Meditatie

7.

Toen bad ik tot God van de hemel. Nehemia 2 : 4b

Het duurde van december tot april aleer Nehemia gelegenheid kreeg Gods opdracht aan de koning mede te delen. God neemt er de tijd voorom Zijn doel te bereiken. Nehemia heeft dat niet al te best begrepen. Hij moet, als ieder ander kind van God Ieren, dat God beloften geeft en uitwerkt, verklaart. Dat doet Hij niet op onze, maar op Zijn tijd. En de Heere vervult de belofte niet op een willekeurig tijdstip, doch op het geschikte ogenblik. De kerk krijgt wel beloften van God en als zij die ontvangt is zij daar blij mee. Soms gebeurt het, dat zij niet weet welke kant zij er mee uit moet. Door Gods genade kan zij een door God gegeven belofte niet verge ten, maar evenmin kan zij die belofte zelf vervullen.

Nu maakt de Heere zijn volk werkzaam met Zijn belofte. Als het echter lang gaat duren, aleer het er op gaat lijken dat zij in vervulling zal gaan, dan kunnen we het niet nalaten op een eigen manier met die belofte te gaan werken. Dat heeft tot gevolg een wegvloeien van de blijdschap en een opkomen van bv. droefheid. In die tijd is God echter bezig mij als waarmaker van de belofte uit te schakelen. God heeft mij in 't geheel niet nodig om waar te maken wat Hij beloofd heeft. En dat weten we wei, maar toch zijn we bezig op deze manier te arbeiden.

God komt op Zijn tijd! Maar, wat doen die mensen dan, welke de beloften Gods zonder enig voorbehoud aanvaarden? Die altijd blij zijn ener nimmer moeite mee hebben om God te geloven op Zijn woord?

Om te beginnen, hebben zij totaal geen verstand van de beloften Gods. Zonder verlicht verstand is het Woord van God een gesloten boek voor ons. Als zij dan dat Woord toch aanvaarden, dan doen zij dat op een eigen wijze, dat is op een verkeerde wijze. Dan aanvaarden zij het Woord van God, de beloften van God, niet om Gods wil, maar als een daad van eigen kunnen. Dan worden zij daaronder verdienstelijke mensen voor Gods aangezicht. En al spreken zij over: het is genade alleen, dan is die uitspraak toch weer een eigen daad, die zij uiteindelijk als verdienste bij God voor zichzelf aanmerken. Daarom zijn zulke mensen altijd bezitters en weten niets af van missen. Het is waar, dat de Heere Zijn beloften heeft geschonkeninZijnWoord, maar om nu in het bezit daarvan te komen is God nodig om mij die belofte deelachtig te maken. Dat zijn twee zaken: schenken en deelachtig maken! De Vader heeft Zijn Zoongeschonken, dat weten wij uit Zijn Woord, maar daaro m heeft ieder kerkmens no g geen deel aan die Zoon van God door deelachtigmakende genade. Wel mag en moet de kerkmens pleiten vanwege die schenking, maar omdat men dit doet, mag men niet voor zichzelf besluiten: ik ben van Hem en Hij is van mij.

Nehemia is werkzaam gemaakt met de belofte, die hij van God ontving. En nu gaat de Heere doorwerken. Hij gaat die belofte uitwerken. Bij Nehemia gebeurt dan het volgende: hij is zeer vreesachtig als de koning hem aanspreekt, maar tevens in de gelegenheid medearbeider Gods te zijn in de vervulling der belofte. God geeft hem daartoe de moed en de kracht. Doch ook nu, in de middellijke weg! God doet alle dingen, maar Hij zet de mens aan het werk. Die vrees moet weg en die zal alleen weg gaan als zij verdwijnt. De vrees verdwijnt hier, en zo gaat het meestal, in de weg van het gebed.

Maar Nehemia staat toch voor het aangezicht van de koning? Hoe kan hij dan bidden? Hij bidt voor zichzelf, in zijn binnenste, met zijn hart tot God. Op deze wijze schepthij moed om dat te doen, wat God van hem vraagt. Hij moet uiteindelijk zeggen tegen de koning wat zijn God tegen hem gezegd heeft. Een onbekeerde weet niets van verantwoordelijkheid jegens God af. Hij mag er veel over praten, maar zakelijk verstaat hij er niets van. Een bekeerde gaat steeds meer zijn verantwoordelijkheid verstaan en als een verantwoordelijk mens leven. Hij gaat duidelijker zien zijn verhouding en verplichtingen tegenover God en de naaste. Het heeft God beliefd koning Artaxerxes te gebruiken om Israël te regeren en nu moet Nehemia bij deze koning vragen om toestemming en alle andere dingen die hij nodig heeft voor de opbouw van Jeruzalem. Die God inschakelt, mogen wij niet uitschakelen en God heeft met al die dingen Zijn wijze bedoelingen. Hij kan immmers het hart van deze koning neigen. En dat doet Hij! Hoe hoog Nehemia ook tegen zijn koning opzag. God maakte het zo, dat de koning gewillig werd gemaakt om het verzoek van Nehemia in te willigen. Maar dat wist hij niet vooruit. God leert zijn volk Hem op Zijn Woord te geloven, al gaat het dikwerf met vreze en beven. Maar het gebed is door de Heere gegeven om onze hele toestand voor Hem neer te leggen, eerlijk en oprecht. En dan zal Hij het waarmaken, dat wij ons verwonderen moeten.

Kennen wij die verrassende uitkomsten in het leven? We waren zo bang en toch had de Heere beloofd uitkomst te schenken. En dan komt het moment, dat we denken: er komt niets van terecht. Dan blijkt het Gods tijd te zijn om te bidden tot God van de hemel. Bidden met vrees in het hart. Maar nalaten kunnen we het evenmin. We kunnen vaak niet verklaren wat er dan eigenlijk gebeurt, maar dat er iets geweldigs geschiedt opzo'n moment, daar komen we even later achter. En als we dan achterom kijken, moeten we zeggen:

Dit werk is door Gods alvermogen, Door 's Heeren hand alleen geschied...

Arnhem

Ds. J. C. V. Ravenswaay

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen