Kust de Zoon!

Geliefde lezer, Wie spreekt de woorden waarvoor we even uw aandacht willen vragen? Het is God de Vader! Daarom past ons niet alleen heilige eerbied en diep ontzag, maar ook diepe verwondering. Immers, tot wie spreekt God de Vader deze woorden? Tot de vijanden van Hem en Zijn gezalfde Koning. Tot hen die het openlijk betuigen: Laat ons Hun banden verscheuren en Hun touwen van ons werpen (vs. 2).

Herkent u zich in deze vijanden? Is hun taal niet ons aller taal van nature? Hebben wij in ons verbondshoofd Adam de band van het werkverbond niet verscheurd en de touwen der liefde die ons aan God onze Schepper verbonden niet van ons geworpen, zeggende: Wij willen niet dat Deze over ons Koning zij? Is het daarom niet een onbegrijpelijk wonder dat God de Vader Zich nog wenden wil tot de vijanden van Zijn Zoon en hen wil onderwijzen in de weg van vrede en verzoening met God? We horen Hem in vers 10 zeggen: Handelt verstandiglijk en laat u tuchtigen. Het woord ’tuchtigen’ mag volgens onze kanttekenaren ook vertaald worden met ’onderwijzen, onderrichten’.

Welnu, welk noodzakelijk onderwijs geeft God de Vader aan de vijanden van Zijn Zoon? Allereerst, om de HEERE met een kinderlijke vreze te dienen (vs. 11a). Vervolgens om zich te verheugen met beving (vs. 11b). Onze kanttekenaar tekent hierbij aan: ’Namelijk, over de grote zaligheid die hen van de grote en zeer genadige God, tegen al hun verdiensten, wordt voorgedragen, om door geloof te genieten in Zijn eniggeboren Zoon, Wiens verachters schrikkelijk zullen omkomen.’ Voor dit laatste waarschuwt God de Vader zeer ernstig in het laatste gedeelte van onze tekstwoorden. We lezen daar: Opdat Hij niet toorne en gij op den weg vergaat, eer Zijn toorn maar een weinig zou ontbranden. O, verachter van Gods geliefde Zoon, hoe vreselijk zal het zijn als Zijn rechtvaardige toorn u midden in uw zonden en ongerechtigheden zal treffen! U zult gewis vergaan wanneer Zijn toorn maar een weinig zal ontbranden. Wat zal het dan zijn als Zijn toorn ten volle zal ontbranden en u die tot in alle eeuwigheid zult moeten dragen! Daarom roept God de Vader u indringend toe: Kust den Zoon.

Daarmee wijst Hij u allereerst aan door Wie u met God verzoend kunt worden, namelijk, door middel van Zijn eniggeboren Zoon, en vervolgens wat de weg is om met God verzoend te worden, namelijk door Hem te kussen. We citeren weer even onze kanttekenaar: ’Dat is, eert Hem als Mijn eeuwige Zoon, en neemt Hem voor uw Koning aan; gelooft in Hem, weest Hem onderdanig.’

O, vijand van ’s Vaders Zoon, u hebt precies het tegenovergestelde gedaan! U hebt Hem niet geëerd, maar onteerd. U hebt Hem niet hooggeacht, maar geminacht. U hebt Hem niet door het geloof tot uw Koning aangenomen, maar door ongeloof veracht. U bent Hem niet onderdanig geweest, maar hebt zich in vijandschap tegen Hem verzet! Maar, o wonder, ondanks dit alles heeft God u nog niet met de bezem des verderfs weggevaagd, maar wijst Hij u de weg en het middel aan om met God verzoend te worden! Daarom bidden wij u in Zijn Naam: Laat u met God verzoenen (2 Kor. 5:20). Kus niet langer de zonde, de duivel, de wereld en uw hoogmoedige eigen-ik. Zij bedriegen u en geven u de verraderskus, om straks uw kostelijke ziel de doodsteek te geven. Handel daarom verstandiglijk en laat u onderwijzen. Wend uw oog en oor direct van hen af, en neig uw oor tot de waarachtige en getrouwe woorden van God de Vader.

Zij die dit door genade mogen doen, zullen met smart gaan inleven dat ze tegen God gezondigd hebben en dat het bedenken des vleses vijandschap is tegen God. Zij gaan verlangen naar vrede en verzoening met God. Maar o, wat is de weg daartoe toch voor hen verborgen, en wat zoeken ze daarom die vrede en verzoening eerst nog in een weg van doen en laten! Ontdekkende genade leert hen echter dat ook dit ten diepste niet anders is dan enkel vijandschap tegen God en Zijn gezalfde Koning. Weet u wat dan zo’n wonder voor hen wordt? Dat God zulke vijanden nog niet verteerd heeft, maar in plaats daarvan Zijn Zoon wil aanwijzen als de enige Middelaar Gods en der mensen. Zulke zondaren verheugen zich met beving wanneer zij mogen horen of lezen over ’de grote zaligheid die hun van de grote en zeer genadige God wordt voorgedragen’.

O, die grote zaligheid die Christus door middel van Zijn lijden en sterven verdiend heeft, waardoor genâ van waarheid blij wordt ontmoet en de vrede met een kus van het recht wordt gegroet! Om verloren zondaren een liefdeskus te kunnen geven, heeft Jezus eerst het Goddelijk recht gekust. En wanneer zullen verloren zondaren Jezus kussen? Als zij eerst het Goddelijk recht hebben gekust! O eeuwig onbegrijpelijk wonder, in plaats van voor eeuwig weggestoten te worden, wil Jezus Zich als een volkomen bekwame en gewillige Zaligmaker aan hun ziel openbaren en hen een liefdeskus geven!

Het is niet te zeggen hoe die zoete en zalige liefde het hart van de zondaar in wederliefde tot Hem doet ontvonken! Dan kan hij niet anders dan Hem kussen, omdat hij door Hem gekust wordt! Dan kan hij niet anders dan Hem eren als de eeuwige Zoon. Dan mag hij Hem door het dierbare geloof als zijn Koning aannemen en zich geheel en al aan Hem overgeven en door Zijn hand zich laten leiden.

Geliefde lezer, hebt u Gods Zoon zo mogen kussen? Is Hij zo het Voorwerp van uw liefde, van uw hoogachting, van uw zielsverlangen en van uw hartelijk vertrouwen geworden? Is Hij uw Liefste en Vriend? Is Hij de beminnelijke Bruidegom van uw ziel? Hoort dan de woorden van God de Vader: Welgelukzalig zijn allen die op Hem betrouwen (vs. 12b).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen