1. Ga gij uit

Haran stierf toen zijn vader Terah nog leefde en oom Abram zal zich ontfermd hebben over zijn neef Lot, de zoon van Haran. Dat alles vond plaats in hun geboorteland, in Ur der Chaldeeën. Maar in Ur der Chaldeeën bleven ze niet, want we lezen in Gen. 11:31: En Terah nam Abram, zijn zoon, en Lot, Harans zoon (…) en Sarai (…) de huisvrouw van zijn zoon Abram; en zij togen met henlieden uit Ur der Chaldeeën, om te gaan naar het land Kanaän; en zij kwamen tot Haran en woonden aldaar.

Wat was de oorzaak dat Terah met de zijnen hun vaderland verlieten? Laten we weer luisteren naar kanttek. 32. Als verklaring voor Terah’s emigratie geeft de kanttekening als antwoord: ‘Te weten, nadat hij uit zijn zoon Abram verstaan had, dat God hem had geroepen om te gaan uit zijn vaderland, volgens het verhaal daarvan gedaan in het twaalfde hoofdstuk.’ In het vermelde twaalfde hoofdstuk lezen we: De HEERE nu had tot Abram gezegd: Ga gij uit uw land en uit uw maagschap en uit uws vaders huis, naar het land dat Ik u wijzen zal (Gen. 12:1). De Heere was dus aan Abram verschenen (ga gij uit, klonk het tot hem) en hem werd het drievoudige bevel gegeven: ga uit uw geboorteland Chaldea, uit uw maagschap of familie en uit uws vaders huis. Dat alles moest hij verlaten om te gaan naar het land dat Ik u wijzen zal. Als gevolg van dat goddelijke bevel waren ook Terah, Lot, Sarai en nog enige familieleden meegegaan en hadden zich in Haran gevestigd. Maar de rest van zijn familie was in Ur achtergebleven.

In Handelingen 7 vernemen we de rede van Stéfanus in de Joodse raad. Hij verhaalt daar de leiding van de Heere met Zijn volk Israël. En dan begint hij met de woorden: Gij mannen broeders en vaders, hoort toe. De God der heerlijkheid verscheen onzen vader Abraham (Hand. 7:2 en 3). ‘De God der heerlijkheid’ was hem in Ur verschenen en gaf hem bevel zijn land te verlaten. Hoewel Abram en de zijnen uit het godvrezende geslacht van Sem waren, waren ook zij tot de afgodendienst vervallen. Tijdens de afscheidsrede van Jozua lezen we: Alzo zegt de HEERE, de God Israëls: Over gene zijde der rivier (Eufraat) hebben uw vaders vanouds gewoond, namelijk Terah, de vader van Abraham en de vader van Nahor; en zij hebben andere goden gediend (Joz. 24:2). De hemellichamen werden als goden vereerd o.a. de maangod Nanna(r) of Sin. De vreze des Heeren scheen verloren te zijn gegaan. Maar nu wilde de Heere Zich verheerlijken in het leven van Abram en in het leven van zijn nakomelingen. Daarom trok Hij hem door een almachtige kracht uit het bijgelovige Ur en beval hem te gaan naar een niet nader genoemd land.

In het bekende ‘Stock Handboek voor de Bijbelse geschiedenis’ lezen we: ‘Op de voorgrond moet hier gesteld worden de vrijmachtige verkiezing des Heeren, waardoor Abram deel kreeg aan het heil des Heeren (…). Zijn verkiezing en zijn roeping was enkel genade’ (blz. 32).

Van ds. F. Mallan is in de serie: ‘Het gesproken Woord’ een deeltje verschenen met preken over Abraham. Hij wijst daarin op de inwendige en onwederstandelijke roeping van Abraham, zodat hij in geloofsgehoorzaamheid Ur der Chaldeeën voorgoed vaarwel kon zeggen en alles prijs kon geven waaraan zijn hart verbonden was. Het is dus niet zo, dat Abram in overweging nam of hij aan Gods bevel wel of niet zou voldoen. Nee, toen de Heere krachtdadig in zijn leven kwam, kon en wilde hij niet anders dan Gods roepstem opvolgen. In zijn hart werd de onberouwelijke keus geboren blindelings de Heere te volgen. Dominee Mallan wijst erop dat Abraham hierin tot een voorbeeld voor zijn geslacht is gesteld. Zoals Abraham alles prijsgaf, zo mogen door genade al de geestelijke kinderen van Abraham (zijn geestelijke zaad), ook alles prijsgeven voor de Heere. Denk maar aan een man als Mozes die de schatten van Egypte de rug toekeerde. In de toepassing van de eerste preek schrijft ds. Mallan: ‘Moet de God der heerlijkheid ook ons verschijnen? Ja, die moet ook aan ons verschijnen (…). Wanneer die God der heerlijkheid verschijnt, dan trekt hij de mens met een krachtdadige trekking. We zullen net als Abraham uit deze wereld gehaald moeten worden. Als God een mens inwendig roept, wil hij de Heere blindelings volgen, net als Abraham (…). Dan leren we alles prijsgeven buiten Christus.’ (blz. 19-24).

(Volgende keer D.V. 2. Blindelings volgen)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen