Plamen in de nacht (5)

OVERDENKINGEN IN TIJDEN VAN BEPROEVING EN SMART

”God, mijn Maker, Die de psalmen geeft in de nacht.”

Job 35 : 10.

Er behoort niet weinig wijsheid toe, beproefde Christen, om de muziek, die in vervlogen dagen gehoord werd, in het geheugen terug te roepen. Denk niet, dat deze muziek evenals de melodie, die uit de aarde is, is weggestorven om nooit weder tot bewustzijn te komen. O, neen! deze tonen, die eens vloeiden van uw lippen, door de Geest aangeraakt, leven nog! De muziek van een geheiligd hart sterft nooit; zij blijft bewaard te midden der verborgen kameren der ziel. Zij moge voor een poos tot zwijgen zijn gebracht door andere wanklinkende geluiden, maar de Heilige Geest, Hij, die de Christen de dingen des Heeren indachtig maakt, zal deze muziek in het geheugen terugroepen om in een volgende nacht van harteleed, wanneer het misschien nog donkerder is, met voller tonen, te vertroosten, te stillen en te bemoedigen. "Als ik Uwer gedenk op mijn legerstede, zo peins ik aan U in de nachtwaken." "Geef mij weder de vreugde Uws heils.”

En wederom: "Te middernacht sta ik op, om U te loven voor de rechten Uwer gerechtigheid." Te middernacht - de ure der eenzaamheid, der duisternis, der verlatenheid. Wanneer andere harten, die met ons medegevoelen gedwongen zijn te rusten, wanneer de gehele wereld dood voor mij schijnt te zijn, daar zij geheel onbewust is van mijn stille nachtwaken; in de middernacht van de diepe smart mijner ziel, zal ik opstaan van mijn hoofdkussen, dat werd nat gemaakt door mijn tranen, en van mijn legerstede, die de sporen droeg van mijn woelen, en ik zal U loven voor de rechten Uwer gerechtigheid.

O, geliefden! welk een welluidend gezang te middernacht! De gelukzalige geesten ener andere wereld luisteren er naar: God neigt Zijn oor en hoort. O, mijn lezer, daar is geen enkele middernacht in uw geschiedenis - hoe donker die middernacht ook moge zijn - waarin God u geen lied heeft gegeven, en waarin er niet zulk een muziek kan worden gehoord als de hand des mensen nooit verwekte, en als door de mond eens mensen nooit werd gezongen - de muziek, die God alleen kan scheppen. Maar wat zijn enige van de grondstoffen - de snaren en noten - van deze psalmen in de nacht? Wij zullen met de sleutel beginnen.

Jezus Zelf is ons lied. Indien wij in de nacht van onze pelgrimstocht niet kunnen zingen van Jezus en van Zijn liefde. waarvan, van wie kunnen wij dan zingen? Evenals elke muziek haar grondtoon, de beginselen, waarvan zij uitgaat, heeft, zo heeft het ook de muziek van de gelovige. Jezus is de grondtoon. Hij, die niets bij ervaring van Jezus kent, heeft nooit de liederen des Heeren leren zingen. Maar wanneer de gelovige, Jezus beschouwt in Zijn persoonlijke waardigheid, heerlijkheid en schoonheid - wanneer hij Hem ziet als Gode gelijk - wanneer hij het oog vestigt op Hem als de gave des Vaders - als Dengene in Wie de volheid Gods is weggelegd, dan kan hij zingen in de donkere nacht, waarin hij zich van zijn zondigheid bewust is, van een grond, waarop hij veilig voor de eeuwigheid mag bouwen. En wanneer hij het werk van Jezus overdenkt, welke bouwstoffen voor een lied kunnen daaruit worden vergaderd! Wanneer hij Christus beschouwt als "Gode gemaakt tot wijsheid, rechtvaardigheid, heiligmaking en verlossing"; wanneer hij ziet op het verzoenend bloed en de gerechtigheid, die van ogenblik tot ogenblik in zijn plaats voor God wordt gebracht, kan hij zelfs nu van elke smet gereinigd, en van elke zonde gerechtvaardigd, in de nachtelijke ure, waarin hij de diepe verdorvenheid zijner ziel gevoelt, de eerste noten zingen van het lied, dat daarboven in hoger toon wordt gezongen.

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen