Oproep Panel Presentie

De redactie van De Wachter Sions ontving in verband met de aanstaande biddag een oproep van het Panel Presentie. Dit is een platform binnen onze gezindte dat gericht is op het uitdragen van Bijbels genormeerde standpunten in de samenleving. Het platform wijst op ontwikkelingen rond vijf thema’s die aanleiding geven tot diepe bezorgdheid. Het gaat daarbij om: seksualiteit (het feit dat we steeds meer leven in een geseksualiseerde samenleving waarbij het zevende gebod met voeten wordt getreden), gelijkheidsdenken (waarbij artikel 1 van de Grondwet, het zogenaamde antidiscriminatiebeginsel, steeds meer verheven wordt tot een artikel dat boven alle andere grondwettelijke vrijheden staat), vrijheid van onderwijs (ondermeer tot uiting komend in steeds weerkerende discussies over het bestaansrecht van het christelijke onderwijs), leven en dood (de afnemende eerbied voor het leven en het uithollen van de beschermwaardigheid ervan), en tenslotte de zondag (waar steeds opnieuw aanvallen op worden ondernomen).

Het Panel geeft aan, de behoefte te voelen om dit te delen met de kerken. Zij doet een oproep om in de biddagdiensten deze nood te gedenken, in de prediking of in de gebeden, en spreekt de wens uit dat Heere ons allen de gestalte van Daniël schenke, die zich de schuld toe-eigende, en vervolgens smeekte om barmhartigheid en vergeving: ‘O Heere, hoor! O Heere, vergeef! O Heere, merk op en doe het, vertraag het niet. Om Uws Zelfs wil, o mijn God!’ .

Nood van onze tijd
De nood van onze tijd is inderdaad groot, en een oproep tot schuldbelijdenis en gebed is in dit verband niet overbodig en ook niet ongepast. Daarom besloot de redactie de oproep niet terzijde te leggen en er in dit blad melding van te maken. Hoewel wij in een tijd van grote welvaart leven, en hoewel we als christenen in Nederland nog talloze voorrechten hebben, en hoewel de kandelaar van Gods Woord nog niet geweken is, wordt het tegelijk wel duidelijk dat de seculieren in Nederland zich er steeds meer op toeleggen om alle restanten van wat eens een christelijke natie was, zo snel en zo volledig mogelijk uit te bannen.

Toch moet daar nog iets aan toegevoegd worden. De genoemde ontwikkelingen zijn zeker zorgwekkend. Wat echter nog veel zorgelijker is, is dat alle genoemde thema’s zich ook onder ons openbaren. Weliswaar meer bedekt, maar toch onmiskenbaar. De nood van onze tijd is niet zozeer dat wij gevaar lopen omdat de wereld van zijn plaats is, maar dat de wereld gevaar loopt omdat wij van onze plaats zijn.

Hoe is het onder ons?
Want wat is er onder ons niet te koop wanneer het gaat om de zonde tegen het zevende gebod? Denk aan het toenemende aantal echtscheidingen, aan overspel en incest, en aan het gebrek aan eerbaarheid in kleding. Neemt het gelijkheidsdenken ook onder ons niet toe? Zijn we de vrijheid van onderwijs nog wel waard, lettend op het feit dat steeds meer ouders, docenten en leerlingen afstand nemen van de identiteit van onze scholen? Neemt de eerbied voor het leven zelfs onder ons niet af? Te denken valt aan het toenemend gebruik van voorbehoedsmiddelen en de wijze waarop dood en verderf aan de orde komen in jeugdboeken die onder ons populair zijn. En om niet meer te noemen: hoe staat het met de wijze waarop wij zelf de zondag onderhouden? ”Daarom zegende de HEERE de sabbatdag en heiligde dezelve...” (Ex 20:11). De zondag is voor ons nog wel een rustdag, maar voor wie van ons is het nog werkelijk een gezegende dag? De dag der dagen die Isrel’s God geheiligd heeft?

Dat zijn allemaal zorgelijke ontwikkelingen in onze gezindte. Wat echter nog weer veel zorgelijker is, is dat al die zonden ook in onze eigen harten zozeer leven. De wereld is in gevaar omdat de kerk van zijn plaats is, en de kerk is in gevaar omdat u en ik van onze plaats zijn. Wie dat begint te beseffen, en wie tegelijk bij zichzelf moet waarnemen daar koud en onbewogen onder te zijn, en wie begint te voelen dat hij of zij de nood hiervan niet werkelijk voelt, die leze hetgeen onze hoofdredacteur, ds. Roos elders in dit blad schrijft. Dat willen we van harte onderschrijven.

Proclamatie van Gods geboden
Het panel roept ook op tot een proclamatie, een verkondiging van Gods geboden. Zo’n proclamatie is inderdaad nodig en wenselijk en het is goed om dit te onderstrepen. Maar welk getuigenis zou er uitgaan van kerken waar leer en leven niet meer met elkaar overeenstemming zijn? Welk getuigenis zou er uitgaan van kerken waar nog wel veel gestolde vormen aanwezig zijn, maar waar weinig levende inhoud is overgebleven? De Heere geve genade om onze schuld te voelen en te belijden en om tot Zijn dienst weer te keren. Dan zou er voor Nederland nog hoop zijn, ook al zou er waarschijnlijk onvermijdelijk aan verbonden zijn dat de satan zijn inspanningen zou verdubbelen om de seculiere meerderheid in ons land op te hitsen tegen alles wat christelijk is. Evenwel geldt dan: keert weder tot Mij, en Ik zal tot u wederkeren, zegt de HEERE der heirscharen (Mal. 3:7b).

En de Heere wrocht mede
In het jaar 1744 kwamen enkele godvruchtige predikanten in Schotland overeen om gedurende twee jaar op bepaalde vastgestelde tijden de Heere te smeken om de komst van Zijn Koninkrijk. Ze spraken af om iedere zaterdagavond, iedere zondagmorgen en iedere eerste dinsdag van het kwartaal af te zonderen om de Heere aan te lopen met smeking en gebed. Ieder deed het op zijn plaats en op zijn wijze. Er werd niet geadverteerd en er werd aanvankelijk nauwelijks over geschreven of gesproken. Toch werd dit voorbeeld na enige tijd door velen gevolgd. Wekelijks zonderden duizenden kinderen en knechten Gods in Engeland, Schotland en Amerika zich af om de Heere te vragen om bij vernieuwing krachtdadig door Zijn Geest te werken. Toen de eerste periode van twee jaar verstreken was, besloten zij om dit gebed gedurende nog eens zeven jaar voort te zetten!

En de Heere wrocht mede. In het begin van de achttiende eeuw was het in Engeland en Schotland alsof er nooit een Reformatie geweest was. De maatschappij was diep weggezonken in verloedering en verwildering. Echter, enkele tientallen jaren later was het aanzien van het land geheel veranderd. Velen werden er toegedaan tot de gemeente die zalig werden. Het was in die tijd dat bovenstaand gebed geboren werd. Dat gebed is ook niet zonder vrucht geweest. Want er zijn later opnieuw tijden gevolgd waarin de Heere krachtig werkte met Zijn Geest.

De Heere geve dat de oproep van het Panel weerklank vindt, en dat er sprake mag zijn van een gezegende boete- en bededag.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen