei? Is er niet veel méér reden voor een blijde rei ? Waarom is ze zo zeer bedroefd, de Magdaleense ? Waarom schreit ze die tranen, waarom weent ze ? Och, Maria moest het weer leren, dat geloven, elke keer opnieuw, een vrije gift is van Boven.

Haar tranen, haar wenen, als geheel verbroken, hebben van haar liefde tot Christus gesproken; ze spraken luide (zonder dat het was te horen) van het feit dat ze haar Meester had verloren. Maria weende vanwege Zijn lijden en Zijn dood, vanwege haar verlies, zo onuitsprekelijk groot. Ze weende, niet wetende dat Hij was opgestaan, denkende zonder Hem haar weg te moeten gaan. Als de engelen aan haar vragen: Wat weent gij? dan heeft ze hun geantwoord (en dat meent zij): Omdat zij mijnen Heere hebben weggenomen; (verder kan ze uit zichzelf ook niet komen) en ik weet niet, waar ze Hem hebben gelegd; door droefheid overstelpt heeft ze het gezegd. Het komt nooit meer goed, nooit meer in orde; Hij is weg, het zal voor haar nooit Pasen worden.

Maar Maria weet u niet meer van toen, en toen ? Ach, Maria kan het met niets en niemand doen; ze mist Christus, ze hoort niet meer zijn stem, ze mist het zoete, gezegende onderwijs van Hem;

engelen mogen spreken op vriendelijke toon, haar Heere is weg, wat nu, zonder die Persoon. Hij staat achter haar. Hij ziet haar verdriet; maar als Maria zich omkeert, kent ze Hem niet. Dan spreekt de opgestane Christus haar aan, met de vraag die de engelen ook hebben gedaan; maar Hij doet er ook nog een tweede vraag bij: Hij zegt: Vrouw, wat weent gij? Wien zoekt gij? Hij weet waar het om gaat, Wie ze is verloren; maar Hij wil het nu uit haar eigen mond horen.

Hij kent Zijn plantje goed, de hemelse Hovenier; Hij bedoelt: Maria, wat doe je nu toch hier. En dan ? Eén antwoord in haar bedroefde stem: zonder naam spreekt ze alleen maar van Hém; ze denkt niet aan gevaar, moeite en problemen; Hém weggedragen. Hém gelegd, en Hém wegnemen. Er is er voor haar maar één Hem, Die is ze kwijt; dat is haar zielesmart, haar innige droefheid. En dan ? Een Paasgroet van Hemzelf, één woord: Maria! Dat heeft ze met zielsoren gehoord; ja, dat kréég ze nu te horen, dat drong dóór. Zij zich omkerende (ze staat er verkeerd voor); Rabbouni! Tóen werden weeklacht en geschrei, (eerder echt niet) veranderd in een blijde rei. Geef me Jezus, of ik sterf; dat waren zaken! Zijn komst alleen kon Maria's heil volmaken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen