Voor de kinderen

Dies vertelt men in ons land Al de wond'ren Uwer hand.

2. Een zondares

We weten haar naam niet. De Bijbel noemt haar een zondares. Hiermee wordt haar zondig leven getekend. Al zijn alle mensen van nature zondaars, zo zijn ze gelukkig niet allemaal zondaars van beroep. Dit nu is het verschrikkelijke van deze vrouw: haar beroep is zondares! De Bijbel verstaat hierdoor een vrouw, die haar man in de steek gelaten heeft en steeds met andere mannen omgaat. We kennen de geschiedenis van Jozef in Egypte wel. De vrouw van Potifar wilde haar man in de steek laten en met Jozef verder leven. Maar toen heeft Jozef verontwaardigd gesproken: "Zou ik een zo groot kwaad doen en zondigen tegen God? "

Jozef sprak dus van "een groot kwaad" en de Heere Zelf gebiedt in het zevende gebod: "Gij zult niet echtbreken". Met "de echt" wordt het huwelijk bedoeld en dit mag niet gebroken worden!

Maar de vrouw waar wij het nu over hebben, neemt het met Gods geboden niet nauw en vooral overtreedt zij het zevende gebod. Daarom wordt zij een "zondares" genoemd. We weten niet hoe ze heet. Er zijn er die aan Maria Magdalena hebben gedacht. Maar van Maria Magdalena staat in Gods Woord geschreven, dat zij van zeven duivelen bezeten was geweest. We moeten hieronder een erge vorm van krankzinnigheid verstaan. We zouden nu zeggen, dat zo'n vrouw in een krankzinnigengesticht thuis hoorde. En zulke mensen gaan echt niet met andere mensen om! Nee, Maria Magdalena was dus die zondares niet. De Bijbel verzwijgt heel eenvoudig haar naam.

Maar dat zij erg goddeloos is, zegt de Bijbel wél. Zelfs staat ze algemeen als zondares bekend en een fatsoenlijk mens loopt graag een straatje voor zo'n vrouw om.

Op zekere keer gaat onze "zondares" op stap. Zij begeeft zich naar het huis van Simon de Farizeeër. Menigeen ziet haar gaan en haalt de neus voor haar op. Men schuwt haar alsof zij een melaatse is. De verwondering van de voorbijgangers stijgt ten top als ze zien, dat deze goddeloze vrouw zich naar het huis van Simon begeeft. Die Simon is een Farizeeër, iemand die het heel nauw met de wet des Heeren schijnt te nemen. "Wat moet zo'n mens bij die nette Farizeeër doen? ", denken velen.

Helaas, de mensen die dat denken weten niet, waaróm de "zondares" naar Simon gaat. Zeker, even geleden ging er een gezelschap naar Simon. Het waren wat eenvoudige vissers uit Galilea die overal een zekere Jezus van Nazareth volgen, 't Is waar: die Jezus doet veel goeds. Blinden geeft Hij het gezicht, doven het gehoor en kreupelen laat Hij wandelen. Maar van Zijn leer moeten ze niets hebben. Hij schijnt het vooral met de Schriftgeleerden en Farizeeën aan de stok te hebben. Eigenlijk is het een beetje vreemd, dat Jezus met zijn volgelingen het huis van Simon, de Farizeeër is binnengegaan. In ieder geval lopen zij Jezus niet achterna. Zij zijn echt niet benieuwd naar Hem. Van Zijn onderwijs moeten zij niets hebben.

Wat een verschil vertonen al die mensen met de "zondares". Want zij loopt juist naar het huis van Simon om Hém te zien! Nee, zij is niet benieuwd naar Simon en het is de vraag of zij wel binnen gelaten wordt. Maar haar hart gaat uit naar de Heere Jezus, naar Zijn Persoon. Hém wil ze ontmoeten. Hém alleen! O, hoe vurig verlangt ze naar Hem.

"Maar deze vrouw is toch een zondares? " vragen wij ons verwonderd af. "Wat moet

zo’n goddeloze vrouw nu bij de Heere Jezus doen? "

En nu zullen we wel heel vreemd opkijken. Inderdaad, deze vrouw, die algemeen bekend staat als "zondares", was een goddeloze vrouw. Maar zij was onder de prediking van de Heere Jezus of van één van Zijn discipelen tot bekering gekomen. Wat een tranen van berouw had zij toen geschreid. Hoe had zij haar leven in de zonde verfoeid! Toen was het:

"Herschep mijn hart, en reinig Gij, o Heer, Die vuile bron van al mijn wanbedrijven; " En de Heere verhoorde dit gebed. Deze "zondares" werd gewassen door Jezus' bloed en ontving vergeving van haar zonden. Nee, toen kon zij en wilde zij niet meer de zonden dienen. Het oude leven was voorbij, een nieuw leven brak aan.

Nu kunnen wij begrijpen, waarom zij zich naar het huis van Simon spoedt. Immers is haar Zaligmaker, haar Verlosser, daar! Naar Hém gaat haar hart uit. Waar Hij en Zijn volk is, daar wil zij ook zijn.

Ach, de mensen weten niet beter of zij is nog steeds de "zondares". En als ze het huis van Simon betreedt, is deze Farizeeër helemaal niet blij. Stuurs ziet hij deze "zondares" aan. Maar zij let niet op Simon en ook niet op de discipelen. Zij heeft alleen de Heere Jezus, Die aan tafel ligt, op het oog. Eerbiedig nadert zij Hem.

In de Bijbel lezen we, hoe zij achter aan Zijn voeten gaat staan. Nee, ze loopt niet naar het hoofd van de Heere. Eerbiedig blijft ze achter bij Zijn voeten staan. Als een echte onderdaan, valt zij aan Zijn heilige voeten neer en schreit. We kunnen ons voorstellen, dat iedereen naar die schreiende vrouw gekeken heeft. En Simon heeft zich geërgerd! Maar de vrouw stoort zich aan die mensen niet.

Met smart denkt ze opnieuw aan haar vorige leven terug. Daarom lopen er tranen over haar gezicht. Maar ook denkt ze eraan, hoe de Heere Jezus al haar zonden vergeven heeft. Hij, de Heere van hemel en aarde, heeft haar als Zijn kind aangenomen en daarom schreit ze óók tranen van verwondering en blijdschap. In haar binnenste juicht het: "Mijn God, U zal ik eeuwig loven. Omdat Gij 't hebt gedaan; "

Terwijl zij schreit, en de voeten van de Heere met haar tranen wast en daarna afdroogt met haar haar, kust zij telkens de voeten van de Heere Jezus. Hoe onuitsprekelijk veel houdt zij van Hem! Tenslotte neemt ze een albasten fles met zalf en zalft Zijn heilige voeten. Deze kostelijke zalf heeft zij voor de Heere over, want het beste en duurste is voor Hem niet goed genoeg, denkt ze. Maar Simon denkt er het zijne van. Hij, de Farizeeër, vond het al erg genoeg, dat zij zijn huis binnenkwam. Maar nu kust en zalft ze ook nog de voeten van deze Jezus. "Als deze Jezus een profeet zou zijn, zou Hij wel weten hoe goddeloos deze vrouw is", mompelt hij binnensmonds. Met donkere blikken kijkt hij de Heere Jezus en de vrouw aan. Maar hij zegt niets.

Toch weet de Heere Jezus, wat er in zijn hart omgaat. "Simon", zegt de Heere, "u hebt mijn voeten niet willen wassen, maar deze vrouw heeft ze met haar tranen gewas­ sen en met haar haar afgedroogd. U hebt Mij geen kus gegeven, maar deze vrouw heeft niet afgelaten Mijn voeten te kussen. Met olie hebt u Mijn hoofd niet gezalfd, maar deze vrouw heeft Mijn voeten met zalf gezalfd. Simon, Ik ben bij u niet in tel, maar deze vrouw eert en vreest Mij. Zij heeft Mij lief'.

In de Bijbel lezen we niet, dat Simon nog wat terug gezegd heeft. Ook heeft de Heere niet meer tot Simon gesproken. Maar tot de schreiende zondares klinkt het: "Uw zonden zijn vergeven".

Natuurlijk, we hebben gehoord, dat deze vrouw al vegeving had, éér zij in de zaal van Simon kwam! Maar hoe vaak benauwt de vorst der duisternis niet Gods kind en klinkt het in hun binnenste: "U bent geen kind van God en u hebt geen vergeving ontvangen. Denkt u nu werkelijk, dat zo'n zondares in de hemel komt? " Maar nu mag deze vrouw het opnieuw uit Zijn mond horen: "Uw zonden zijn vergeven". O, nu mag ze het zéker weten. Zijn kind voor tijd en eeuwigheid te zijn.

Tenslotte beveelt Hij de vrouw naar huis te gaan: "Ga henen in vrede". De vrouw mag niet gaan preken, zoals de discipelen dat doen. Nee, de Heere stuurt haar naar huis terug en daar zal zij gelegenheid genoeg krijgen om over haar Zaligmaker te vertellen. En toen het later sterven werd, is deze onbekende zondares in vrede heengegaan naar het Vaderhuis hierboven. Omdat de Heere Jezus door genade haar Verlosser geworden was.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen