„Gedenkt aan de vrouw van Lot.”

De vrouw van Lot zag om naar Sodom en werd eene zoutpilaar. Zoo ontzettend en voorbeeldig strafte God hare ongehoorzaamheid. De ongerechtigheden van Sodom waren zeer vermenigvuldigd; de zonde had hier haar toppunt bereikt. De dag van haren ondergang was nabij. Sodom met hare onderhoorige plaatsen zal in vlammen opgaan. Het kwaad is bij God ten volle besloten. Alleen de vrome Lot, die als eenen rechtvaardige in het midden der lieden van Sodom woonde, zal door den Heere worden gered. Twee engelen komen op zekeren dag in den avond tot hem, en stellen hem in kennis met het doel hunner komst: zij gaan deze stad verderven. Vooraf geven zij, op Gods bevel, aan Lot en zijn gezin gelegenheid om te ontkomen aan ‘t vreeselijk lot, dat over Sodom is besloten. Zij wijzen weg en plaats tot behoud aan, met de nadrukkelijke bepaling: »Zie niet achter u om en sta niet stil; — haast, behoud u derwaarts.” Lot met zijne huisvrouw en zijne twee dochteren trekken uit. Aanvankelijk bevrijd, richtten zij, over wie de verschooning des Heeren was, hunne schreden naar het aangewezene Zoär.
Aldaar aangekomen wordt de vrouw van Lot gemist.
Ontzettende gedachte! Ook die vrouw deelde in de bescherming des Almachtigen, maar ongehoorzaam aan Gods bevel, kwam zij jammerlijk om. Zij heeft omgezien, stilgestaan, de waarschuwing, de dreiging, het gebod des Heeren, door engelen haar overgebracht, getrotseerd. Zij heeft de belofte niet geacht, het verderf afgewacht, tot het te laat was om te vluchten. Verstramd door zoute dampen, die op haar vielen, verstikt haar de zwavelregen, terwijl de grond golfde onder hare voeten.
Aldus verklaart ons de gewijde geschiedenis, waarin we het antwoord vinden op de vraag, wie deze vrouw van Lot was, aan wie de Heere Jezus in Zijne prediking herinnert.
Maar was Jeruzalem dan met Sodom, of was het Joodsche volk van die dagen met de inwoners van Sodom te vergelijken? Of dreigde den discipelen des Heeren een gevaar als waarmee Lot weleer zich bedreigd zag? Zeker was Jeruzalem en was ook het Joodsche volk in ‘t algemeen bevoorrecht boven Sodom en hare bewoners, maar juist daardoor was ook de verantwoordelijkheid van beiden zooveel grooter. Geene zonde was grooter en vreeselijker, dan de verwerping van Christus.
Om die zonde waren ook Jeruzalems dagen geteld, en de verwerpers van zijnen Christus zouden, zoo min als de lieden van Sodom, Gods rechtvaardig oordeel ontgaan.
En de geschiedenis heeft geleerd, dat de Zone Gods niet te vergeefs heeft geweeklaagd over de heilige stad, toen Hij uitriep: »Jeruzalem, Jeruzalem! gij, die de profeten doodt, en steenigt, die tot U gekomen zijn! hoe menigmaal heb ik uwe kinderen willen bijeënvergaderen, gelijkerwijs eene hen hare kiekens bijeen vergadert onder de vleugelen; en gij lieden hebt niet gewild.”
Gedenkt aan de vrouw van Lot. En die hieraan gedenkt, met hoogen ernst, met oprecht geloof, die kan uit het voorbeeld dier ongelukkige leeren, dat men Gods liefde en ontferming niet straffeloos versmaden en verwerpen kan.
Gelijk over Sodom, zoo zal het oordeel Gods komen over geheel de wereld. Alle werkers der ongerechtigheid zal God verdoen. Is u den weg tot behoudenis aangewezen; zijt ge aanvankelijk het verderf ontvloden; was Gods verschooning over u, zoodat gij nog niet gelijk anderen zijt omgekomen? Gedenk, o gedenk, mijn lezer! aan de vrouw van Lot. Zoovelen roepen u tot stilstaan en omzien; — zooveel is er, dat u wellicht nog aantrekt en behoort in het Sodom dezer wereld. Haast u om uws levens wil. Lot en zijne beide dochters gingen voort, al liet de man zijne vrouw en de kinderen de moeder achter. Toch was de betrekking onderling zoo teeder. ‘t Was bloedverwantschap in engen graad.
Zoo gebeurt het meermalen, dat we, om de eeuwige zaligheid te beërven, het aller-dierbaarste, wat op aarde voor ons bestaat, moeten vaarwel zeggen. God de Heere roept; Hij roept met liefde, maar ook met hoogen ernst. Hij roept uit innerlijk mededoogen, in ontferming over u bewogen. Hij roept niet slechts door engelen en dienstknechten uit de menschen; maar Hij roept door Zijn heilig kind Jezus. Zijn Eeniggeboren Zoon vernederde zich tot in den dood des kruises, opdat Hij ellendigen en verlorenen eenen Redder zoude zijn. Door dien vernederden, nu verhoogden Heiland en Heere komt het zielroerend woord ook tot u: »Gedenkt aan de vrouw van Lot!” Gedenkt er aan, eer het te laat is. Gedenkt er aan met dien ernst, dien de zaak vereischt.
Nog is immers Gods verschooning ook over u? Waarom zoudt ge omkomen? Morgen, neen, het kan heden de laatste dag voor u zijn. Of hebt ge, aan Lots vrouw gedachtig, door het geloof Christus als uw verlosser aangegrepen?
Zijt ge door geloofsgemeenschap met Hem het verderf ontvloden ? En zegt ge nu reeds door het geloof: »Niets zal mij meer scheiden van de liefde Gods?” Hoe groot is dan de genade, u te beurt gevallen! Zoo-velen hebben de waarschuwing van den Zaligmaker gelezen en geweten, zonder daarop behoorlijk acht geslagen en er voordeel mede gedaan te hebben.
Als deze eens allen, als de lieden van Sodom, zullen omkomen in het wraakgericht des Almachtigen, dan zult gij, aanvankelijk, verloste ziele! veiliger.nog dan Lot in Zoar geborgen zijn, — geborgen in de schuilplaats des Allerhoogsten. —
De tijd is kort. De ure der wrake over alle ongerechtigheid nadert. Gedenkt aan de vrouw van Lot!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen