Dankdag

Meditatie

Zo niet de Heere der heirscharen ons nog een weinig overblijfsel had gelaten, als Sodom zouden wij geworden zijn; wij zouden Gomorra gelijk zijn geworden. Jesaja 1 : 9.

Geliefden, Zo ligt de zomertijd weer achter ons en zaaiing en oogst mochten weer volbracht worden. Het gewas des velds mocht een overvloedige vrucht voortbrengen, zodat de voorraadschuren werden gevuld en onze winkels de ene voorraad na de andere mochten uitgeven. Een zeer warme zomer ligt achter ons, maar ook een zomer waarin ondanks de vele roepstemmen de ongerechtigheid vermenigvuldigd werd. Land en volk zakt met Vorstenhuis en regering al dieper weg in het moeras der ongerechtigheid en Godsverlating en verzaking. En ook waar Gods Woord nog met ernst en getrouwheid gepredikt mag worden, doet over het algemeen de Waarheid zo weinig kracht meer. Gods knechten zijn geworden als een roerdomp in de woestijn en als een steenuil der wildernissen en hun stem als de stem des roependen in de woestijn. Het oordeel drukt en gaat door en onder dat alles geen stem noch opmerking. En de dochter Sions is overgebleven als een hutje in de wijngaard, als een nachthutje in de komkommerhof, als een belegerde stad.

En nu dankdag houden in zulk een boze tijd. O, zeker de Heere is het toch zo waard om erkend te worden voor al Zijn weldaden ons bewezen. Maar ach, waar blijven wij er mee! Zou de Heere niet met recht mogen getuigen: aap uwe kramerijen van voor Mijn Aangezicht weg, uw verbodsdagen mag Ik niet? Is de Heere niet rechtvaardig als Hij een voleinding zal gaaii maken ? En als de Heere het alles nog een weinig opbindt en het oordeel der verwoesting nog niet wil voltrekken, dan is het énkel om Zijns groten Naams wil. Daar is onder alles nog een overblijfsel naar de verkiezing der genade. En daarom zegt onze tekst: o niet de Heere der heirscharen ons nog een weinig overblijfsel had gelaten, als Sodom zouden wij geworden zijn. Sodoms zonden worden vrijuit bedreven, maar Sodoms verwoesting is over ons nog niet gekomen. O, land, land, land, hoort toch des Heeren woord! Roept de Heere ons niet gedurig toe: Wast u, reinigt u, doet de boosheid uwer handelingen van voor Mijne ogen weg, laat af van kwaad te doen". Maar de uitleving is: ij zijn heren, wij zullen niet meer tot U komen. Ten tijde van Sodom en Gomorra was er nog een Godvrezende Loth wiens rechtvaardige ziel gekweld werd door het zien en horen der ongerechtigheid. Die man ging het ter harte en vond evenals Baruch droefheid tot zijn smart gedaan. En ook hij was moede van zijn zuchten en vond geen rust. En ook onze tijd is getekend in Zacharia 1:11b: En zie, het ganse land zit en het is stil". En gelijk Moab van vat in vat niet geledigd, rust alles op zijn droesem. Heet noch koud, maar lauw, liefdeloos, harteloos, belangeloos en goddeloos, in gevaar om elk ogenblik uit de mond Gods uitgespuwd te worden. O, wat zal Nederland nog te wachten staan. Het land raast van de afgoden en zonde is geen zonde meer. Gods volmaaktheden zijn eeuwige volmaaktheden, maar aan Zijn lankmoedigheid zal eens een einde komen en dan zal het zijn: Dewijl Ik geroepen heb en gijlieden geweigerd hebt, Mijn hand uitgestrekt heb en er niemand was, die opmerkte. En hebt al Mijn raad verworpen en Mijn bestraffing niet gewild, zo zal Ik ook in ulieder verderf lachen; Ik zal spotten, wanneer uw vreze komt". Spr. 1:24 t/m 26.

Dankdag houden! De toekomst is onheilspellend. God volvoert Zijn eeuwige raad en zal in alles Zijn eer bekomen. Daar is nog een overblijfsel naar de verkiezing der genade en er moeten er nog toegebracht worden. De Heere zendt Zijn knechten nog, vroeg op zijnde en zendende. Wij gaan niet ongewaarschuwd naar de eeuwigheid. De weldaden in dit afgelopen jaarseizoen zijn ons nog rijkelijk geschonken geworden. Nóg zijn wij niet door oorlogsgeweld vernield en weggedaan. Zo de Heere ons niet een weinig overblijfsel gelaten had, als Sodom zouden wij geworden zijn; wij zouden Gomorra gelijk zijn geworden. En dan zegt de Kantt. het kort en bondig: Dat is: ij zouden gans uitgeroeid en tot in den grond toe vernield zijn". (Genesis 19:24).

O, als de Heere de getrouwe niet was en bleef, hetware gewis reeds afgesneden en verloren. Onbegrijpelijk en onpeilbaar is Gods lankmoedigheid. O, die lankmoedigheid Gods wordt door Gods ware volk weleens bewonderd, als zij zichzelf krijgen in te sluiten bij een Godvergetend volk. O nee, dat volk als het op de plaats mag zijn kan zich boven de wereld niet verheffen. Want wat de wereld uitleeft, moet dat volk inleven en dat meest met diepe smart, daarover, dat zij maar niet op de rechte plaats kunnen komen. Noch met de weldaden, noch met de schuld. Zij moeten ook meest biddag houden met een biddeloos hart en dankdag met een ondankbaar en hard hart. Meer een opgaan in de weldaden, dan de Weldoener weer eens recht te benodigen. Het ontbreekt meest maar aan ontdekking. Het mocht de bede nog eens worden: Ontwaak, Noordenwind en kom. Gij Zuidenwind, doorwaai mijn hof, dat zijn specerijen uitvloeien. Mocht de ware beoefening onder het oordeel zijn met een zeker dichter: Het zij, hóe het zij, mijn droeve ogen, laat uw springbron nooit verdrogen. Houd van schreien nimmer mat; steeds mijn wang en leger nat. Och, dat de Heere geve in deze dankdagtijd een ware verootmoediging en verbrokenheid des harten. De goedertierenheden des Heeren mochten leiden tot bekering en wederkering. Dankdag mocht een ware biddag worden. Want een ware dankdag zonder biddag is er niet. Wij mochten de weldaden des Heeren opmerken en gedenken in het midden Zijns tempels. Daar toch de dichter opwekt: Vergeet ze niet, want het is God Die ze u bewees. O, jong en oud, als niet de Heere een weinig overblijfsel had gelaten (want Hij draagt alles nog om der uitverkorenen wil, ) voorzeker, wij waren reeds vernield geworden. Nog is het het heden der genade. Nu is het nog de welaangename tijd, nu is het nog de dag der zaligheid. Och, dat wij er toch achter mochten komen wat tot onze eeuwige vrede is dienende. De Heere geve een haasten en spoeden om des levens wil voor dat het besluit zal baren, want als kaf gaat de dag voorbij. Wij vliegen daarhenen. Zo pas is het biddag geweest en nu is het alweer reeds dankdag. De Heere geve Zijn volk een rechte dankdagsgestalte en een verootmoedigd hart onder al de weldaden en verheerlijke Zich tot opwas in de genade en in de kennis van Christus en geve ontledigende en ontgrondende genade om de grondslag der ziel te vinden in de ware Rotssteen Wiens werk alleen volkomen is.

De Heere is getrouw, maar wij zijn ontrouw en dat mocht nog eens tot ware smart worden om biddende en zuchtende dankdag te houden en de Heere vanwege Zijn eenzijdige liefde te bewonderen en te verheerlijken. Om met al de geschonken weldaden zowel voor de tijd als voor de eeuwigheid te mogen eindigen in de ware biddende en dankende Hogepriester. Gode

Vervolg op bladz. 67

Meditatie vervolg

tot eer en de ziel tot een verootmoedigende vrucht. De Heere gedenke de ambtsdragers en sterke Zijn knechten en doe nog wel bij Sion naar Zijn welbehagen. En geve op dankdag te beoefenen uit een lage legering des harten: Niet ons o Heere, niet ons, maar Uwen Naam geef eer. Want, zo niet de Heere der heirscharen ons nog een weinig overblijfsel had gelaten, als Sodom zouden wij gewor4en zijn; wij zouden Gomorra gelijk zijn geworden. Amen.

A.

V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen