Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een Dankers is een avonturier

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een Dankers is een avonturier

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Roerend zijn ze het met elkaar eens, over bijna alles. Opa Koos Dankers (80) en kleinzoon Werner Dankers (28) krijgen geen ruzie, niet over de politiek, niet over de kerk, niet over sociale media en niet over Willem-Alexander die koning wordt. „Een Dankers heeft geleerd om elkaars voeten te wassen, niet elkaars oren.

Van een generatiekloof willen ze niet horen. Werner: „Ik ben best een beetje trots op mijn opa, zoals hij in het leven staat. Daarin is hij een voorbeeld voor mij. Hij kent een bepaalde nuchterheid, een zekere rust, hij heeft een sterk gevoel voor rechtvaardigheid. Zoals mijn opa is, zo zou ik ook wel willen zijn.”
Koos Dankers raakt er emotioneel van. Als er wat tranen zijn weggeslikt, zegt hij: „Dat vind ik zó geweldig, dat een knaap van 28, die in het volle leven staat, dat zegt over een oude man als ik.”
Werner: „Wij zitten op dezelfde manier in elkaar. De dingen die we doen, willen we goed doen, zonder afgunst. Van mijn voorgeslacht heb ik geleerd dat het goed is om de dingen bij elkaar te houden, om veel samen te doen, om het goede voor elkaar te zoeken. Mijn grootouders zijn oude mensen, dat zal waar zijn, maar ze zijn niet ouderwets.”
Werner is het oudste kleinkind van de familie Dankers-Van der Poel. Zijn vader was vroeger stuurman op de grote vaart in het verre oosten, en zijn moeder voer eens twee maanden mee. In die tijd was de toen éénjarige Werner bij zijn grootouders. Hij weet zich daar nog iets van te herinneren: „Het was de tijd waarin Gorbatsjov in Rusland aan de macht kwam en alles zou veranderen. We zaten aan tafel en opeens riep opa tegen mij: „Gorbatsjov! Gorbatsjov!” En hij sloeg daarbij met zijn vuist op het tafelblad. Ik ben het nooit vergeten.”
Koos: „Zo klein als Werner was, ik wilde hem toch vast vertellen hoe ik over de dingen dacht.”

Alleszins oecumenisch
Veel hebben ze gefietst met z’n tweeën. Werner: „Toen ik klein was, zat ik bij opa voor op de stang. Dan gingen we langs de Gouwe zitten, bootjes kijken. Daarna maakten we ook wel langere tochten. Als het waaide, keken we eerst hoe de wind stond, en fietsten we met de wind mee. Terug namen we de trein.”
„Sindsdien hebben wij een bijzondere band met elkaar”, zegt Koos Dankers. En dan haastig: „Maar wij zijn met álle kleinkinderen goed. Ze gaan allemaal naar de kerk. Er zijn geen huwelijken stukgegaan. Wat een bijzondere zegeningen.”
Of het ganse nakroost bij dezelfde kerk is gebleven, is voor Dankers nooit een punt geweest. „De een behoort tot de Protestantse Kerk in Nederland, de ander tot de Christelijke Gereformeerde Kerken, of tot de Hersteld Hervormde Kerk. Zelf behoorden wij vroeger tot de oud gereformeerde gemeente van Hardinxveld-Giessendam. Na het overlijden van mijn schoonvader, ds. Joh. van der Poel, zijn we lid geworden van de gereformeerde gemeente te Gouda. Ons hele gezin is trouw kerkelijk meelevend. We kunnen met elkaar zingen, bidden en in de Bijbel lezen. Daar dank ik God voor.”
Opa Dankers heeft nooit iets met kerkisme gehad. „Mijn schoonvader was ook niet kerkistisch. Vroeger in Hardinxveld ging ik naar de hervormde zondagsschool, naar de gereformeerde knapenvereniging en naar de openbare mulo. We waren alleszins oecumenisch, zeg maar. En dat is nog zo.”
Werner: „Toen ik nog thuis was bij mijn ouders en we enkele jaren in Driebergen woonden, ging ik in Zeist naar de gereformeerde gemeente, ik zat op een christelijke gereformeerde zangvereniging en ging naar de hervormde jeugdclub. Ook alleszins oecumenisch dus.”
Samen vinden ze: Er is in christelijk Nederland nogal eens onenigheid over minder belangrijke zaken. Werner: „Neem nu bij voorbeeld de discussies in het RD over het vrouwenstandpunt van de SGP. Daar kan ik niet zo goed tegen. We hebben elkaar nodig, want de zuil is aan het verdwijnen. Maar we maken het elkaar soms alleen maar steeds moeilijker. Laten we ermee ophouden elkaar de maat te nemen.”
Grootvader knikt. „Zo zou ik het ook gezegd kunnen hebben.”

Bezinningsavond
In zijn hart is de oude Dankers klassiek hervormd. „Ik behoor dan wel tot een afgescheiden kerk, maar 2004 was voor mij evengoed een ernstig jaar. Ik geloof in de vaderlandse kerk. Hoe meer ik erover lees, hoe meer ik erin bevestigd wordt. Het is toch zo jammer dat velen de geschiedenis van de kerk niet meer kennen. Je moet bijna alles uitleggen tegenwoordig.”
Werner is met zijn vrouw lid van de christelijke gereformeerde Pniël-kerk in Veenendaal. „We kijken graag over de kerkmuren heen. Wanneer kerken samen dingen kunt doen, moeten ze dat vooral doen, vind ik.”
Koos: „Wij houden het bij het bijbelse gezegde: ‘We verlaten de twist, eer die zich vermengt.’ Van twist en tweedracht moeten wij niets hebben. We willen ons graag ergens voor inzetten, maar het moet wel ergens over gaan.”
Naar aanleiding van de plannen van het kabinet van VVD en PvdA hield het Reformatorisch Dagblad in november 2012 de bezinningsavond ‘De storm steekt op; en u slaapt?’ Daar wilde opa Koos wel heen. En Werner met zijn vader ook. En zo gingen ze met z’n drieën. Koos: „Op zo’n avond zijn we het roerend met elkaar eens. Ook dan is er geen spoor van een generatiekloof.”

Andere culturen
In de belangrijke dingen van het leven is een echte Dankers conservatief ingesteld, zegt opa. „We hechten hoge waarde aan het huwelijk, aan het gezin, aan de kerk en aan de middelen der genade. In de onbelangrijke dingen willen we graag breed om ons heen kijken.”
Werner kan wel eens druk zijn met zijn Ipad. Het stoort zijn opa niet. „Ik kan er niet mee overweg. Zulke ontwikkelingen moet je ook niet tegenhouden. Het is knap hoe de jonge generatie met die dingen kan omgaan.”
Koos heeft wel een computer. „Die heb ik van Werner gekregen. We mailen wel eens samen. Straks moet hij me nog weer even met een paar dingen helpen.”
Waarin lijkt de kleinzoon op z’n grootvader? Werner: „We houden allebei van dingen ontdekken, zijn beiden een beetje avonturier. Opa heeft vroeger veel gereisd, heeft veel van de wereld gezien, is in Haïi geweest en vaak in Zuid-Afrika. Dat vind ik ook mooi, andere culturen ontdekken.”
Koos: „We gaan er graag op uit. Van stilzitten houden we niet. Als er niets te doen is, verzinnen we wel iets.”
Er zal toch ook wel iets zijn waarin grootvader het met de kleinzoon oneens is. Koos: „Hij is keurig getrouwd, gaat naar de kerk, is vriendelijk en lief.” Na enig denkwerk: „Werner, maar je rijdt wel eens te hard met je auto. Daar moet je echt mee uitkijken, want anders gaat ’t een keer mis.”

Oranjehuis
Zijn ze het eens over de troonswisseling? Hoe zien ze koning Willem Alexander?
Werner: „Beatrix heeft wel wat. Ze is een samenbindende koningin. Dat spreekt mij wel aan. Maar een nieuwe koning vind ik ook mooi. Daar is het de tijd voor. Ik ben benieuwd hoe hij het gaat doen. Ik kan er nog niet zoveel over zeggen.”
Koos: „Ik vind het wel jammer dat de koning Willem Alexander heet, en niet Willem IV. Dat zou ik mooier hebben gevonden, na Willem I, Willem II en Willem III een Willem IV op de troon.
Werner: „Maar die eerste drie Willems waren toch niet van die lieverdjes.”
Koos: „Het gaat om de traditie. Laten we tradities hooghouden.”
En dan zegt de grootvader: „De leefwijze van het Oranjehuis is wel bedenkelijk hoor.”
Werner: „Als christelijk Nederland hebben we altijd hoge achting gehad voor het koninklijk huis, maar ik vind dat ook wel eens wat eigenaardig, omdat ze qua levenswijze lang niet altijd dicht bij ons staan.”
Koos: „Precies ja, zo zeg je het goed. Dan zeg ik met Datheen: Waar is toch de genade van de oude tijd gebleven? Kijk naar het leven van koningin Wilhelmina: Eenzaam, maar niet alleen. Waar is dat allemaal gebleven?”

Toen Dankers 80 jaar werd, was de hele familie bijeen. Koos: „Toen hebben we Psalm 100 gezongen: ‘Zijn trouw en waarheid houdt haar kracht, tot in het laatste nageslacht’. Wij komen uit een rijk geslacht, waarmee de Heere veel bemoeienis heeft gehad. Ik zie er zo naar uit dat de Heere ook in het nageslacht wil wonen en werken, dat onze kleinkinderen de Heere zullen vrezen, dat ze met elkaar Hem grootmaken”.

Naam:
Jacobus Werner Dankers
Leeftijd:
28
Woonplaats:
Veenendaal
Beroep:
account manager reclamebureau Qompassie
Gehuwd:
sinds 2011

Naam:
Jacobus Dankers
Leeftijd:
80
Woonplaats:
Waddinxveen
Beroep:
docent Duits, conrector Driestar tot 1989, secretaris Woord en Daad
Gehuwd:
sinds 1956

Dit artikel werd u aangeboden door: Terdege

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 10 april 2013

Terdege | 92 Pagina's

Een Dankers is een avonturier

Bekijk de hele uitgave van woensdag 10 april 2013

Terdege | 92 Pagina's