Verkort verslag van de Synode op woensdag 14 juni 2017 te Barneveld (15 - slot)

Volgende synode

Deze zal gehouden worden op D.V. woensdag 13 juni 2018. Als roepende kerk wordt aangewezen de gemeente van Berkenwoude. Ds. O.M. van der Tang hoopt voor te gaan in de bidstond op D.V. dinsdag 12 juni 2018 te Barneveld.

Sluiting

De voorzitter, ds. Van der Tang, noemt het een wonder als een vergadering zonder verwarring verloopt en als er broederlijke onderlinge verhoudingen worden ervaren. Dit was vandaag het geval. Daarbij zijn er ook belangrijke besluiten genomen, bijvoorbeeld over de zending in Zuid-Afrika. We kunnen ons de vraag stellen, aldus de voorzitter, waarom ’s zondags de kerkdeuren nog opengaan, en waarom ’s zondags vanaf de kansels nog Gods Woord mag klinken. De psalmist geeft in Psalm 132:14b het antwoord op die vraag: want Ik heb ze begeerd. We lezen in het voorgaande vers: Want de HEERE heeft Sion verkoren, Hij heeft het begeerd tot Zijn woonplaats, zeggende: Dit is Mijn rust tot in eeuwigheid, hier zal Ik wonen, want Ik heb ze begeerd. De HEERE heeft Sion niet alleen verkoren, maar heeft het ook begeerd. Wat een woord! Het gaat hier niet over de stad Sion, maar over de Kerk met een hoofdletter. De uitverkoren Kerk, die Hij begeerd heeft met een heilige, liefdevolle begeerte en met een Goddelijk verlangen. Ik heb ze begeerd, want: Dit is Mijn rust tot in eeuwigheid, hier zal Ik wonen. Waar vindt de Verbonds-God rust? God heeft gerust op de zevende dag van al het werk dat Hij gemaakt had. Gerust van alles wat Hij met verheuging en blijdschap voortgebracht had. In de staat der rechtheid was een zalige rust. Echter, door de ontzettende daad van hoogmoed en Godsverlating heeft de mens de onrust opgezocht. We hebben onszelf gebracht onder de dienst van de vorst der duisternis, Vandaar dat de mens werd uitgedreven uit het paradijs. We lezen: En Hij dreef den mens uit, en stelde cherubs tegen het oosten des hofs van Eden, en een vlammig lemmer eens zwaards, dat zich omkeerde, om te bewaren den weg van den boom des levens (Gen. 3:24). Het heilig wraakzwaard des Heeren keerde zich om en had geen rust, maar was rusteloos om Gods gerechtigheid te verheerlijken. Pas als dat verheerlijkt was zou dat zwaard rust hebben. Dat is gebeurd te Sion, waar Christus dat wraakzwaard op Zich heeft gekregen. Dat is op Hem neergekomen. Vandaar dat we lezen in Zacharia 13:7: Zwaard, ontwaak tegen Mijn Herder, en tegen den Man Die Mijn Metgezel is, spreekt de HEERE der heirscharen; sla dien Herder, en de schapen zullen verstrooid worden.

De gerechtigheid Gods moet bevredigd worden. Dan pas is er rust. Op de zevende dag heeft God gerust van het werk dat Hij volbracht had. In Sion moest een ander werk volbracht worden om de gerechtigheid Gods te verheerlijken en om de deugden van de Drie-enige God op te luisteren. Dat is gebeurd in het Goddelijke borgwerk van Jezus Christus. Dit is Mijn rust tot in eeuwigheid. Om die rust te verdienen had Christus geen rust op deze wereld. Hoe noodzakelijk is het dat het wraakzwaard van Gods gerechtigheid doel treft in ons leven, opdat het waar wordt: Hier zal Ik wonen. Hier zal Ik verblijven en Mijn liefde wegschenken. Tegelijkertijd: wanneer God de Vader nergens anders in kon rusten dan in het offer van Zijn Zoon, hoe zullen wij kunnen rusten buiten deze Persoon Jezus Christus? Als het wraakzwaard van Gods gerechtigheid in het leven doortrekt, dan snijdt het alles af wat buiten die Persoon is. Tranen, teksten, gevoeligheden en gemoedstoestanden zijn daartegen niet bestand. Hoe noodzakelijk is het daarom dat dit zwaard van Gods Geest ons hart doorboort zodat wij ook nergens anders rust in zullen kunnen vinden dan in het offer van Christus.

Hier zal Ik wonen, want Ik heb ze begeerd. Hierin zien we het werk van een Drie-enig God. God de Vader heeft Zijn Kerk liefgehad met een eeuwige liefde. Dit is Mijn rust tot in eeuwigheid. Dit wijst ons op het werk van Christus, in het offer dat Hij gebracht heeft.

Hier zal ik wonen, wijst ons ook op de inwonende werking van de Heilige Geest. Waar Hij Zijn intrek neemt zal Hij nooit meer vertrekken. Daarom heeft Christus gezegd dat Hij lust zal hebben aan Zijn zwarte bruidskerk, waar niets begerenswaardigs aan is. Het is Christus’ heilig verlangen om die bruid te begeren.

We stelden de vraag: Waarom staan de kerkdeuren op zondag nog open? Want ik heb ze begeerd. Er moeten en er zullen er nog toegebracht worden van degenen die van eeuwigheid begeerd zijn. Niet vanwege onze inspanningen, onze deputaatschappen, onze plannen en onze rapportages. Er is maar één oorzaak: want Ik heb ze begeerd. Als de eeuwige God iets begeert, komt dat zeker tot vervulling. Hij heeft een Kerk begeerd en die zal zeker tot de zaligheid komen. Waar? In Sion. Want we lezen in Openbaring: En zie, het Lam stond op den berg Sion, en met Hem honderd vier en veertig duizend, hebbende den Naam Zijns Vaders geschreven aan hun voorhoofden (Openb. 14:1). Het is een symbolisch getal van al de ware Sionieten. Zij zullen weten Wie hen van eeuwigheid begeerd heeft. Maar ook hoe de Heilige Geest de band heeft gelegd met het Hoofd van de Kerk, Jezus Christus. Moge daartoe al de arbeid in rijke mate gezegend worden.

Met het zingen van Psalm 132:9 en dankgebed werd de vergadering afgesloten.

Want Sion is van God begeerd,
’t Wordt met Zijn woning hoog vereerd.
”Hier”, sprak Hij, Die het al beheert,
”Hier zal ik wonen naar Mijn lust;
Hier is in eeuwigheid Mijn rust.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen