Gods trouw neemt vaste vormen aan!

Sommigen geloven nog wel, dat er bij het verschijnsel Israël vroeg of laat, meer of minder, een geografische ruimte behoort. Maar anderen verdenk ik er van dat ze het graag mooi hadden gehouden, door Israël in de verstrooiing te laten, zonder geografisch middelpunt. Ja, ik meen dat men vooral daarom de stap naar de geografie niet durft te doen, omdat men bang is dat het morgen of overmorgen niet meer klopt en men dan zijn visies weer moet herzien. Men trekt zich dan liever terug in een bomvrije spiritualistische kazemat, waar men veUig is voor politieke voltreffers.

Men spreekt dan nog wel van de trouw van God, maar laat die ongevuld of vaag of vult haar alleen in het algemeen met het voortbestaan van het joodse volk. Heel de verhouding van heil en geschiedenis is hier in het geding. Zolang ik het zo zie, kan ik wat anderen voor mijn „fundamentalisme" houden, niet inruilen tegen wat ik als hun „existentialisme" vrees. En dat te minder, nu ik zie tot welk een onklare wijn dit op het gebied der Israël-politiek leidt..,

Klare wijn over Israël

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen