Goede Vrijdag en Pasen

Meditatie

Christus is het, Die gestorven is; ja, wat meer is. Die ook opgewekt is. Rom. 8 : 34 (midden).

Geliefden, Smartelijk en zwaar was het lijden van de Middelaar in ziel en lichaam beide. Daar zijn wij de achter ons liggende weken steeds bij bepaald geworden. Christus is de ware Ark des Verbonds. Hij droeg de heilige wet in het binnenst van Zijn ingewand. De ark heeft onder Israël moeten omzwerven door het land der Filistijnen daar zij als gevangen genomen was. Totdat zij kwam in de landpale van Beth-Sémes. En u weet dat de Heere onder de lieden van Beth-Sémes ruim vijftig duizend mannen sloeg omdat zij in de ark gezien hadden, fei de ark lag de Wet en in de dadelijkheid werden zij als door de vloek der Wet verteerd. Deze ark mocht niet geopend worden. Maar nu het wonder.

Christus, de ware Ark, heeft ook moeten omzwerven in het land van Israël. Tot dat ogenblik dat Hij Zich gaf in de handen Zijner vijanden. Hoe werd Hij door de vijanden her en derwaarts "gesleept". Van Gethsémané naar Kaj af as, van Kaj afas naar Pilatus, van Pilatus naar Herodus en van Herodus weer naar Pilatus en ten slotte van Pilatus naar Golgotha. De lieden van Beth-Sémes brachten de Heere een offer doch deze ware Ark offerde Zichzelf onstraffelijk de Heere tot verzoening der Zijnen. Toen is er iets wonderlijks gebeurd, waar ik straks nog op terugkom.

De Middelaar gebracht op Golgotha werd tussen twee moordenaars gekruisigd. Onder hoon, spot en verachting heeft dat ware Lam Gods daar gehangen van des morgens negen uur tot des middags drie uur, naar onze tijdrekening. WM^ •

Wij lezen: "En van de zesde ure aan werd er duisternis over de gehele aarde tot de negende ure toe. En omtrent de negende ure riep Jezus met een grote stem, zeggende: Eli, Eli, Lama Sabachthani? Dat is: Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten? . . . En Jezus wederom met een grote stem roepende, gaf den geest". Hij heeft geroepen: "Het is volbracht". Alles volbracht wat in de eeuwige Vrederaad is overeengekomen. De losprijs volkomen opgebracht en de Middelaar volkomen in het bezit gesteld van Zijn uitverkoren Kerk. En toen de Heere gestorven was, moesten de vijanden verder van Hem afblijven. Nu ging de Vader zorgen voor Zijn Zoon. De Joden hadden toch zo graag nog Zijn benen willen breken. Hoewel zij wisten dat Hij gestorven was. O, die vijandschap toch van een gevallen mens.

Maar de Vader zorgt voor de ere van Christus. En de Schrift moest vervuld worden welke zeide: "Geen been zal van Hem gebroken worden". En nu kom ik even terug op het vorige. De lieden van Beth-Sémes hadden de ark geopend en werden gedood. Maar nu gaat God de Vader de ware Ark Christus openen. Daar komt een krijgsknecht en die ziet dat Jezus nu gestorven is en dan neemt hij een speer en steekt die in de zijde van Christus. En terstond kwam daar bloed en water uit. Het bloed der verzoening en der rechtvaardigmaking en het water tot volkomen heiligmaking. Daar wordt de ware Ark geopend en stromen des levenden waters vloeien uit deze dierbare Rotssteen. En dat voor doodschuldige zondaren, opdat zij in plaats van de eeuwige dood het eeuwige leven zouden verkrijgen. Ja, zo roept de Heere in die weg Zijn volk toe: "Grimmigheid is bij Mij niet". God door God met de uitverkoren zondaar verzoend.

Christus is het Die gestorven is. Groter, volmaakter en dierbaarder Offer kon er nooit gebracht worden. O gel., wilt u de liefde van een Drieënig God zien tot de uitverkoren zondaren? Dan moet u waarlijk op Golgotha zijn. Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn enig geboren Zoon gegeven heeft opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve maar het eeuwige leven hebbe. Maar nu zegt de apostel: "Christus is het. Die gestorven is; ja, wat meer is, Die ook opgewekt is".

Dus de apostel leert ons dat de opwekking van Christus méér is. De Heere had meermalenvan Zijn lijden en sterven gesproken, doch ook dat Hij ten derde dage wederopstaan zal. En nu wordt de opwekking van Christus gezien als een daad van de eerste Persoon in het Goddelijke Wezen handhavende het Goddelijke recht. En nu stond de Middelaar in de staat Zijner vernedering als Borg schuldig aan dat recht. Maar de schuld betaald en de zonden verzoend hebbende, kon Hij van dezelve dood niet gehouden worden. En is alzo de opwekking de vrijspraak van de Middelaar en het bewijs dat God volkomen is voldaan door het offer van Zijn Zoon. De opwekking is dan ook de vrijspraak van Christus en in Hem van Zijn ganse uitverkoren Kerk. Want zij zijn met Hem gestorven en ook met Hem opgewekt.

Want door de kracht van de opstanding van Christus wordt de dode zondaar levend gemaakt maar ook vrijgesproken van schuld en straf en verkrijgt alzo in Hem en door hem het eeuwige leven. Hij is waarlijk gestorven, waarlijk begraven maar ook met dat zelfde lichaam waarlijk opgestaan. Waarom zeg ik dat? Wel, er wordt nu al geleerd dat Christus niet waarlijk is opgestaan, maar dat Hij een schijnlichaam heeft aangenomen. O, welk een ontering van de Middelaar en welk een miskenning van Zijn voldoenend werk. De Heere is waarlijk opgestaan en is van Simon gezien. Lees 1 Korinthe 15 eens. En dan zegt Paulus: "En ten laatste is Hij ook van mij als van een ontijdig geborene gezien". En daar zal het dan toch maar op aankomen. "Welken God opgewekt heeft, de smarten des doods ontbonden hebbende, alzo het niet mogelijk was, dat Hij van dezelve dood zou gehouden worden". Gestorven om onze zonden en opgewekt tot onze rechtvaardigmaking.

Opgewekt door de Vader, maar ook opgestaan door Zijn Eigen Goddelijke kracht. Daar komt de Vorst des Levens triumpherende over dood, hel en graf en openbaarde Zich aan Zijn jongeren en de vrouwen, hun tonende Zijn handen en Zijn voeten. O, welk een verwondering en blijdschap mochten zij smaken en zeggen: "Wij hebben de Heere gezien". De Schoonste aller mensenkinderen. Wat wil dan de opstanding van Christus toch onnoemelijk veel zeggen.

Vervolg op bladz. 258.

Dan gaan wij nu besluiten om volgende week u nogmaals te bepalen bij de dierbare opstanding van Christus en de nuttigheid derzelve voor een ellendig en arm volk. Wij dachten dan dit stukje te eindigen met hetgeen onze Catechismus ons leert in Zondag 17. Wat nut ons de opstanding van Christus? Ten eerste heeft Hij door Zijn opstanding de dood overwonnen, opdat Hij

Meditatie vervolg

ons de gerechtigheid, die Hij door Zijn dood ons verworven had, kon deelachtig maken.

Ten andere worden ook wij door Zijn kracht opgewekt tot een nieuw leven. Ten derde is ons de opstanding van Christus een zeker pand onzer zalige opstanding. Nu dat lere en bevestige de Heere aan onze zielen bij aan-en bij voortgang opdat de zalige vrucht ervan gekend en gesmaakt mocht worden tot de ere van de opgestane Middelaar.

Amen.

E.V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen