Ezechiëls ontdekkingstocht

Israël was weggevoerd naar Babel. Het volk had echter niets geleerd van de straffende hand des Heeren. Hoe kwam dat dan uit? Wel, ze gingen rustig door met hun zondige praktijken. Er kwam geen verootmoediging voor Gods aangezicht. Vooral onder de achtergebleven volksgenoten van Ezechiël in Jeruzalem was het verschrikkelijk. Daarom zal de Heere komen met nieuwe oordelen. Een tweede inval van Nebukadnezar zal de ondergang van de heilige stad en de tempel brengen. Gods oordelen zijn volkomen rechtvaardig. Zijn toorn is billijk ontstoken. Kijk maar, Ezechiël, kom maar mee. In een visioen wordt Ezechiël door de Heere naar Jeruzalem gebracht. We lezen in vers 3: „en nam mij bij het haar mijns hoofds en de Geest voerde mij op tussen de aarde en de hemel en bracht mij in de gezichten Gods te Jeruzalem." Het eerste dat Ezechiël op die tocht tegenkomt, is een afgodsbeeld bij de noordelijke stadspoort. Een poort geldt als een visitekaartje. Hier huist en heerst de zonde. Niet voor niets staat er dan ook bij geschreven: „Dat tot ijver verwekt." Ja, dit roept de naijver van de Heere op.

Maar bij de tempel wordt het nog veel erger. De Heere toont hem een tempelmuur, waarin wat stenen losgeraakt zijn. Op Gods aanwijzing moet de profeet in die wand graven. In gedachten zien we daar Ezechiël met zijn handen die stenen wat loswrikken. Er vallen wat brokstukken, zand en vuil op de grond. Het gat wordt groter en groter. Dan opeens begrijpt hij waarom de Heere hem hier op deze plaats bracht. Hij ontdekt hier een geheime deur. Zo komt Ezechiël in een vertrek met aan de wanden allerlei gedrochtelijke dier-figuren. En wat blijkt? Dat de oudsten van Israël hier reukoffers brengen aan deze (Egyptische) afgoden. Wat een ontdekking! Vervolgens ontdekt Ezechiël op een binnenplaats een aantal vrouwen, die de Thammuz (een vruchtbaarheidsgod van de Soemeriërs en Babyloniërs) dienen. Dan, in de binnenste voorhof, ziet hij hoe 25 mannen in diepe eerbied neergebogen liggen voor de in Babel en Egypte vereerde zonnegod. Na al deze ontdekkingen laat de Heere dan ook duidelijk horen hoe ernstig dit is. Hoe de Heere door dit alles getergd is. Daarom moet Hij wel komen met Zijn straf en toorn.

Zo was het toen in Jeruzalem. Maar... hoe is het nu met ons? Wat wordt er bij ons aangetroffen? In ons kerkelijk, gemeentelijk, ambtelijk en persoonlijk leven. O, er kunnen naar de buitenkant veel mooie dingen zijn. Er kan misschien wel een prachtig getuigenis van u gegeven worden. Onbesproken in leer en leven. Voorstander van de schriftuurlijk bevindelijke waarheid. Misschien wel een zeer geschikte kandidaat voor bestuurs- of kerkeraadsfuncties. Maar... welke geheime deuren zijn er in uw leven? Kasten, laden, waar niemand mag komen. Welke afgoden worden in het geheim gediend? „Gij zult lieflbebben de Heere uw God met geheel uw hart en met geheel uw ziel...!" Wat is dan juist nodig het ontdekkend werk van Gods Geest. Dan worden we immers geconfronteerd met een heilig en rechtvaardig God. Dan gaan we ontdekken dat we Hem niet hebben geëerd, maar onteerd. Hem gewantrouwd en geluisterd naar de vorst der duisternis. Al de geboden van Gods wet overtreden. Ik doe zonde, ja, dan wordt het: ik ben zonde. Wat een egoïsme, wat een zelfhandhaving, wat een zelfrechtvaardiging, wat een liefdeloosheid. Het ontdekkend werk van Gods Geest leert me dat in mij, dat is in mijn vlees, geen goed woont. Dat brengt, juist als iets gezien wordt van de dienenswaardigheid des Heeren, dat we gaan walgen van onszelf In Gods oog leeft er enkel gruwel in ons hart. En, o wonder, daar worden we het dan mee eens. Kwam het in uw leven al tot die waarachtige schuldbelijdenis? Dan zult u het ermee eens zijn dat zulk een ontdekking niet gemist kon worden. Wat was dat nodig, want in die weg wordt die tollenaarsbede geboren: „O God, wees mij zondaar, genadig." In die weg wordt nu plaats gemaakt voor het wonder van genade. Alleen om Christus' wil!

Heilzaam en profijtelijk is dit ontdekkend werk ook na ontvangen genade. „Mensenkind, graaf nu in die wand..." Al meer gruwelen komen openbaar. Zo moet Gods Kerk sterven. Al groter zondaar worden. Nogmaals, voor het vlees niet aantrekkelijk, als die geheime deurtjes opengerukt worden. Zo wordt plaats gemaakt voor Hem, Die kon zeggen: „Ik ben de Deur" en "Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven." Ik hoop dat u, na het lezen van deze meditatie, zegt: „... en toch houd ik van ontdekkende prediking, want ik werd daardoor wel armer en minder en al gruwelijker, maar... ik had het nodig, omdat ik aldus Zijn Goddelijk recht ging leren." Een Voorspraak is er bij God voor zondaren, voor albedervers. Jezus Christus, Gods Zoon wilde tot zonde gemaakt worden. Zo alleen is er verzoening. Verzoening door Zijn voldoening.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen