Het goede niet onthouden (2)

Meditatie

Hij zal het goede niet onthouden dengenen, die in oprechtheid wandelen. Heere der heirscharen, weigelukzalig is de mens, die op U vertrouwt.

Psalm 84 : 12b en 13.

De Heere zegt: Doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vervullen. Ja, dan wordt het menigmaal ervaren: Eer dat zij roepen zo zal Ik antwoorden.

Hij zal het goede niet onthouden dengenen, die in oprechtheid wandelen. Maar nu voelt u wel aan, dat het goede wat de Heere Zijn volk niet zal onthouden, zich verder uitstrekt dan dit tijdelijke leven. Want ach, indien wij alleenlijk in dit leven en voor dit tijdelijke leven op Christus waren hopende, wij waren de ellendigsten van alle mensen. Doch het goed dat nimmermeer vergaat, zal hij ongestoord verwerven. En dat is nu dat goed, wat bestaat in de weldaden in dit leven en de weldaden na dit leven. Door de Middelaar verworven, en door de Heilige Geest de Zijnen toegepast en geschonken. Verzoening, vrede en gemeenschap met de Heere en dat enkel en alleen door de gerechtigheid van de Middelaar. Om niet, uit enkel vrije genade. Het goede zal Hij de Zijnen niet onthouden. Want in welk een weg zij ook zullen komen, het zal voor hen blijven gelden: Ik de Heere word niet veranderd, daarom zijt gij o kinderen Jakobs niet verteerd. Zijn wij ontrouw. Hij blijft getrouw, want Hij kan Zichzelf niet verloochenen. Wat er ook tegen aan komt: Evenwel, het vaste fundament Gods staat; hebbende dezen zegel: De Heere kent degenen die de Zijnen zijn. En dat doet nu ook de ware pelgrim in verwondering, maar ook met een zekere wetenschap uitroepen: "Heere der heirscharen, welgelukzalig is de mens, die op U vertrouwt". Tot vier maal toe in onze Psalm spreekt de pelgrim naar Sion over de Heere als de Heere der heirscharen. Daarin zien wij, dat hij met crediet van die Heere Die hem leidt en onderhoudt op de weg, mag spreken. O, dan mogen zij wel eens groot en goed van God spreken. En Hem als het hoogste hunner blijdschap verheffen in het aangezicht van hun wederpartijders. Als het geloof aanwezig mag zijn, dan zeggen zij: Met mijn God spring ik over een muur en dring ik door een bende. Dan is Hij de Heere der heirscharen. Die God, Die Zijn volk vrijstelt, en maakt dat het blijft ongekweld, van 's doods geweld zeer krachtig. Hij is de Heere der heirscharen, die heerst over de opgeblazenheid der zeeën. Hij verdrijft door Zijn kracht de vijand, neemt de duisternissen weg en doet wandelen op de weg der gerechtigheid, in het midden van de paden des rechts. Welgelukzalig is de mens die op U vertrouwt. De pelgrim spreekt bij opklimming over dat welgelukzalige volk. Welgelukzalig zijn zij die in Uw huis wonen. Dat is groot! Welgelukzalig is de mens wiens sterkte in U is, in wiens hart de gebaande wegen zijn. Dat is nog groter. Maar wanneer hij zegt: Welgelukzalig is de mens, die op U vertrouwt, dan denk ik het allergrootste te zijn. Want na ontvangen weldaden, moet hij nu altijd maar leren om overal afgebracht te worden om alle vertrouwen buiten de Heere der heirscharen te verliezen om weer eens dat hartelijk en kinderlijk vertrouwen te mogen beoefenen. Dat mocht Job doen getuigen: Zo Hij mij doodde, ik zal nochtans op Hem hopen. En de dichter zegt er van: Die hoe het ook moog" tegen lopen, gestadig op Zijn goedheid hopen. Voelt u aan dat dit nu enkel Goddelijk werk is, ook in de verdere gangen van het leven om alleen op de Heere te vertrouwen? O, wij willen de Heere altijd bevel geven over het werk Zijner handen en de weg Zijner handelingen. Maar om af te laten en de zaken de Heere toe te vertrouwen, ik acht het dubbele genade te zijn. Daarom roept de dichter uit: "Welgelukzalig is de mens die op U vertrouwt". En dat zegt hij nu uit de bevinding welke hij opgedaan heeft op de weg naar Sion. Niets uit ons maar het al uit Hem, zo reist dat volk nu naar Jeruzalem. Kreupel aan hun zijde, maar vast aan Gods zijde. Armer worden in zichzelf en steeds maar weer nodig om bekeerd te worden en weer eens voor God te mogen verschijnen door Hem Die het hemelse Sion verlaten heeft om verloren zondaren op te halen en hen te stellen op die weg die leidt naar het Sion met zijn vele woningen om daar tot in eeuwigheid Sions Koning te verhogen. Want daar strekt toch al de lust en al de liefde van de ware pelgrim heen. Hier mogen zij er in beginsel wel eens iets van ervaren, maar het is alles nog ten dele. Maar in Sion gebracht zijnde door de Goddelijke genade, liefde en trouw, zullen zij daar uitroepen: En zie, de helft daarvan is mij niet aangezegd! Want daar zal de koninginne van dat land, staan aan des Konings rechterhand met het fijnste goud omhangen. O, dat zal toch wat zijn om aan het einde van de weg met Paulus te mogen getuigen: "Ik heb den goeden strijd gestreden, ik heb het geloof behouden; voorts is mij weggelegd de kroon der rechtvaardigheid, welke mij de Heere, de rechtvaardige Rechter, in dien dag geven zal; en niet alleen mij, maar ook allen, die Zijn verschijning liefgehad hebben". Maar dan zal de pelgrim, komende uit het moerbeziedal der verdrukking ook weten wat men in Sion eeuwig zal doen. Dan zal het zijn: Heere der heirscharen, het is door U, door U alleen om het eeuwige welbehagen.

Zo mochten wij dan met elkaar de pelgrim naspeuren op de weg naar Sion. Wij hebben getracht zo eenvoudig mogelijk u de waarheid voor te stellen. En nu aan het einde gekomen zijnde van de verklaring van deze 84e Psalm, blijft voor ons allen de vraag liggen in het licht der eeuwigheid: Wat kennen wij daar nu van? Allen zijn wij op reis naar dood, graf en eeuwigheid. Wij reizen door de kortstondigheid van de tijd naar een eeuwigdurende bestemming. En het uitnemendste van dit leven is moeite en verdriet. Wij vliegen daarhenen. En aan alles is te merken dat het einde aller dingen nabij is en de Rechter voor de deur staat. O, het zal toch wat zijn om die grote Rechter onverzoend in de handen te moeten vallen. O, dat wij de ernst van de zaak op het hart konden binden. Maar dat is Goddelijk werk. Doch het mocht de Heere dan ook behagen het gewicht van dood en eeuwigheid op het hart te leggen.

Vervolg op bladz. 380.

jHebMlemoAj

Dat wij voor God nog eens kregen in te vallen en onze Rechter om genade leerden bidden. En wij door genade gesteld werden als reizigers naar Sion. Want van nature reizen wij naar de hel en de eeuwige ondergang.

Maar wij mochten er nog intijds achterkomen, wat tot onze eeuwige vrede is die­ nende, voor het voor eeuwig te laat is. De weg der behoudenis wordt u nog gedurig voorgehouden. Voor de grootste der zondaren is er nog behoudenis te vinden in het bloed van Jezus Christus, dat reinigt van alle zonden. Welnu, de Heere stelle dan ook Zijn Woord nog tot een eeuwige zegen op deze ondergaande wereld en doe nog wel bij Zijn ware Sion. Bouwe en beware haar door Zijn hand krachtig en geve de loopbaan te mogen lopen die is voorgesteld, ziende op de

Overste Leidsman en Voleinder des geloofs, Jezus, Dewelke voor de vreugde, die Hem voorgesteld was, het kruis heeft verdragen en schande veracht, en is gezeten aan de rechterhand van den troon Gods. Om zo van kracht tot kracht te mogen voortgaan en voor God in Sion te mogen verschijnen. Om daar een Drieënig God eeuwiglijk te loven en te prijzen. AMEN.

A.

V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen