Boekbespreking

John Kershaw, Een dierbare Naam, zeven preken, Uitg. Brevier – Kampen, 136 blz., € 14,90.
Preken van John Kershaw (deel 1 en deel 2). Uitg. Stichting Het Braambos, Alblasserdam, resp. 304 en 400 blz.; per deel € 19,50 (beide delen samen € 37,00)

De Heere heeft de ‘drie Engelse wevers’ William Gadsby (1773-1844), John Warburton (1776-1857) en John Kershaw (1792-1870) op bijzondere wijze in Zijn dienst willen gebruiken en hen als sterren aan de kerkhemel laten schijnen. Een van hen, John Kershaw, een tijdgenoot van de predikant J.C. Philpot, is onder ons de minst bekende. Hoewel in 1995 zijn levensbeschrijving in het leerzame boek ‘Waar Gij Uw voetstap zet’ is uitgegeven, zijn er weinig Engelstalige preken bewaard gebleven en dus zijn er ook weinig predicaties in het Nederlands overgezet. Inmiddels hebben twee uitgeverijen de noodzaak ingezien om bestaande preken in onze taal over te zetten. De vertaler van ‘Een dierbare Naam, zeven preken’, een leerkracht van onze school in Chilliwack, schrijft in zijn ‘Woord vooraf’ dat hij zich bij het lezen van zijn preken realiseerde dat de inhoud de moeite van het vertalen in het Nederlands meer dan waard zou zijn.

Kershaw was een predikant die door de Heere op jonge leeftijd zaligmakend bearbeid was. Hij leerde zich als een verloren zondaar kennen en kreeg tijdens een eredienst Christus als de enige Weg tot zaligheid aangewezen, zodat hij nog zalig kon worden. Hij was ruim 14 jaar oud toen hij bewust mocht weten dat hij door Christus’ bloed gezaligd was met een eeuwige verlossing als vrucht van Gods welbehagen. Hij werd door William Gadsby gedoopt.

John werd door de Heere geroepen om Gods Woord te verkondigen en was 22 jaar oud toen hij voor de eerste keer in Rochdale sprak. Hij heeft 53 jaar als predikant zijn dienstwerk in deze gemeente verricht en de Heere zegende zijn prediking op een ruime wijze. We hebben zijn zeven preken met instemming gelezen waarin hij niet alleen vloek en zegen verkondigt, maar ook het zuivere werk van Gods Geest in het hart van zondaren op een eenvoudige wijze verklaart. Hij besteedt de nodige aandacht aan de diepe val in Adam waardoor we allen verdoemelijk voor God liggen, en wijst vervolgens op God de Vader Die Zijn Kerk in Christus tot zaligheid heeft verkoren, voor wie Christus op aarde is gekomen om Zijn bloed te storten en hen in Vaders gemeenschap terug te brengen.

Het is jammer dat bovengenoemde Uitgeverij Brevier en Stichting Het Braambos blijkbaar niet op de hoogte waren van het initiatief om preken van Kershaw te laten vertalen. Uitgeverij Brevier liet zeven preken en Stichting Het Braambos vierendertig predicaties vertalen. Beide vertalers hebben de preken op hun eigen wijze overgezet. De zeven preken in het boek ‘Een dierbare Naam’ staan ook in de andere uitgave vermeld.

Een kanttekening

Laten we vooraf de opmerking maken dat wij geen baptist zijn. We willen benadrukken dat we ons nauw verbonden gevoelen aan de bevindelijke waarheid die Kershaw en de andere Strict-Baptistische predikanten voorstonden. We zijn echter geen voorstander van het baptistisch en independentisch kerkelijk standpunt. De Bijbelse leer van de openbaring van de kerk en van de Heilige Doop is door Johannes Calvijn nauwkeurig in zijn ‘Institutie’ omschreven en bevestigd door Gods Woord. Deze boekbespreking laat het niet toe om Calvijn te citeren, maar we willen wel enkele opmerkingen plaatsen.

Het baptistisch standpunt

We achten het een groot voorrecht dat de leer van de Reformatie in ons vaderland diep wortel heeft geschoten. Laten we door genade vasthouden aan de oude gereformeerde beginselen die voor ons voorgeslacht tot grote zegen zijn geweest, zodat dit ook voor ons en onze kinderen het geval mag zijn. We willen toegeven dat we het doperse standpunt moeten zien in het licht van de geschiedenis van de Engelse kerk. Deze opvatting zou volgens ons nooit zo zijn geweest als de kracht van de Reformatie daar net zo diep was doorgedrongen als in ons land. De baptisten spreken namelijk niet van sacramenten, maar uitsluitend van inzettingen, en beschouwen Doop en Avondmaal niet als sacramenten die in de plaats van besnijdenis en Pascha zijn gekomen. Zij ontkennen daarom het verband tussen de sacramenten (die zij inzettingen noemen) van het Oude Testament en het Nieuwe Testament. Hoewel we de preken die we recenseren over het algemeen naar de analogie van Gods Woord achten, maken we een uitzondering als het gaat over het doperse standpunt dat we kunnen lezen in de preek over Handelingen 10:47-48a met als thema ‘De gelovigendoop’ (Stichting Het Braambos). Kershaw zegt dat geen mens recht heeft op de ordinantie van de doop ‘dan degenen die weten wat het is om een godzalige droefheid over de zonde te hebben’. Hij schrijft onomwonden als het gaat over hen die de kinderdoop voorstaan: ‘Laten we hen dan nooit één meter volgen.’ We roepen onze lezers op om de Institutie van Calvijn en onze Heidelbergse Catechismus grondig door te nemen met de verwijsplaatsen naar Gods Woord, en wij voegen het volgende u toe met betrekking tot het doperse standpunt: ‘Laten we hen dan nooit één meter volgen.’

Het independentisch kerkelijk standpunt

Er is geen verschil wat betreft de opvatting dat de plaatselijke gemeente de openbaring van Gods kerk en autonoom is. Maar de Strict-Baptisten sluiten de meerdere vergaderingen uit en achten enig kerkverband on-Bijbels. Het is daarom mogelijk dat bij de baptisten verschillende gemeenten in één plaats zijn, zelfs in één straat, zonder enig kerkelijk verband. Daarom verleent de plaatselijke gemeente iemand preekconsent, zonder deze te onderzoeken door ambtsdragers van zustergemeenten, of zoals dit bij ons gebeurt door het curatorium, dat door de Synode is benoemd. Als iemand lichtvaardig als hulpprediker wordt toegelaten, kan dit in eigen gemeente en daarbuiten grote moeilijkheden veroorzaken. De geschiedenis van de Strict-Baptisten leert ons dat hulppredikers dikwijls oorzaak gaven van moeilijkheden en scheuringen. Omdat er geen toezicht was in het aanstellen van hulppredikers door een meerdere vergadering of zoals bij ons door de curatoren en geen theologische opleiding werd gevolgd, waren scheuring en verwoesting dikwijls het gevolg.

De preken van John Kershaw bevelen we van harte aan, behalve de geplaatste kanttekening. Zou Stichting Het Braambos hiermee geen rekening hebben moeten houden, zeker nu we in een tijd leven dat er baptistengroepen ontstaan, die de Schriftuurlijk-bevindelijke leer en het daarop gerichte leven zoals we in de preken van Kershaw en andere leraars zoals Philpot en dr. J. Gill kunnen lezen, absoluut niet voorstaan?

B. Hooghwerff, Een nieuw lied, Twaalf verhalen over het begin van de hervorming in ons land. Uitg. Den Hertog – Houten, 67 blz., € 11,50

Wij kunnen in alle vrijheid de Bijbel lezen, zonder bevreesd te zijn dat soldaten ons huis binnen vallen en ons gevangen nemen. In verschillende landen van de wereld is het lezen van Gods Woord en andere stichtelijke lectuur verboden, zoals dat vijfhonderd jaar geleden ook in ons land het geval was. Op eenvoudige wijze legt de schrijver voor de kinderen uit hoe er in de duinen een hagenpreek werd gehouden. Over martelaars die om het geloof op de brandstapel stierven. Over Maarten Luther die verdrietig was toen hij van de dood van de eerste martelaars hoorde, maar ook blij dat zij door genade standvastig bleven tot in de dood. Luther dichtte daarop een nieuw lied over de troost die de Heere hen in de verdrukking gaf. Onze kinderen behoren niet alleen de geschiedenis van Gods verdrukte kerk in ons land te weten, maar ook hoe vele christenen in de wereld thans hevig worden verdrukt en vervolgd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen