In memoriam ds. E. Schroten

Dinsdag 6 januari werd plotseling weggenomen de emeritusrpredikant van Harmelen ds. E. Schroten.
Hij was uit een Hasselts geslacht. Deze oude Hanzestad heeft allerlei theologen voortgebracht. Maar het geslacht van de Schrotens heeft de Hervormde kerk wel van ettelijke theologen voorzien.
Ik denk aan de oudere broer van de overledene dr. H. Schroten. Ook de oudste zoon dr. E. Schroten Jr. volgde ’t theologische spoor, terwijl ook ds. D. Schroten in de verte tot dezelfde familie behoort. Ds. Egbert Schroten werd 27 februari 1905 geboren. Aanvankelijk ging zijn studie niet in de richting van de theologie. Hij volgde de Normaalschool en kwam op 18-jarige leeftijd als onderwijzer in 0ldebroek. Na enkele jaren werd hij in Zwolle benoemd. Daar heeft hij de begeerte naar het predikambt zo sterk voelen opkomen dat hij zich in zijn avonduren heeft voorbereid voor het Staatsexamen. In Utrecht studeerde hij theologie.
Zodoende kwam hij pas op 31-jarige leeftijd in de pastorie. Eerst in het Friese Wouterswoude. Na 4 jaar in Meerkerk. Vandaar beriep Harmelen hem, welke gemeente hij diende van 1948-1970. Na zijn emeritaat heeft hij nog tot juni 1973 de gemeente Schalkwijk gediend als bijstand in het pastoraat. Maar na het overlijden van zijn vrouw keerde hij naar Harmelen terug in 1973.
Collega Schroten leerde ik kennen, toen we samen in de ring IJsselstein stonden, waarvan hij scriba was. Als ik de indruk, die hij op mij maakte moet samenvatten, dan denk ik aan het woord van de Heere Jezus omtrent Nathanaël: zie daar waarlijk een Israëliet in welke geen bedrog is.
Nathanaël was geen man van de voorgrond. Van waar kent Gij mij? was zijn verwonderde vraag.
Ook collega Schroten was niet iemand, die de vooraanzitting begeerde. Maar eenvoudig, eerlijk en trouw deed hij zijn werk. Ik ben er van overtuigd, dat hij consecientieus zijn preekwerk voorbereidde. Maar zijn trouw, hartelijkheid en medeleven kwamen nogal uit in zijn pastorale werk, dat hem lief was. De mensen waren hem lief. Hij had het hart van een herder. Zijn nagedachtenis zal echt in ere blijven bij al degenen, die hem gekend hebben, maar bovenal in Harmeïen, de gemeente, die hij zo lang heeft mogen dienen. 
Behalve in Joh. 1, waar wij de roeping en 41e belijdenis van Nathanaël lezen, komen wij deze bescheiden discipel ook tegen in Joh. 21. Daar wordt zijn naam genoemd onder het zevental, dat na de opstanding in de wonderbare visvangst (waarbij. de netten niet scheurden) den Heere als de Opgestane mocht herkennen. Dat behoorde tot de grotere dingen, waarvan de Heere in Joh. 1 tot Nathanaël gesproken had.
Mochten er door de arbeid van ds. Schroten zo ook velen door de hand des Heeren in het net van het Evangelie gevangen zijn, en zijn oog nu aanschouwen de heerlijkheid van Hem, Die gekruisigd was, maar door Zijn dood overwon, voor allen, die van Zijn genade alleen leerden leven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen