Hopende en Uitziende

Daniël 7 : 9 en 10.

Dit zag ik, totdat er tronen gezet werden, en de Oude van dagen Zich zette, Wiens kleed wit was als de sneeuw en het haar Zijns hoofds als zuivere wol; Zijn troon was vuurvonken, deszelfs raderen een brandend vuur.

Een vurige rivier vloeide en ging van voor Hem uit, duizendmaal duizenden dienden Hem, en tien duizendmaal tien duizenden stonden voor Hem; het gericht zette zich, en de hoeken werden geopend.

HOPENDE: We moeten dus nu nog iets zeggen over het vierde dier in Daniels droom. Zonder omhalen houden we er ons maar ineens aan, dat met dat vierde dier het Romeinse rijk wordt bedoeld. De vorige keer heb ik mijn gevoelen hierover eigenlijk al gezegd. Volgens de kanttekening zijn er ook die menen dat er met het vierde dier gedoeld wordt op wat het Jodendom voor de komst van Christus in het vlees nog overkomen is onder andere vijandige machten. Als we de .kanttekening op geheel dit hoofdstuk nagaan, dan zien we dat de kanttekening iedere keer ook de gedachte weergeeft van de verklaarders die alleen denken aan de tijd voor Christus komst op aarde. Deze gedachte wordt dan niet verworpen. Mogelijk hebben de kanttekenaren hierin voor elkanders gedachten ruimte gelaten. Maar als ik mijn gedachte u wil zeggen, zult u wel zien dat ik daarin toch niet in strijd kom met de kanttekening.

UITZIENDE: Ik heb voor mezelf natuurlijk er ook de kanttekening en verschillende verklaarders al op nagezien, maar het is me bij het verder nalezen van dit hoofdstuk ook in het bijzonder zo opgevallen dat Daniël zelf aangaande dat vierde dier nog nader onderricht wilde worden. In het 19e vers lezen we immers: „Toen wenste ik naar de waarheid van het vierde dier, hetwelk verscheiden was van al de andere, zeer gruwelijk, welks tanden van ijzer waren en zijn klauwen van koper; het at, het verbrijzelde en vertrad het overige met zijn voeten". Ik heb toen op dat vers en op wat verder in dit hoofdstuk volgt, de kanttekening ook nagelezen en gezien dat wij het er maar eenvoudig bij moeten houden dat met het vierde dier het Romeinse rijk bedoeld wordt en dat in dit hoofdstuk ook duidelijk sprake is van de wederkomst des Heeren. Dus ik zou zeggen: Ga nu maar verder met zonder omhalen uw gedachten te zeggen over wat we in dit hoofdstuk kunnen lezen.

HOPENDE: Nu, dan wil ik u maar vast zeggen dat we in dit hoofdstuk een zeer duidelijke overeenkomst kunnen zien met wat we in het boek der Openbaring beschreven vinden aangaande de macht van het pausdom en de grote dag des oordeels. We lezen hier van het vierde dier, dat het tien hoornen had en dat er een andere kleine hoorn opkwam tussen die hoornen. Hierin kunnen we ook weer een overeenkomst zien met de droom die Nebukadnezar had gehad. Hij had immers gezien dat het beeld dat hij in zijn droom aanschouwde, voeten had van ijzer en leem. En Daniël kreeg te zien dat het dier dat hij aanschouwde, ijzeren tanden had. Maar het dier had dus ook tien hoornen. Welnu, het beeld dat Nebukadnezar aanschouwde, had ook voeten met bij elkaar tien tenen. Die tien tenen of tien hoornen wijzen ons op het uiteenvallen van het Romeinse rijk in verschillende koninkrijken. Ook hebben er heel wat keizers over het Romeinse rijk geregeerd. Maar ik wil in het bijzonder achtgeven op hetgeen waar ook Daniël acht op gaf. We lezen zo opmerkelijk: , , Ik nam acht op de hoornen". De kanttekening zegt: „Alzo betaamt het ons ook op deze profetiën wel te letten, opdat wij ze mogen verstaan". Die kleine hoorn die Daniël zag opkomen uit de tien hoornen, trok in het bijzonder zijn aandacht. Wie kan nu niet aanvoelen dat daar de pauselijke macht mee bedoeld wordt? Toen Daniël dit gezicht kreeg, moest die pauselijke macht nog opkomen. Hij begreep er dus niets van wat die kleine hoorn hem te peggen had. Maar voor ons behoeft dat zo onbegrijpelijk niet meer te zijn. Daniels gezicht is grotendeels in vervulling gegaan. Drie uit de vorige hoornen werden uitgerukt voor die kleine hoorn. Er zijn er onder de verklaarders die menen dat met die drie hoornen drie Ariaanse machten worden bedoeld, die een grote hinderpaal zijn geweest voor de steeds aangroeiende en aanmatigende macht van de Roomse bisschop. Wij gaan echter in het bijzonder de aandacht geven aan die kleine hoorn, want daar wordt ons in dit hoofdstuk nog wel wat van gezegd. En dan wordt het ons wel steeds duidelijker dat met die kleine hoorn de pauselijke macht bedoeld wordt. In het 8e vers lezen we al: „en zie, in dienzelven hoorn waren ogen als mensenogen, en een mond, grote dingen sprekende". Nu, dit zien we letterlijk in de antichrist vervuld, want in 2 Thess. 2 lezen we van de antichrist: „Die zich tegenstelt en verheft boven al wat God genaamd of als God geëerd wordt, alzo dat hij in de tempel Gods als een God zal zitten, zichzelven vertonende dat hij God is". Deze pauselijke macht, hoewel die in de reformatie grotendeels gebroken is, zal pas volkomen ten ondergebracht worden met de wederkomst des Heeren. Welnu, dat laat de profetie van Daniël ons ook duidelijk weten, want over de wederkomst des Heeren wordt hier verder ongetwijfeld in dit hoofdstuk gesproken. Nu komen we dus tot de verzen waaraan we in het bijzonder onze aandacht even willen gaan geven. Op een zeer indrukwekkende wijze vinden we daarin het laatste oordeel of het grote eindgericht beschreven.

UITZIENDE: Ik heb wel begrepen dat er alle verklaarders ook nog niet over eens zijn, dat we in deze verzen een beschrijving van het eindgericht vinden. En als ik de kanttekening naga, dan brengt de kanttekening dit ook nog niet dadelijk over op het laatste oordeel, maar spreekt dan meer over het gericht dat de Heere zal houden over de tirannen die Zijn volk benauwd hebben. Maar als we het hoofdstuk verder gaan lezen, dan moet het ons toch wel heel duidelijk zijn dat er over Christus' komst ten oordeel wordt gesproken. Daniël zag er Een komen met de wolken des hemels, als eens mensen Zoon, zoals we in het 13e vers kunnen lezen. En de kanttekening wijst dan toch ook heen naar Christus' wederkomst, als die zo zegt: , , 0m, nadat Hij op, de aarde de verborgenheid onzer zaligheid zou verricht hebben, ten hemel opgenomen te worden tot Zijn Vader, en aan Zijn rechterhand te zitten; te regeren en te oordelen de levenden en de doden". De verzen die we nu willen overdenken, worden ook in de geloofsleer als bewijsplaats genoemd voor het leerstuk van het laatste oordeel. Dus ik geloof dat we ons daar dan óok aan moeten houden en ik stel dan voor dat we gaan trachten met de hulp des Heeren om aan de hand van deze verzen iets over dat grote oordeel te zeggen.

HOPENDE: We lezen dus allereerst dat er tronen gezet werden. Er wordt dus in het meervoud gesproken. Toch zal er slechts één Rechter zijn. Wel zullen de heiligen ook de wereld oordelen, maar dat wil zeggen dat zij zullen instemmen met het rechtvaardig oordeel Gods, zelfs in het verdoemen van eigen vlees en bloed. Zij zullen volkomen aan de zijde Gods vallen. Daar vallen dus alle vleselijke banden weg. Er wordt hier op aarde al wat van gekend, dat de zaligheid zich voor de ziel ontsluit, als men de zijde Gods mag kiezen.

UITZIENDE: Vriend, ik heb daar in betrekking tot het grote eindgericht ook eens een keer iets van beleefd, 's Morgens bij het ontwaken heb ik eens in een ondeelbaar ogenblik het grote eindgericht zien komen. Een onuitsprekelijke blijdschap vervulde ineens mijn ziel. Ik dacht aan geen geliefde bloedverwanten meer. Als los zand vielen ze voor mij weg. Toen heb ik gezien hoe het in die grote dag der dagen zijn zou. De gelukzaligheid zou geen gelukzaligheid zijn, als het vlees er nog tussen kon komen. Maar die verschijning van Christus ten oordeel op zichzelf zal ook zulk een oorzaak van onuitsprekelijke blijdschap zijn voor degenen die de dag Zijner verschijning hebben liefgekregen.

HOPENDE: e zullen verder de beschrijving van dit grote eindgericht gaan volgen. Er wordt gezegd dat de Oude van dagen Zich zette. Bij God is er vanzelf van geen ouderdom sprake. Hij is een eeuwig Wezen, en dat zegt ons dat Hij is zonder begin, zonder vervolg of onderscheid van tijd en zonder einde. Hij is dus nooit jong geweest en Hij wordt nooit oud. Maar Hij wordt de Oude van dagen genoemd, omdat Hij de Ongeschapene en de Oorsprong aller dingen is. En dan is in het bijzonder God de Vader die Oude van dagen, niet omdat Hij er eerder was dan de Zoon, want de Zoon is ook van gelijke eeuwigheid en waardigheid, maar in orde van bestaan is de Vader de eerste persoon in het Goddelijk Wezen. Hij is dan ook in het bijzonder de Rechter. Maar Hij heeft het oordeel aan de Zoon overgegeven, omdat Hij des mensen Zoon is. Zo zal Christus dus de Rechter zijn in die grote dag. Er staat duidelijk in Handelingen 17:31: , Daarom dat Hij een dag gesteld heeft, op welken Hij den aardbodem rechtvaardiglijk zal oordelen door een Man, Dien Hij daartoe geordineerd heeft, verzekering daarvan doende aan allen, dewijl Hij Hem uit de doden opgewekt heeft". En ook zegt de apostel in 2 Kor. 5 : 10: Want wij allen

moeten geopenbaard worden voor den rechterstoel van Christus, opdat een iegelijk wegdrage hetgeen door het lichaam geschiedt, naar dat hij gedaan heeft, hetzij goed, hetzij kwaad". Zo zal de Vader dus oordelen door Christus. Daniël zag dat het kleed van de Oude van dagen wit was als de sneeuw, en het haar Zijns hoofds als zuivere wol. De hoge majesteit van de hemelse Rechter werd hiermee aan Daniël getoond, maar ook Zijn vlekkeloze heiligheid, want het oordeel zal een zuiver en rechtvaardig oordeel zijn. We hopen dat verder te gaan beluisteren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen