Brieven over belangen van Kerk en Staat

Waarde vriend!

Naar aanleiding van onrustbarende berichten, van Engelsche zijde, over ongeregeldheden te Johannes-burg (Transvaal,) is uit nader ingekomen berichten gebleken, dat orde en rust zijn hersteld en geenerlei reden bestaat tot bezorgdheid.
Dat echter de regeeringstaak, over ‘t algemeen genomen, steeds moeielijker wordt, mag o. m. hieruit worden afgeleid, dat men gedurig hoort van eene Ministerieele crisis. Nu hier, dan daar. In Oostenrijk, in Italië, in Bulgarije, overal spreekt men van eene crisis. Do tweede helft dezer eeuw heeft op het gebied van Staat en Kerk al menige crisis doen beleven, en wie zal zeggen, mijn vriend ! wanneer we voor de laatste zullen staan ? Jammer maar, dat door dit alles het koninkrijk Gods zoo weinig wordt gebaat, en dat we hoe langer hoe meer in de staatkunde het stelsel veld zien winnen, dat uitgaat van het beginsel : «macht boven recht.»
In de protcstantsche Kerk in Amerika dringen thans velen op herziening der aloude confessie aan. Ook dit mag als een teeken des tijds worden aangemerkt. Dergelijke dingen doen ons wel eens denken, dat politiek (staatkunde) en dogmatiek (godgeleerdheid,) met eenzelfde kwaal worden bedreigd. Feitelijk beheerschen de beginselen der revolutie de staatkunde, en wat godsdienst betreft, ook daarin blijkt, dat ieder een bijbel wil hebben op eigen hand. Gaat het op elk gebied veel gemakkelijker om af te breken dan te bouwen, er zijn dan ook veel meer sloopers van goede dingen dan menschen, van wie in waarheid gezegd kan worden, dat zij wat goeds trachten te bouwen.
In de pensioenwet, door onze Tweede Kamer thans aangenomen, is iets goeds tot stand gebracht; de ambtenaren zullen door deze wet zeer zijn gebaat.
Drukke discussie wordt op het Binnenhof gevoerd, naar aanleiding eener interpellatie aan de Regeering, inzake de veranderingen in het Ministerie.
Terecht is door een onzer volksvertegenwoordigers de opmerking gemaakt, dat dagen lang praten over dit onderwerp al zeer weinig vrucht voor de natie zal afwerpen, ‘t Is slechts «nationaal» tijdverlies. In den regel schijnt het daarbij dan ook voornamelijk te doen te zijn om elkander, zooals men dat noemt, eens goed de waarheid te zeggen. Of de twintig liberale heeren, die in de Eerste Kamer de begrooting van Koloniën afstemden, veel satisfactie van hun daad, die de natie reeds veroordeelde, zullen hebben, zal de vraag zijn.
Nu de heer Lohman als Minister van Binnen!. Zaken is opgetreden en waarschijnlijk de heer Keuchenius in het district Goes als lid voor de Tweede Kamer zal gekozen worden, kan men later wel eens tot de erkentenis komen in het liberale kamp, dat het er voor die heeren niet beter op geworden is. Laat ons nooit vergelen, de waarheid van de bekende spreuk : wie een put graaft voor een ander, valt er zelf in.
En nu nog iets, In mijn twee laatste brieven, was ik een weinig van mijn onderwerp afgedwaald, door u te schrijven over dingen, die op filantropisch gebied thuis behooren. Nu mij gebleken is, dat «Het Wekkertje» hiervoor eene afzonderlijke rubriek zal openstellen, stap ik van dit onderwerp af, hoeveel belang het mij ook inboezemt. Ik ben overtuigd, dat de zaak in goede handen is.
Ditmaal mag ik mijn brief niet grooter maken.
Met groetenis, als steeds de Uwe.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen