33. Een burgeroorlog

Al had Juda nu een koning, zo waren de andere stammen van Israël na de dood van Saul zonder koning gekomen. De kroonprins was Jonathan, maar die was ook in de oorlog omgekomen. Wel had Jonathan een kleine jongen - Mefibóseth - maar die was niet in staat om te regeren omdat hij ongelukkig was. Daarom maakte Sauls veldoverste Abner een nog overgebleven zoon van Saul koning. Zijn naam was Isbóseth en tot hoofdzetel van zijn rijk verkoos hij de plaats Mahanáïm, een plaats aan de oostzijde van de Jordaan. Door de overwinning van de Filistijnen waren veel Israëlieten uitgeweken naar de overkant van de Jordaan. Vandaar dat de nieuwe koning hier zijn hoofdzetel vestigde. Zo waren er dus twee rijken ontstaan: het rijk van David én het rijk van Isbóseth. David regeerde over de stam van Juda en Isbóseth over alle andere stammen. Beide koningen hadden een machtige generaal naast zich. De machtige man van David was Joab, een zoon van zijn zus Zerúja en de sterke man van Isbóseth was Abner.
Tussen deze twee koningen ontstond weldra een harde strijd. We lezen in vers 17: En er was op dienzelven dag een gans zeer harde strijd. Doch Abner en de mannen van Israël werden voor het aangezicht der knechten van David geslagen. Nadat de beide legers eerst ieder twaalf kampvechters met elkaar hadden laten vechten die allen in de strijd omkwamen, kwamen de beide legers in actie. Het duurde niet lang of het leger van Isbóseth moest vluchten en ook de machtige generaal Abner maakte zich uit de voeten. Maar op zijn vlucht werd hij ingehaald door een snellopende soldaat: Asahel, een broer van generaal Joab. Terwijl Abner zijn achtervolger aanraadde van hem vandaan te gaan, weigerde Asahel te luisteren. Blijkbaar wilde hij de eer hebben de machtige rechterhand van Isbóseth te hebben gedood. Maar het liep anders, want Abner doodde hém. Terwijl enige mannen bij het dode lichaam bleven staan, zetten Joab en andere mannen de achtervolging voort tot het donker werd. Toen Abner met zijn verslagen leger door Joab en zijn mannen werden omsingeld, stelde Abner voor om de strijd te beëindigen. Joab ging hiermee akkoord, hij blies met de bazuin en al het volk stond stil, en zij jaagden Israël niet meer achterna, en voeren niet wijders voort te strijden (vers 28).
Beide generaals keerden daarna met hun legers naar hun hoofdzetel terug: Joab keerde naar Hebron terug waar hij tegen de morgen aankwam en Abner ging naar Mahanáïm. Aan Joabs zijde waren negentien mannen (en zijn broer Asahel) gevallen, terwijl er onder Abners mannen driehonderdzestig mannen waren omgekomen.
Daarna lezen we: En er werd een lange krijg tussen het huis van Saul en tussen het huis van David. Doch David ging en werd sterker, maar die van het huis van Saul gingen en werden zwakker (2 Sam. 3:1). Niet lang hierna ging het helemaal verkeerd met koning Isbóseth. Hij kreeg onenigheid met Abner, die hij er terecht van verdacht koning in zijn plaats te willen worden. Koning Isbóseth had namelijk gemerkt dat Abner een verhouding had met Rizpa, de bijvrouw van koning Saul. Hierin zag hij een opstapje tot het koningschap. Toen de koning hierover zijn generaal aansprak, werd deze zo boos dat hij zei ervoor te zullen zorgen dat David over heel Israël koning zou worden. In plaats dat Isbóseth hem arresteerde, liet hij hem zijn gang gaan omdat hij hem vreesde, lezen we. Abner nam contact op met David en zei een verbond met hem te willen maken. David vond het goed op voorwaarde dat hij Michal, de eerste vrouw die hij had liefgehad, weer zou terugkrijgen. We weten hoe Saul Michal destijds aan een andere man had gegeven. Abner zorgde ervoor dat Michal terugkwam en daarna sprak hij met de oudsten van Israël en van Benjamin om hen te bewegen David als koning te aanvaarden. Zij vonden het goed en daarom ging Abner met twintig mannen naar Hebron, waar de zaak werd afgehandeld en met een eetmaaltijd werd besloten.
Terwijl Abner was vertrokken, kwam juist Joab met een groepje soldaten naar David terug met een grote oorlogsbuit. Toen hij hoorde dat Abner met zijn koning het een en ander had geregeld, werd hij heel boos. Woedend sprak hij tot David: ‘Waarom hebt u dat gedaan? Hij is een spion en een onbetrouwbare man!’ In plaats dat David krachtig optrad, liet hij Joab maar praten. Die ging intussen zijn gang en liet Abner achterhalen en bij zich roepen om zogenaamd nog iets met hem te bespreken. Maar het was een gemene list. Onverwachts grepen Joab en zijn broer Abisaï hun zwaarden en doodden de niets vermoedende Abner. Joab had twee redenen om Abner uit de weg te ruimen. In de eerste plaats had hij zijn broer Asahel gedood en in de tweede plaats vreesde hij dat Abner hem van zijn machtige positie als generaal zou verdringen. Wat vond David het vreselijk toen hij van de laffe moord op de machtige generaal hoorde. En weer durfde hij niet op te treden tegen Joab, al zou hij hem later alsnog hiervoor straffen.

(Volgende keer D.V. 34. David wordt koning over heel Israël)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen