De Zaligmaker van zondaren

»Hoe vroolijk gaan de stammen op,
Naar Zions Godgewijden top.”—

Zoo jubelde weleer de vrome Israëliet, als men in blijde rijen optoog, op de hooge feesten naar de heilige stad, om Israëls God te danken en te verheerlijken, en zijne wonderen van oudsher gedaan te herdenken.
En mét welk eene blijdschap en vreugde, gaan thans, na zoovele eeuwen de duizenden op naar hunne bedehuizen, ten einde te hooren gewagen van Gods wonderen en van zijnen lof.
In den geest vereenigd met al de belijders van den Christus over de gansche aarde, is aller blik gericht naar Bethlehem, waar eeuwen geleden, de Christus is geboren, en in Hem alle Gods. beloften zijn vervuld. Daar, in de beestenkrib, wordt in het kindeken van Maria, het wonder aller wonderen aanschouwd.
De eerstgeborene van Maria is de eeniggeboren zoon van God. Naar zijne menschelijke natuur geboren uit Maria, en naar zijne goddelijke natuur God uit God, van eeuwigheid één Wezen met den Vader en den H. Geest.
Beloofd aan de vaderen, verwacht door ’t geloovig Israël, gekomen in de volheid des tijds, en nu alom gepredikt in de wereld als de eenige en volkomen zaligmaker van zondaren.
Vrijwillig de menschelijke natuur aangenomen hebbende, is bet Woord vleesch geworden en heeft onder ons gewoond.
Geheel overeenkomstig de aanwijzingen der profetie komt Christus in de wereld, zonder gedaante en zonder heerlijkheid.
Uit den afgehouwen tronk van Isaï zien we een rijsken opschieten uit eene dorre aarde, terwijl het profetisch woord in vervulling treedt: ≫ziet, eene maagd zal zwanger worden en eenen zoon baren, en gij zult Zijnen Naam Immanuël heeten.
Is er voor dit kindeken geene plaats in de herberg te Bethlehem, is er geene gestalte of heerlijkheid voor het uitwendige te zien in Hem, die in nederige windselen in de krib is nedergelegd, — toch is door den Engel Gabriël van dit kindeken voorspeld: »Deze zal groot zijn, en de Zoon des Allerhoogsten genaamd worden”. En al de grootheid en heerlijkheid van zijnen Persoon en van zijn werk wordt uitgedrukt in den naam, dien Jozef volgens het onderricht des engels den eerstgeborene van Maria zal geven. »Want,” zoo lezen we, »gij zult Zijnen Naam heeten Jezus”. In dien Naam worden al de wonderen Gods, in betrekking tot den Middelaar van bet verbond der genade saamgevat. Die naam klinkt als hemelsche muziek, nietige stof-bewoners, alles verbeurd hebbende zondaren in de ooren. In dien naam vereenigt zich de hoofdinhoud van geheel de wereldgeschiedenis. In dien naam vinden we de verklaring van het allergrootste geheim. Een geheim, zoo groot, dat zelfs engelen begeerig zijn, dat in te zien.
»Gij zult zijnen naam heeten Jezus, want Hij zal zijn volk zaligmaken van hunne zonden.” Zaligmaken, — wie kan de diepte van dit woord peilen, wie kan naar waarde de beteekenis er van aan-geven? Herinnert ons dat woord niet aan e onbeschrijfelijke ellende, waar geheel Adam’s geslacht aan onderworpen is? Zaligmaken onderstelt verloren zijn. En dit zijn van nature inderdaad alle menschen, want allen hebben gezondigd en derven de heerlijkheid Gods. Maar naar zijn eeuwig en ondoorgrondelijk welbehagen heeft God de Heere gedachten des Vredes gedacht.. Wat voor menschen en engelen onmogelijk was, heeft God mogelijk gemaakt. Zondaars, die de eeuwige rampzaligheid verdiend hadden, neemt de Heere uit genade om Jezus wil, tot Zijne kinderen aan. Daartoe komt de Zone Gods op aarde. Daartoe moet Hij, die de verdienende oorzaak van alle zaligheid is, onder zulke vernederende omstandigheden geboren worden. Daartoe moet Hij lijden en sterven. Daartoe opstaan uit den dood en eeuwig verheerlijkt worden, opdat Hij de zaligheid verwerven en toepassen zouden. Niet alle menschen worden deelgenoot van dat heil. Duidelijk staat het hier uitgedrukt: Zijn volk zal Hij zalig maken. Zijn volk alleen. Niet in dien zin, alsof hiermeê Israël als zijn volk zou zijn aangeduid; maar alle de gegevenen des Vaders, de voorgekenden van voor de grondlegging der wereld. Wél moet die Zaligmaker allen gepredikt, maar niet allen zullen in Hem gelooven tot zaligheid. »Die in den Zoon gelooft,” — zoo luidt het woord des Evangelies, die heeft het eeuwige leven; maar die den Zoon ongehoorzaam is, die zal het leven niet zien, maar de toorn Gods blijft op Hem.”
Zalig daarom allen die gelooven, en in den eenigen zaligmaker Jezus hun heil zoeken, want deze zullen behouden worden. Hoeveel en hoegroot uwe zonden ook zijn, in Hem is ontkoming, in Hem is behoud.
Alzoo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij daartoe Zijnen eeniggeboren zoon heeft geschonken. Welk eene onuitsprekelijke genade! Welk eene gadelooze liefde en erbarming!
Om bij vernieuwing die zaligheid te hooren verkondigen wordt ge op dit heerlijk en heuchelijk feest tempelwaarts geroepen. Kom dan en zie. Ja, kom en hoor het aloude, maar altijd nieuwe kerstevangelie. Of zijt gij, mijn waarde lezer, soms door ouderdom, krankheid of andere omstandigheben verhindert met de feestvierende menigte op te gaan naar het huis des gebeds, bepeins dan, in eenzaamheid gezeten, het groote wonder der historie, wat thans over de geheele aarde, Gods kinderen eenen juichtoon op de lippen legt. Onder al de zorgen en smarten van dit tegenwoordige leven, blijft het licht, in de Zon der gerechtigheid opgegaan, de eenige ware vertroosting in alle droefenis.
Jezus zal Zijn volk zalig maken. Die zaligheid is door Hem bereid. Van die zaligheid worden op aarde de voorsmaken gekend en genoten. Die zaligheid wacht U, volkomen en volmaakt, volk van God! als ge het einde uwer aardsche loopbaan zult bereikt hebben. Zie op Jezus. Door vernedering en lijden tot heerlijkheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen