Voor kinderen

Gebedsverhooring

Niet lang geleden vertrok een zendeling naar het dorpje Tinti, dicht bij de kleine Tongas-rivier in Afrika. De menschen verkeerden daar in duisternis en hadden behoefte aan het waarachtige licht. Al wat zij van God en zijnen Zoon Jezus Christus wisten, hadden zij gehoord van vloekende blanken, en gij kunt wel begrijpen, dat die de christelijke godsdienst niet aantrekkelijk maakten. Do zendeling vond dus geene gewillige harten. Op zekeren dag, toen hij zeer mismoedig in zijne hut zat, hield een klein vaartuig niet ver van zijne deur stil; hij zag er een jongen neger uitstappen, die naar hem toekwam, zeggende; «mijnheer, ik ben de zoon van het Hoofd van Tallangia, mijn vader heeft van uwe komst gehoord, nu is hij ziek en heeft mij verzocht u te gaan halen.»
«Ik ben bereid met u te gaan,» zeide de zendeling. Tegen den avond kwamen zij ter bestemder plaats aan. «Wees welkom, waarde heer, gij dienstknecht des Allerhoogsten,» zeide de oude man, den zendeling tegemoet gaande. Terstond werd het avondeten binnengebracht. De neger scheen zeer aangedaan, en loofde en dankte God door het aanheffen van een schoon lied. De zendeling was niet weinig verrast en dacht: Wat beduidt dit! Ben ik dan onder Christenen?
Toen de oude neger zijne verwondering zag, zeide hij : «Als knaap word ik naar uw land gezonden, om er iets te leeren. Ik leerde er iets van den Heere Jezus kennen, maar in Afrika teruggekeerd, verviel ik weder in goddeloosheid en leefde vele jaren als mijne heidensche landgenooten. Toen heeft God mij met eene krankheid bezocht, waarvan ik evenwel gelukkig herstelde.
Van dien tijd af zeide ik : «Aangaande mij, en mijn huis, wij zullen den Heere dienen,» en met aandrang bad ik tot God, dat Hij een zendeling aan dit land wilde geven en dat ik dien vóór mijnen dood nog zien mocht. Twintig jaren lang heb ik dat gebeden, en nu zijt gij, mijnheer, het antwoord op dat gebed. Nu weet ik, dat God een Hoorder des gebeds is, en dat Hij eenen zegen aan mijn huis heeft geschonken. Gij zijt mij van harte welkom.»
Do dankbare neger begon eene school met dertig kinderen, en zeide tot den zendeling: «Ik wil mijn huis met u deelen en er u niets voor in rekening brengen ; en als gij ziek wordt, zal ik zelf u oppassen.»
Toen wist de zendeling, dat er werk voor hem was, en dat God hem daarheen gezonden had in antwoord op de smeekingen, die van jaar tot jaar door dien ouden man waren opgezonden. Wel was dit «een aanhouden in den gebede» voor oenen mensch, die zonder Bijbel, zonder rustdag, zonder christelijke vrienden en naburen leefde, nooit het Evangelie hoorde verkondigen en ternauwernood wist of God de gebeden hoorde of niet.
Gij ziet, kinderen! wat oprecht bidden is. Een ieder, die in oprechtheid bidt, blijft aanhouden.

Jezus ons Pascha

Mijn leven is een hand slechts breed ;
Waarom zou ik dan treuren ?
— Haast haalt mij Jezus uit het leed,
Dat hier nog mag gebeuren.
Hoe de oude vijand mikt,
‘t Is Jezus die beschikt!
Hij is de Vorst der Eer!
Haast komt Hij tot ons weêr,
En brengt ons in Zijn vreugde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen