Een genadig bezoek (4)

Meditatie

En de HEERE bezocht Sara, gelijk als Hij gezegd had. Gen. 21 : 1.

Geliefde lezer,

We hebben reeds overdacht hoe de Heere een bezoek aan Sara aflegde. We kunnen dit bezoek omschrijven als een genadig bezoek om Zijn belofte te vervullen; alsook een toegezegd bezoek, daar onze tekst het volgende te kennen geeft: "Gelijk als Hij gezegd had". Dit bezoek heeft ons veel te zeggen, daar we van zulk een bijzonder bezoek niet kunnen lezen aan Hagar, Sara's dienstmaagd! Al nam Abram dan Hagar tot een vrouw op aanraden van Sara, echter lezen we niet van een Gódsbezoek aan haar. Zien we hierin niet duidelijk het soevereine van het Goddelijk welbehagen? Van Hagar lezen we niet dat zij onvruchtbaar was, noch dat zij de onmogelijkheid van het kinderen voortbrengen had ingeleefd. We lezen duidelijk: "En hij ging in tot Hagar en zij ontving" (Gen. 16 : 4a). Toen de Heere de onvruchtbare Sara bezocht in het vervullen van de belofte, en zij zwanger werd, was dit voor haar een groot wonder. Dit blijkt ook wel uit het feit dat zij na de geboorte van Izak God de eer gaf: "God heeft mij een lachen gemaakt" (Gen. 21 : 6). Hoe geheel anders was dit het geval met Hagar! Toen de vruchtbare Hagar bemerkte zwanger te zijn, verachtte zij terstond Sara en miskende daarmee de Heere voor deze geschonken weldaad! (Gen. 16 : 4).

Vrienden, de geestelijke strijd tussen Sara en Hagar gaat nog altijd door en zal tot het einde blijven. De vrome godsdienst is altijd vruchtbaar en heeft de onmogelijkheid van het zalig worden nooit ingeleefd. Zulke mensen hebben in een korte tijd duizend en één teksten en bijzondere gesteldheden voortgebracht. Het kind is zo geboren, zonder geestelijke ba-rensweeën. Omdat het gezegd moet worden, spreken ze nog wel over onvruchtbaarheid als een gelegenheidswoord, echter zijn zij nog rijk met hun besproken armoede. Zij weten van geen tranenbrood noch de onmogelijkheid van het voortbrengen van enige vrucht tot Gods eer. De tijd van het kinderen krijgen is voor hen nog nooit voorbijgegaan, al bespreken zij de zaken die de oude Sara beleefde! Zij achten zich daarentegen gezegend en bevoorrecht boven de onvruchtbare Sara's, zodat zij hen verachten en bekritiseren. Ze zijn als de dwaze bouwer die snel gereed was met het bouwen van het huis van zijn zaligheid, en zien daarom verachtelijk neer op degenen die nog aan het graven zijn! Gelijk de dwaze bouwer nooit dwaas is geweest, doch meende wijs te zijn, zo leerde echter de wijze bouwer zichzelf wel als dwaas kennen, doch was wijs in Gods ogen (Matth. 7 : 24-29). Zo geldt dit ook van de vruchtbare Hagars die menen een vruchtbaar geestelijk leven te hebben, doch aan het eind blijkt het overduidelijk dat zij ongetemde en in het wild levende woudezels hebben voortgebracht (Gen. 16 : 12).

Echter de onvruchtbare Sara's in zichzelf, leren dat zij nooit vrucht meer voort kunnen brengen in der eeuwigheid, maar, o wonder, dat hun vrucht uit Christus wordt gevonden! (Hos. 14 : 9). Zie, dat is een wonder van 's Heeren alvermogen. Zeker is het ook, dat de vruchtbare Hagars en de onvruchtbare Sara's niet in één en dezelfde tent kunnen leven, omdat er geen gemeenschapsleven wordt gevonden in Christus. Gelijk Abraham Hagar en haar zoon uit de tent wegzond, zo kan de ware christen geen gemeenschappelijke omgang hebben met de vrome godsdienst. Niet dat zij zich boven hen kunnen verheffen, maar een oprechte arme van geest kan nu eenmaal niet leven met het vruchtbare praat-christendom. Denk niet dat ons oordeel te hard is, doch gegrond op Gods Woord. Zelfs de apostel Paulus heeft hierover geschreven in zijn brief aan de Galaten. Hij maakt daarin melding dat Abraham twee zonen had, één uit Hagar, de dienstmaagd, en één uit Sara, de vrije. Maar gene, die uit de dienstmaagd was, is naar het vlees geboren geweest; doch deze, die uit de vrije was, door de beloftenis (Gal. 4 : 22, 23). De apostel wil hiermee zeggen, dat Ismaël die naar het vlees geboren werd, dat is naar de gewone loop der natuur, het beeld is van alle natuurlijke mensen en daarom verdoemelijk voor God. Izak daarentegen wordt genoemd naar den Geest geboren, omdat Abraham en Sara zeer oud waren geworden en naar menselijke berekeningen geen hoop meer konden hebben op een nakomeling. Echter zag Izak het levenslicht overeenkomstig het genadig bezoek des Heeren aan Sara, om de belofte aan Abraham en Sara gedaan te vervullen. De apostel Paulus wijst Izak dan ook aan als het beeld van al Gods kinderen. Immers, zijn ook deze niet in de weg van de natuurlijke geboorte kinderen Gods geworden, maar door de wederbarende werking van Gods Geest, en worden daarom naar den Geest geboren. Of zoals onze Catechismus het zo duidelijk omschrijft in vraag 33: "Maar wij zijn om Zijnentwil uit genade tot kinderen Gods aangenomen”.

De apostel heeft Izak en Ismaël als beelden van de twee soorten mensen ons voorgesteld, namelijk Izak als het beeld van de door Gods Geest vernieuwde mensen in de genadestaat, en Ismaël het beeld van de onvernieuwde mensen in de natuurstaat. Vervolgens stelt Paulus ons beide moeders voor als typen van de twee verbonden. Hagar, de dienstmaagd en moeder van Ismaël beeldt dan de berg Sinaï af, die kinderen voortbrengt tot dienstbaarheid. Het verbond van Sinaï of wel het werkverbond heeft als eis: "Doet dit, zo zult gij leven.”

We twijfelen er niet aan, of u zult thans de woorden van de apostel beter verstaan. Onder de beelden van de beide moeders Sara en Hagar en hun zonen, beschrijft hij de staat van Gods ware volk, in tegenstelling tot de staat van de wettische mensen, die zalig willen worden met hun eigen godsdienst en gerechtigheid. Alle godsdienstige mensen, kinderen van Hagar trachten door gehoorzaamheid der wet de zaligheid te verdienen. Echter is het in der eeuwigheid onmogelijk om de Goddelijke wet te vervullen! Dezulken zullen de erfenis niet ontvangen met de kinderen van Sara, maar buitengeworpen worden in de woestijn van troosteloosheid en wrevel. Wanneer hun harten onvernieuwd blijven, zullen zij als wilde woudezels eeuwig buiten geworpen worden in de woestijn van onvruchtbaarheid zonder Christus.

Sara daarentegen, de vrije en moeder

Meditatie vervolg

van Izak, is het beeld van het verbond der genade. Dat wil zeggen dat degenen die door Gods Geest wedergeboren worden, de zaligheid uit genade om Christus' wil verkrijgen. Zij zijn de geestelijke Izaks, kinderen der vrije, en zullen al de heilsbeloften ontvangen. Zij zijn kinderen der vrije, dat wil zeggen vrij van de heerschappij van zonde, vrij van de dienst­ baarheid der wet, vrij van de macht van satan, en vrij van het rechtvaardig oordeel Gods. Zij zijn kinderen der belofte, omdat zij Christus' zaad zijn, en wedergeboren zijn naar de wil, kracht en genade van God. Zij zijn als kinderen der belofte erfgenamen, omdat zij Christus' verworven erfenis om niet mogen ontvangen, hier in beginsel en straks in de eeuwige heerlijkheid.

Vrienden, waarbij behoren we thans, bij de vruchtbare Hagar, die ongetemde woudezels voortbrengt? Dan woont u nog in het dorre! Christus wordt u nog voor­ gesteld, alsook dat u alleen uit genade kunt zalig worden. We smeken u, blijft Christus en Zijn genadewoord niet verachten!

Tenslotte, nog een woord tot troost voor degenen die zich hebben leren kennen als een onvruchtbare Sara: Christus heeft Zijn discipelen het volgende geleerd: De dingen die onmogelijk zijn bij de mensen, zijn mogelijk bij God (Luk. 18 : 27).

We wensen u onze tekstwoorden toe: En de HEERE bezocht Sara, gelijk als Hij gezegd had!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen