Troost in droefenis

Meditatie

En het geschiedde als ik deze woorden hoorde, zo zat ik neder en weende, en bedreef rouw, enige dagen; en ik was vastende en biddende voor het aangezicht van den God des hemels.

Nehemia 1 : 4.

Geliefden, Wat ging dat er diep in bij Nehemia. Wat een boodschap toch van zijn vriend of bloedverwant. Het volk dat overgebleven was, was in grote ellende en versmaadheid. Jeruzalems muur verscheurd en haar poorten met vuur verbrand. Dat kind van God kreeg de slag naar binnen. Hij kreeg de schuld te eigenen. Dat hopen wij nog wel te verklaren. Wij lezen in onze tekst: En het geschiedde als ik deze woorden hoorde, zo zat ik neer en weende, en bedreef rouw, enige dagen. Het Perzische rijk was een machtig koninkrijk en Nehemia leefde in welvaart, eer en overvloed. Doch onder dit alles kon hij toch zijn volk niet vergeten. Het was bij hem net als dat wenende volk aan de rivier van Babel: "O, Jeruzalem, zo ik U vergeet, zo vergete mijn rechterhand zichzelve". Hij verkoos net als weleer Mozes liever met het volk Gods kwalijk behandeld te worden, dan voor een tijd de genieting der zonden te hebben. Achtende de versmaadheid van Christus meerdere rijkdom te zijn dan de schatten in Egypte; want hij zag op de vergelding des loons. Zijn werk was te Susan in het paleis doch zijn hart lag als het ware in Jeruzalem en zijn uitgangen gingen naar dat volk dat in grote ellende en versmaadheid was. Daarmede voelde hij zich één. En temeer heeft hem de boodschap aangegrepen die Hanani hem bracht, omdat dat een man was, die Godvrezend was boven velen zoals wij in het 7e hoofdstuk kunnen lezen. Nehemia betekent eigenlijk: Troost des Heeren. Maar hier zit dan de troost troosteloos terneder. Wenende over de breuk der verslagenen van de dochter zijns volks. Hun ellende en versmaadheid werd zijn ellende en versmaadheid. En het was maar niet een gemoedsaandoening of een beetje gemoedelijkheid bij Nehemia, nee, dit versmolt zijn hart en het werd bij hem praktijk: Mijn oog vliet en kan niet ophouden, omdat er geen rust is. De breuk gevoeld en met smart ingeleefd en dat alles eigen schuld om der overtredingen wil. Hier werd het net als bij David: Ik ga in het zwart door rouw bezweken. Want Nehemia weende niet alleen maar bedreef ook rouw en dat enige dagen lang.

Wat zouden wij toch op een goed plekje terecht komen ook in deze tijd als er iets van beleefd werd hetgeen wij toch van Nehemia mogen vernemen. Nu weet ik wel dat de Heere er Nehemia toe verwaardigde, want anders had die man daar ook niet kunnen komen, maar met al dat geredeneer kunnen we het toch nog maar zo goed stellen. Over de breuk praten, er over heen zien op anderen en zelf mooi buiten schot blijven met al de vermeende godsdienst. Meestentijds geen gevoel en geen smart onder alles. Maar bij Nehemia was het anders gesteld. Hij zegt: "En ik was vastende en biddende voor het aangezicht van den God des hemels". Hij vergat zijn brood te eten en dat wel enige dagen lang. En wij kunnen spreken over het verval en wij eten er geen sneetje brood minder om en wij slapen doorgaans nog best. Maar toen de Heere Saulus van Tarsen te sterk werd en bij hem de schuld openviel, dan lezen wij dat hij drie dagen niet zag, niet at en niet dronk. En ook van hem werd gezegd: Want zie, hij bidt. Zo was het nu ook bij Nehemia. De troost des Heeren in diepe smart. Maar dat brengt ons dan toch wat hoger op geliefden. Het ganse geslacht des mensen ligt vanwege de zonden in grote ellende en versmaadheden. Onder het rechtvaardige oordeel Gods. En om nu een uitverkoren geslacht uit die grote ellende en versmaadheid te verlossen, is nu de ware Troost des Heeren nedergedaald, namelijk Christus en heeft de ellende en de versmaadheden der Zijnen op Zich willen nemen om hen daarvan te verlossen. Wat heeft het Hem toch gekost om Zijn geestelijke tempel te bouwen en Zijn Jeruzalem te herstellen tot prijs en heerlijkheid van de drieënige God. Hij heeft geweend en gevast en was waarlijk biddende voor het Aangezicht van de God des hemels. "Hij heeft in de dagen Zijns vleses, gebeden en smekingen tot Degene, Die Hem uit den dood verlossen kon, met sterke roeping en tranen geofferd". Hij heeft steeds gevast maar werd te meer met smaadheid overladen.

En dat uit enkel souvereine liefde tot een volk dat nooit naar Hem zou vragen en nooit naar Hem zal zoeken, zo genade niet tussenbeide komt. Bij Nehemia was het liefde en medelijden met zijn volk en werd hij door genade één met hun schuld, ellende en versmaadheden. Doch veel meer zien wij de liefde van de Middelaar uitblinken. Want wat Hij wilde uitstaan was niet voor vrienden maar voor vijanden. Hij nam hun schuld over en Hij stelde Zich in hun plaats. Hij nam de vervloeking die op hen lag op Zich opdat Hij voor dat volk de zegen verwerven zoude. O, dat: Ik voor U daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven. Wat krijgt dat toch een onuitsprekelijke waarde voor een zich schuldig kennend volk. Nehemia heeft geweend, rouw bedreven, gevast en mocht biddende bevonden worden voor het erfdeel des Heeren dat in grote ellende was. Maar Christus heeft bloed gezweet in de uiterste benauwdheid en is tot een schouwspel van engelen en mensen geweest totdat Hij tenslotte Zijn ziel uitstortte in de dood en alzo de verlossing der Zijnen aanbracht en hen redde uit de eeuwige ellende en versmaadheden die zij zich in Adam hadden onderworpen en waardig gemaakt. Driewerf gelukkig die van deze zaken kennis mag krijgen. En daar buiten zal het toch niet kunnen, wil het wel zijn. In het vervolg hopen wij te zien hoe Nehemia biddende gemaakt werd ten goede van zijn volk. Doch zo is de Middelaar nu altijd werkzaam met Zijn onafslaanbare voorbede voor het Aangezicht Zijns Vaders ten goede van Zijn uitverkoren volk dat meest in grote ellende en versmaadheden verkeert hier op aarde. Wij hopen ook nog te overdenken dat Nehemia als een middel in Gods hand het volk weer tot heerlijkheid mag brengen. Nu zo zal nu de ware Troost des Heeren Zijn volk tot de eeuwige heerlijkheid voeren al waar zij door geen zonde ooit meer verduisterd kan worden. Was nu Nehemia biddende voor het Aangezicht van de God des hemels, de Kerk zal tenslotte in alle eeuwigheid gesteld worden voor het Aangezicht van de God des hemels om dan tot in eeuwigheid die God Die hen uit zo grote ellende en versmaadheden verlost heeft volkomen de eer en de aanbidding toe te brengen. Was Nehemia bij het volk in grote waarde, de ware Troost des Heeren zal reeds hier de grootste waarde bij Zijn volk verkrijgen doch straks tot in aller eeuwen eeuwigheid het Eén en het Al zijn. Amen.

Ederveen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen