100 jaar Gereformeerde Gemeente in Nederland te Berkenwoude

Op 5 december 2012 herdacht de gemeente van Berkenwoude haar 100-jarig bestaan. Ter gelegenheid hiervan ging de consulent van de gemeente, ds. J.A. Weststrate, op de avond van die dag in een herdenkingsdienst voor.

De tekstwoorden voor deze herdenkingsdienst waren uit Psalm 27 vers 4: Eén ding heb ik van den HEERE begeerd, dat zal ik zoeken: dat ik al de dagen mijns levens mocht wonen in het huis des HEEREN, om de lieflijkheid des HEEREN te aanschouwen, en te onderzoeken in Zijn tempel.

Het thema van de preek was: Davids begeerte om in Gods huis te wonen. Verdeeld in een drietal gedachten:
1. Een enige begeerte.
2. Een gedurige begeerte.
3. Een gelovige begeerte.

1. Een enige begeerte
Psalm 27 is een psalm van tegenstellingen. In het eerste gedeelte spreekt David van geloofstaal. In het tweede gedeelte is er sprake van een grote geloofsstrijd. In deze psalm staat het leven van Gods kinderen getekend. Toen David deze psalm schreef, was hij verstoken van huis en haard omdat hij moest vluchten voor Absalom. Terwijl David in het hoge noorden van Israël verblijft, roept hij het uit: Eén ding heb ik van den HEERE begeerd. David begeerde op te gaan naar Gods huis. Hij begeerde naar Gods gunst en gemeenschap in Zijn huis. Deze begeerte hadden we wel in het paradijs, maar na de val zijn we vervuld met onreine, zondige begeerten. Die ene begeerte zoals David hier mocht hebben, verkrijgen wij alleen uit vrije, soevereine genade. De kerk des Heeren is een missende kerk, daarom worden ze ook zoekende en begerende gemaakt naar de Heere. Het genadeleven is één schreeuw naar de tere gemeenschap met de Heere. Ze gaan verlangen naar Gods huis, daar waar God op het hoogst geëerd en de zondaar op het diepst vernederd wordt. Dan wordt zo iemand een verloren zondaar. Kent u dat? Ook in deze kerk heeft de Heere dat gewerkt. Wat krijgt dan die enige Middelaar een oneindige waarde! Die enige begeerte ligt op het hart van al Gods kinderen. Ze moeten keer op keer leren dat die begeerte alleen vanuit de Heere te vervullen is.

2. Een gedurige begeerte
Het is ook een gedurige begeerte. Dat ik al de dagen mijns levens mocht wonen in het huis des HEEREN. Wat wordt bedoeld met het huis des Heeren? Letterlijk de tabernakel, hier wilde de Heere gediend worden. Hier sprak ook de Heere van vrede van boven het verzoendeksel. In de tabernakel wees alles op die enige offerande van Christus, op dat enige bloed. Ook hier in dit kerkgebouw mogen wet en evangelie gepredikt worden. Daar mogen de woorden van het eeuwige leven klinken. Nu was het Davids begeerte om in Gods huis te wonen, dat wil zeggen om te mogen verkeren in Gods huis. Het is belangrijk dat er onderlinge gemeenschap is, ook in de gemeente. David begeerde naar de tere gemeenschap met de Heere. Als het geloof niet in beoefening is hebben we geen begeerte naar die gemeenschap. Een huis biedt ook bescherming. Zo verlangde David naar bescherming in God door Christus. Hebt u ook wel eens de bescherming van de Heere mogen ervaren in dit Godshuis? David begeerde de bescherming van zijn Koning.
In een huis zijn ook huisregels. David begeerde om naar de regels van de Heere te leven. Als je naar die regels leeft, ga je de zonden haten en vlieden. Dan leef je ook in dat je door de val een verdorven wil hebt. Het is echter de zaligheid van de Kerk om het eens te zijn met de Heere. Dat kan alleen in Christus, Die Zijn Vader ten volle gehoorzaam is geweest.
Degenen die deze kerk hebben opgericht, hadden de begeerte om gedurig te verkeren in Gods huis. Honderd jaar later mag de kerk hier nog zijn.

3. Een gelovige begeerte
Onze tekst vervolgt: om de lieflijkheid des HEEREN te aanschouwen, en te onderzoeken in Zijn tempel. Wat is de lieflijkheid des Heeren? Alles wat de Heere lieflijk maakt, alle lieflijkheden die we aanschouwen in Christus. Al Zijn lieflijkheden waren in de tabernakel, alles wees op Christus. Christus mag verkondigd worden, ook hier, al 100 jaren lang. Maar het moet toegepast worden door de Heilige Geest. In de tabernakel zien we verschillende voorwerpen, die alle hun betekenis hebben. We denken aan de grote witte muur van gordijnen, de heiligheid en rechtvaardigheid des Heeren. In die witte muur van gordijnen is een schitterende deur, Christus.
In de tabernakel komen we langs het koperen brandofferaltaar, daar mag de Kerk Christus in zien, Die als een lam ter slachting werd geleid. Daar leert de Kerk wat het Christus gekost heeft om hen vrij te kopen. Wat worden dan de zonden bitter. Toen ze door die deur naar binnen keken dachten ze dat de schuld weg was, maar bij dat brandofferaltaar zien ze hun zonden, daar moeten ze hun ganse leven verliezen. Daar sterven ze aan alles wat buiten dat bloed is. Bij dat koperen brandofferaltaar worden ze het eens met de Heere. Want als ze denken voor eeuwig weg te zinken, zien ze dat eeuwige Godslam, Dat Zich in hun plaats heeft laten offeren.
Het koperen wasvat wijst op de wet in het stuk der dankbaarheid. Daar moeten ze opnieuw leren dat het bloed van Christus reinigt van alle zonden. Vervolgens wees dominee op de andere voorwerpen in de tabernakel, die alle een afschaduwing waren van de lieflijkheden des Heeren die in Christus te aanschouwen zijn. Bij de kleinste lieflijkheid van Hem smelt Gods kind al weg. Al wat aan Hem is, is gans begeerlijk.

Toepassing
We hebben mogen horen van die enige begeerte die David had. Hij was verstoten uit zijn paleis, weggejaagd door zijn eigen zoon en nu had hij een enige begeerte om die lieflijkheid des HEEREN te aanschouwen en te onderzoeken in Zijn tempel. Het was niet alleen een enige begeerte, maar ook een gedurige en een gelovige begeerte. Mochten deze begeerten ook de onze zijn, bij de herdenking van het feit dat de gemeente hier 100 jaar mag bestaan.
Hierna gaf diaken De Bruijn een korte schets van de geschiedenis van de kerk in de afgelopen 100 jaar. Hoe klein was het beginsel en toch ook hoe groot. Er werd rond 1907 een keuze gemaakt voor de zuivere waarheid. Op zondag kwamen ze tezamen in Berkenwoude. De kinderen werden gedoopt in Gouda. Het kerkgebouw mocht in gebruik genomen worden op 5 december 1912 met de woorden uit Jesaja 56:7: want Mijn huis zal een bedehuis genoemd worden voor alle volken. Er waren tijden van voor- en tegenspoed. Degenen van de fam. Suijker die zoveel jaar de gemeente hebben gediend zijn overleden. De kerk mocht na een renovatie in 2005 weer in gebruik genomen worden en het orgel in 2010. Het Woord mag steeds weer uitgaan. Hoe groot zijn deze weldaden, maar groter dat de Heere nog getuigenis geeft van Zijn eigen werk in de gemeente.
Diaken De Bruijn eindigde zijn toespraak met hetgeen ouderling A. Suiker 50 jaar geleden sprak: ”Een ander geslacht is opgestaan en nog mogen we de vruchten plukken van hun arbeid in zoverre dat de zuivere leer nog in ons midden gebracht mag worden. Waar brengen al deze weldaden ons? Mag het zijn tot waarachtige bekering, al leven we eronder, we zullen wederom geboren moeten worden.” Ten slotte werd een dankwoord gesproken tot ds. Weststrate voor het leiden van deze dienst.

Kerkenraad van Berkenwoude

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen