Kohlbrugges schedelpreek

Op 5 maart was het 150 jaar geleden dat H. F. Kohlbrugge overleed. Ontroerend is wat deze schrijver van vele lezenwaardige geschriften op zijn sterfbed nog meegaf: „De Heidelberger! De eenvoudige Heidelberger! Houdt daaraan vast, kinderen!” En: „Zegt toch aan allen, dat in de Naam van Jezus vergeving van zonden is. Dat is toch eenvoudig.”

De zondag na Kohlbrugges overlijden sprak zijn collega en vriend ds. J. Kunzli over de tekst ”Gedenkt uw voorgangeren die u het woord Gods gesproken hebben en volgt hun geloof na, aanschouwende de uitkomst hunner wandel. Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde en in der eeuwigheid”. Zijn vriend dr. A. Zahn uit Halle preekte over ”En enige godvruchtige mannen droegen Stephanus tezamen ten grave een maakte grote rouw over hem”.
De dinsdag daarop vond de teraardebestelling plaats. We komen tegenwoordig steeds meer bijzondere begrafenissen tegen. Althans, wanneer men nog voor een begrafenis kiest. Volgens de reclame van Monuta is alles mogelijk, op het bespottelijke af. Het voert te ver om daarop in te gaan, dat zou afleiden van wat ik met u wil delen:
Op de dag van Kohlbrugges begrafenis was er geen rouwdienst in de kerk. Alles vond plaats rond het open graf. Terwijl de stoet het graf naderde, zong de gemeente de eerste vijf verzen van Psalm 116. Ds. Kunzli sprak naar aanleiding van het vijfde vers. Na het zingen van het lied ”Zo heb ik dan de rots bereikt waarop ’t gelove rusten moet” sprak ds. Wolfensberger uit Zollikon. Daarna werd het lichaam in het graf gelaten. Acht leerlingen van de ontslapene wierpen vervolgens een handvol aarde in het graf, terwijl ze een Bijbeltekst uitspraken, zoals ook gebeurt bij de handoplegging wanneer een kandidaat in zijn eerste gemeente bevestigd wordt. Een van mijn voorgangers in Elspeet, ds. Locher, die destijds in Garderen stond, zei daarbij: „Maar ik weet dat mijn Verlosser leeft, en Hij zal mij hierna uit de aarde opwekken”. Naar de wens van Kohlbrugge zongen de omstanders ”Christus der ist mein Leben”, waarvan ik in de Nederlandse vertaling twee coupletten citeer: Christus is mij het leven / En ’t sterven mij gewin / Hem heb ik mij gegeven / Met vrede ga ik in // Laat mij dan aan U kleven / Zoals een klit aan ’t kleed / En eeuwig met U leven / Verlost van zond’ en leed.
Nadat het graf met kransen bedekt was, sprak ds. Huber uit Huttlingen een gebed en zong men Psalm 89:1 om met de zegen van 2 Korinthe 13:13 huiswaarts te keren. Het ontzielde lichaam van Kohlbrugge bleef niet moederziel alleen achter. Daarvan getuigt het slot van de ”schedelpreek”, die hij 28 jaar eerder had uitgesproken: „Daarom, wanneer ik sterf –ik sterf echter niet meer– en iemand vindt mijn schedel, zo verkondige hem deze schedel nog: ik heb geen ogen, nochtans zie ik Hem; ik heb geen hersenen, geen verstand, nochtans omvat ik Hem; ik heb geen lippen, nochtans kus ik Hem; ik heb geen tong, nochtans zing ik Hem lof met u allen, die Zijn Naam aanroept. Ik ben een harde schedel, nochtans ben ik zeer week gemaakt en gesmolten in Zijn liefde; ik lig hier buiten op het kerkhof, nochtans ben ik in het paradijs! Al het lijden is vergeten! Dat heeft Zijn grote liefde teweeggebracht, toen Hij voor ons Zijn kruis droeg en uitging naar Golgotha.”

Ds. M. van Kooten, Elspeet

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen