Terzijde

De christelijke sabbat (1)

Wij stellen om te beginnen vast, dat er van Gods wet geen jota of tittel ontbonden mag worden, Mattheüs 5 : 18, 19, zoveel te minder een geheel gebod. Het vierde gebod is dus in de nieuwe bedeling onverminderd van kracht gebleven. Dit gebod verplicht alle mensen, te allen tijde de sabbatdag te onderhouden. Sabbatdag betekent: rustdag.

Er staat: Gedenk den sabbatdag, dat gij dien heiligt. Niet: een sabbatdag, het geeft niet welke, neen, dé sabbatdag, die Ik Zelf heb ingesteld. Zes dagen zult gij arbeiden en al uw werk doen, maar de zevende dag is de sabbat des Heeren uws Gods. Een goddelijk tijdsritme: op zes werkdagen volgt een rustdag.

Let wel: er staat niet: Gedenk den sabbatdag (rustdag), en verder niets. Er staat: Gedenk den sabbatdag dat gij dien heiligt. De rust van de rustdag is niet doel in zichzelf Het doel van het gedenken van de rustdag is om die te heiligen, af te zonderen tot de dienst des Heeren.

Op een bepaalde dag, na zes dagen gearbeid te hebben, moet de mens van al zijn arbeid rusten, tot plechtige uitoefening van de godsdienst. Om daarin zijn Schepper na te volgen. De Heere deed Zijn scheppingswerk in zes dagen, en de zevende dag rustte Hij van Zijn arbeid om zich te verlustigen in Zijn arbeid. Exodus 31 : 17. En daarom wil de Heere dat wij ook ons werk telkens doen in zes dagen en Hem plechtig verheerlijken op de zevende dag, ons verlustigende in Gods hoge deugden die van Zijn werken afstralen. Die rust van alle aardse arbeid op de zevende dag is een afschaduwing van de volle, hemelse, eeuwige rust en heerlijkheid.

Dit vierde gebod is in de nieuwtestamentische bedeling niet afgeschaft, maar integendeel krachtig bevestigd door de instelling van de "dag des Heeren". De sabbat, met de daaraan verbonden verplichting om die te onder­ houden, zou er ook in de nieuwe bedeling zijn, zie Jesaja 56 en 58. Zie ook het woord des Heeren Mattheüs 24 : 20, dat toch onverklaarbaar zou zijn, wanneer de sabbat met de plicht om te rusten, niet van kracht zou blijven.

Daarom belijden wij, dat nademaal de wet der Tien Geboden verbindend is voor alle mensen van alle tijden en plaatsen, alle mensen verplicht zijn en blijven om de sabbatdag, krachtens het vierde gebod, te gedenken en die te heiligen.

En toch heeft het christendom het vierde gebod krachteloos gemaakt, zeggen sommigen. Immers, de sabbat wordt nog wel steeds onderhouden door de joden, maar niet door de christenen. Die zijn in plaats van de sabbat de zondag gaan houden voor de wekelijkse rustdag. Hoe kon men daartoe toch zo komen? Hebben mensen eigenmachtig Gods gebod dan veranderd?

Onlangs was in de krant te lezen, dat er in ons land een Sabbatstichting is opgericht, die gaat ijveren voor invoering van de zaterdag als de wekelijkse rustdag krachtens het vierde gebod.

Men beweert dat er in Nederland ongeveer 20.000 "sabbatvierende gelovigen" zijn. Of men daar de joden ook bij rekent, is niet duidelijk. In elk geval is hier de sekte van de zevende-dags-adventisten, ook genaamd de Advent-kerk, die naast hun sabbatsstandpunt ook een aantal verderfelijke dwalingen leren. Voorts zijn er in ons land enkele zeer kleine gemeenten van zevende-dags-baptisten, alsmede verschillende sektarische vrije groepjes die een christelijke belijdenis met allerlei joodse instellingen en gebruiken proberen te combineren, en dus ook de sabbat op zaterdag onderhouden. Vooral die laatsten zijn hier en daar agressief bezig in reformatorische kringen aanhangers te winnen, met name onder jongeren, onder het mom van "ernstig bijbelonderzoek" en dergelijke. Op de Veluwe bijvoorbeeld en in de buurt van Gouda zijn dergelijke judaïserende groepjes te vinden, rondom figuren die als profeet of bijbelleraar vereerd worden. De extremen onder hen zijn aanstonds kenbaar aan hun terminologie. Ze gebruiken allerlei Joodse woorden of spreken bijbelse namen zogenaamd op zijn Hebreeuws uit.

Een ergerlijke stelling van deze lieden is, dat het onderhouden van de zondag pas in de vierde eeuw na Christus in de kerk is ingeslopen. De zondag is ingevoerd, zo beweert men, om het christendom aantrekkelijk te maken voor de heidenen die de zon als hun voornaamste god vereerden.

Toen keizer Constantijn christen werd, werd het christendom staatsgodsdienst. Duizenden zonne-aanbidders stroomden de kerk binnen. Zij kregen een dominerende invloed. Onder hen waren vele ambtenaars van de keizer. Zo moet men verklaren dat keizer Constantijn in het jaar 321 een wet uitvaardigde waarin verboden werd om op zondag te werken. De kerk volgde lafhartig, want bij uitspraak van het concilie van Laodicea in 364 heeft de kerk de heiligheid van de zaterdag naar de zondag overgebracht. Door de wekelijkse rustdag te verplaatsen van de zaterdag naar de zondag (die door de Romeinen letterlijk ook zo genoemd werd: dies solis, dat is, dag van de zon, ofwel: dag aan de zon gewijd) heeft de kerk dus de zonne-aanbidders naar binnen weten te halen. Alsof de Schrift de zonnedienst niet ten sterkste veroordeelt, Deut. 4 : 19; 17 : 3. 2 Kon. 23 : 5, 11. Jer. 8 : 2. Ez. 8 : 16-18 en andere plaatsen meer. Een andere reden zou zijn geweest, dat de kerk door deze daad welbewust afstand nam van de joden, om zich zo maar aangenaam te willen maken in de ogen der heidenen. Men vindt deze lastering (want dat is het) bijvoorbeeld in het boekje "De Zondagswet" van een zekere Jan Marcussen, dat enkele jaren geleden verscheen bij een obscure uitgever in Winterswijk (pag. 36 e.v.), en dat anoniem her en der wordt rondgestuurd in onze kringen om mensen ertoe te verleiden te breken met de zondag en terug te keren naar de zaterdag, die genaamd wordt "Gods eigen inzetting".

Wij willen er de volgende week een duidelijke weerlegging van geven. Niet om daarmee de 10.000 gulden te verdienen die de genoemde Sabbatstichting heeft uitgeloofd voor "een sluitend bijbels bewijs dat de zondag de in de bijbel geadviseerde rustdag is". Deze Sabbattisten (die die naam overigens niet waardig zijn) verzoeken we de beloofde 10.000 gulden over te maken naar de Vereniging voor zondagsrust en zondagsheiliging. Daar kunnen ze beter gebruikt worden ten dienst van de onderhouding van het vierde gebod dan in de kas van genoemde stichting, die overigens beweert een miljoen beschikbaar te hebben voor hun strijd tegen de zondagsviering.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen